چرخ پنچر شوراهای شهر

احمدرضا رستمی

شوراهای شهر که از آنها به عنوان مجلس محلی یا مجلس شورای اسلامی کوچک نیز یاد می‌شود نام نهادی نظارتی و تصمیم گیرنده در حوزه‌های شهری است که از نیمه‌ی دوم دهه ۷۰ با هدف تعیین شهردار و کمک به پیشرفت و توسعه شهری وارد سیستم تصمیم گیری کشور شده‌اند.

ولی اکنون و با گذشت نزدیک به سه دهه از تشکیل چنین شوراهایی نه تنها در این ماموریت توفیق چندانی به دست نیاورده‌اند که در مواردی هم با تشدید کش مکش‌های سیاسی و رقابت‌های زیر پوستی قومی بیشتر به بار خاطر تبدیل شده‌اند نه یار شاطر.

از سوی دیگر وجود تخلفات گسترده از رانت تا اختلاس و بازداشت و محکومیت‌های پی‌درپی برخی اعضای این شوراها، در حال حاضر شرایط را در حال بردن به سمتی است که باید گفت کشتی بان را سیاستی دیگر باید.

سیاستی با هدف چابک سازی مدیریت شهری از طریق حذف شوراها و دادن اختیارات بیشتر به فرمانداری‌ها؛ تا هم فرمانداران از مقام تشریفاتی در شهرهای بزرگ خارج شوند و هم در شرایطی که مملکت با انواع و اقسام کسری‌ها مواجه است وجود چنین نهادهای موازی بیش از این بر خزانه کشور هزینه های اضافی تحمیل نکنند.

البته چندی پیش وزیر کشور در اظهاراتی از ایده انتخاب مستقیم شهردارها توسط مردم و بدون دخالت شوراهای شهر رونمایی کرد که در ادامه مجلس شورای اسلامی نه تنها آن را وتو کرد که دیروز نیز طرحی را به تصویب رسانید که طی آن شش ماه دیگر هم به عمر شوراهای فعلی شهر افزوده شود.

پیشنهاد تعطیلی شوراهای شهر اگرچه تلخ است و نشان از گامی به عقب در برقراری فرآیند دموکراسی در کشور دارد ولی هنگامی که یک ارگان یا نهادی در مباحث توسعه دچار انفعال است و بیشتر خروجی آن تنها معطوف به چرخ زدن در رسانه‌ها و پرداختن به امور بی‌حاصلی می شود که جز سر درد هیچ نتیجه دیگری برای شهروندان ندارد اینجاست که باید گفت نبود آن بهتر از بودنش است.

احمدرضا رستمی از اهواز/ شامگاه ۸ بهمن ۱۴۰۳