خورنا : خوزستان پر مهر سرشار از افسانه و مقاومت است … اروند و دوکوهه و شلمچه تنها بخشی از تاریخ با شکوه این دیار است … اما حکایت یادمان شهید کلانتری اندیمشک حکایتی است از گذر زمان … از فراموشی یادمان مردان بی ادعا….

حکایت یادمان مظلومیت اندیمشک

پس از آغار جنگ تحمیلی هشت ساله و همجواری استان خوزستان با خطوط مرزی دشمن بعثی سبب شدت حملات این دشمن کینه توز آسیب های فروان شهرهای این استان افسانه ها را به دنبال داشت … دشمن تا دندان مسلح بر مردمان بیگناه این دیار موشک می نواخت و مردم دیار ایران اسلامی در جهت حفظ ارزش های میهنی خویش هر کدام از هر سو رهسپار خوزستان می شدند … با شدت حملات دشمن و نیاز مبرم مردم منطقه و دلیر رزمان مناطق عملیاتی به خصوص دو کوهه ی سربلند سنگ بنای احداث مرکز درمانی شهید کلانتری در مطقه ی راه آهن (درزین خانه و ایستگاه کنونی قطار اندیمشک – جنب کارخانه ی تراورز بتونی – در مجاورت گلزار شهدای اندیمشک ) گذاشته شد… همین بیمارستان قریب بر یکسال بعد از احداث در روز ۴ آذر سال ۶۵ در سالروز حمله ی وحشیانه ۵۴ هواپیمای جنگی بعثی و بمباران اندیمشک نقشی ماندگار بر کتاب پر افتخار تاریخ جنگ هشت ساله به یادگار نوشت…

نقش پر مهر یر یادمان مظلومیت اندیمشک

شاید کمتر کسی باشد که دوکوهه را به یاد داشته باشد اما نقشی از بیمارستان شهید کلانتری بر خاطر نسپرده باشد … حاج خانم سکینه اکبری نیا که خود از دهها شیر زنی است که روزگار جنگ را در این بیمارستان و درجهت خدمت به رزمندگان سر افراز جنگ تحمیلی سپری کرده و از قضا گذر عمر سپیدی مو را برای وی ارزانی داشته با چشمانی پر بغض می گوید : در طول سالهای جنگ همراه با تک خواهرم که دیگر در بین ما نیست و به رحمت خدا رفته هر روز در جهت خدمت به رزمندگان به بیمارستان شهید کلانتری سر می زدیم… حتی یکبار وقتی که داشتیم لباس رزمندگان را می شستیم مواد شوینده به چشمانم ریخت و هنوز زخمش را به یادگار دارم… اون سال ها خاطرات شیرین با خود به همراه نداشت … خاطرات تلخ سرشاز ار اندوه بعضی وقت اینقدر حملات شدت می گرفت که هنگام شستن البسه ی رزمندگان دهان ما پر از خاکستر هواپیما ها می شد اما مگر می شد جوانان خود را بی پناه تنها بگذاریم…؟ یادم می آید یه روز از بین البسه ی رزمندگان جنازه ی ه دختر نوجوان رو دیدیم … بغض و اندوه بر فضا حاکم شد… هنوز چهره ی معصوم اون دختر جلو چشام … وقتی به مسئول بیمارستان قضیه رو خبر دادیم گفت واسه اینکه روحیه ی دیگر همکاران ضعیف نشه آروم در منطقه ی معین شده تنش را به خاک پسپارید…! و ما هم آرام و بی صدا همین کار رو کردیم… نمیدونم بعد از این همه سال هویت اون دختر مشخص شد یا هنوز خانوداه اش چشم انتظارش هستند… هیچی همراهش نبود که هویتش مشخص بشود …!

گرد فراموشی بر یادمان مظلومیت اندیمشک

سالها ار پایان جنگ تحمیلی می گذرد اما دیگر شهید کلانتری از مدار خدمت رسانی خارج شده است … بیمارستان شهید کلانتری سابق پس از جنگ با نام یادمان شهید کلانتری توسط بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس در تاریخ جنگ پر شکوه هشت ساله به ثبت رسید اما امروز ویرانی و فراموشی سهم یادمانی است که می خواست روزی با فرزندان نسل آینده از افسانه ها و حماسه های مدفون خویش سخن بگوید !

ارزش ها را فراموش نکنیم…!

بنیان گذار کبیر انقلاب اسلامی و رهبر عظیم الشان انقلاب اسلامی و شهدای والا مقام تاریخ پرشکوه دفاع نقدس در رهنمود های متعدد خویش بر لزوم حفظ ارزش ها انقلابی و دفاع مقدس و انعکاس تاریخ درخشان جنگ تحمیلی هشت ساله برای نسل های اینده مکرر اهتمام و تاکید نموده اند… حال ما چگونه است حماسه ها و ایثار مردان بی ادعای سرزمین عشق را فراموش کرده ایم … فردا روز از نسل آفتاب از نسل باکری و همت با آیندگان چه بگویم؟ آیا سندی بهتر از این یادمان ها و یادگار ها وجود دارد؟ این اهمال و کوتاهی ناشی از آمیختگی خویش بر فصول زندگی است یا مسیر فراموشی بر ارزش ها رهسپار کرده؟ پس چگونه است بیمارستان شهید کلانتری را متروک و ویران در مسیر خود رها کرده ایم؟ مگر همین یادمان در مجاورت گلزار شهدای شهرستان اندیمشک نیست؟ پس چگونه می توان مدعی بود شهدا را به یاد داریم اما تصویری از این یادمان ارزشمند در ذهن نداریم؟

لزوم زندگی دوباره یادمان شهید کلانتری

از اندیمشک به عنوان دروازه ی طلایی استان پر مهر خوزستان یاد می شود شهری که موقعیت استراتژیک منحصر به فردی دارد و از دسترسی مناسب به شبکه جاده ی کشور و راه اهن و فرودگاه بر خوردار است و در بین سه استان خوزستان و لرستان و ایلام واقع شده است و دسترسی نسبتا مناسبی به مرزهای بین المللی دارد همین امر سبب استقبال باشکوه کاروان های راهیان نور گردیده که متاسفانه همین راهیان نور بعضا از تسهیلات مناسب برخور دار نیستند باید توجه داشت ضمن توجه به مقوله ی مذکور این یادمان در مجاورت راه آهن اندیمشک واقع شده است و بی شک نقش راه آهن از علل عمده ی حمله ی هوایی ۴ آذر نیرو های بعث به اندیمشک بوده و به نوعی تاریخ راه آهن با تاریخ اندیمشک عجین و همراه شده است پس شایسته است در جهت ارزش گذاری و اصلاح مسیر ناصواب گذشته با مشارکت تمام مسئولین شهرستان و استان و کشور به بهسازی و ساخت یک مرکز فرهنگی مناسب با امکانات در خور اقامتی و تفریحی و فضای سبز و درمانی و موزه ی دفاع مقدس و موزه ی راه آهن و… پرداخت تا فردای پر سخن از گذشته ی درخشان خویش برای نسل آینده داشته باشیم!