ارسال جواب نامه اوباما از سوی رهبر ایران: احترام آمیز اما بدون دادن تعهد به آمریکا
خورناروزنامه وال استریت ژورنال آمریکا با انتشار گزارشی به نقل از منابعی که نامی از آنها به میان نیاورده است، مدعی شد رهبر ایران در هفته های اخیر نامه ای خطاب به باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا ارسال کرده است.
به گزارش عصر ایران این روزنامه محافظه کار آمریکایی در این گزارش مدعی است نامه رهبر ایران به اوباما، پاسخ به نامه پیشین (اکتبر ماه) اوباما به رهبر ایران بوده است.
ارسال آن نامه اوباما در ۴ ماه پیش با واکنش انتقادی مخالفان سیاسی دولت اوباما در داخل آمریکا مواجه شده بود.
طبق اعلام منابع آمریکایی محتوای نامه اوباما در اکتبر سال گذشته میلادی دو موضوع همکاری در مبارزه با داعش و موضوع هسته ای ایران بوده است.*
ایران و آمریکا هر گونه همکاری در موضوع مقابله با داعش را تکذیب کرده و بر رویکردهای مستقل خود در مبارزه با این گروه تروریستی در عراق و سوریه تاکید دارند.
یک دیپلمات آمریکایی به وال استریت ژورنال گفته است پاسخ رهبر ایران به اوباما نامه ای احترام آمیز بوده است اما در این نامه هیچ گونه تعهدی به همکاری ایران با آمریکا در مقابله با داعش داده نشده است.
همزمان وال استریت ژورنال مدعی می شود نامه ای از سوی رهبر ایران در اوایل به روی کار آمدن اوباما (از ژانویه ۲۰۰۹) به رییس جمهور آمریکا ارسال شده است . طبق این ادعا محتوای این نامه یادآوری سابقه دخالت های آمریکا در امور داخلی ایران در ۶۰ سال گذشته و مقابله این کشور با دولت و ملت ایران در طی این مدت حکایت داشته است.
طبق ادعای وال استریت ژورنال یک مقام آگاه در کاخ سفید با تایید دریافت نامه ای در سال ۲۰۰۹ از سوی اوباما درباره مضمون این نامه هیچ اظهار نظری نمی کند.
این روزنامه آمریکایی می نویسد هم مقامات کاخ سفید و هم مقامات ایران تا کنون از تایید رسمی نامه نگاری ها خودداری کرده اند.
وال استریت ژورنال در عین حال برای گرفتن تاییدیه ادعای خود به سخنان نوامبر گذشته علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران اشاره می کند که گفته بود: رییس جمهوری آمریکا تا کنون نامه هایی ارسال کرده است و در مواردی پاسخ هایی به این نامه ها از طرق مختلف ارسال شده است.
پی نوشت:
*سخنان رهبری در ۲۴ شهریور ۹۳ هنگام ترخیص ار بیمارستان:
«و امّا یک مطلبى هم خارج از مسئلهى بیمارستان و بیمارى و محیط بیمارستان عرض بکنم و آن اینکه من این چند روزه – این دوسه روز آخر – تفریحى داشتم و آن تفریح عبارت از این بود که گوش میکردم به حرفهاى آمریکایىها در زمینهى داعش و مبارزهى با داعش و حرفهایى که میزنند؛ حرفهاى پوچ و توخالى و جهتدار. از جملهى آن چیزهایى که براى من واقعاً مایهى تفریح بود، این بود که دیدم، هم وزیر خارجهى آمریکا، هم آن دختر – سخنگویشان که مىآید وامىایستد آنجا حرف میزند -صریحاً گفتند که ما از ایران براى ائتلاف علیه داعش دعوت نمیکنیم! اوّلاً چه افتخارى بالاتر از این براى ما که آمریکا در یک کار دستهجمعى، در یک کار خلافِ غلطى که دارند انجام میدهند، از ما مأیوس باشد و نخواهد که ما باشیم؛ این براى ما مایهى افتخار است، مایهى تأسّف نیست.
ثانیاً دیدم همهشان دروغ میگویند؛ براى اینکه همان روزهاى اوّلى که مسئلهى داعش در عراق پیش آمد، آمریکایىها بهوسیلهى سفیرشان، از سفیر ما در عراق،درخواست کردند که بیایید بنشینیم درباره داعش با هم هماهنگى کنیم.
سفیر ما این را منعکس کرد؛ بعضى از مسئولین ما هم حرفى نداشتند، من مخالفت کردم؛ گفتم در این قضیّه، ما بخصوص با آمریکا همراهى نمیکنیم؛ چون اینها خودشان دستشان آلوده است؛ در این قضیّه ما چطور بیاییم با کسانى که دستشان آلوده است و نیّتشان آلوده است همکارى کنیم؟ بعد از آن هم همین آقاى وزیرخارجهاى که این حرف را آمد جلوى چشم همهى دنیا پشت دوربین گفت که «ما از ایران همکارى نمیخواهیم»، همین ایشان، شخصاً از آقاى دکتر ظریف درخواست کرده بود که بیایید ما در این قضیّه همکارى کنیم؛ دکتر ظریف رد کرد.
معاون او هم – که او هم یک زنى است که مىبینید، مىشناسید ، از آقاى عراقچى در مذاکراتش درخواست کرده بود که بیایید ما همکارى کنیم؛ اینها رد کردند. بعد از آنکه آنها رد کردند و ما صریحاً گفتیم با شما در این قضیّه همکارى نمیکنیم، حالا میگویند ما ایران را نمیخواهیم وارد کنیم!
اینها قبل از این یک ائتلافى علیه سوریّه تشکیل دادند – با سروصداى فراوان در اطراف عالم؛ سى کشور، چهل کشور، پنجاه کشور را جمع کردند – هیچ غلطى نتوانستند بکنند در مورد سوریّه؛ در مورد عراق هم همین است. نمیخواهند هم کار جدّىاى بکنند. آن حرکتى که علیه داعش انجام گرفت و کمر داعش را در عراق شکست، این کار آمریکایىها نبود؛ خود آنها هم خوب میدانند، داعشىها هم خوب میدانند، مردم عراق هم خوب میدانند؛ میدانند کار مردم عراق بود، کار ارتش عراق بود، کار نیروهاى مردمىاى بود که بهخوبى یاد گرفته بودند چهجورى باید با داعش مبارزه کنند؛ و مبارزه کردند و تا اینجا ضربههاى جدّىاى را وارد کردند، بعد از این هم ضربه را اینها وارد خواهند کرد؛ حالا خواهند دید. آمریکا با این کار، میخواهد بهانهاى پیدا کند که همچنان که در پاکستان با وجود دولت مستقر، با وجود ارتش قوى – ارتش پاکستان ارتش قوىاى است – بدون اجازه وارد پاکستان میشود و هرجا را دلش میخواهد بمباران میکند، میخواهد در عراق و سوریّه هم چنین کارى را انجام بدهد؛ بدانند که اگر چنانچه چنین اقدامى بکنند، همان مشکلاتى بر سر راهشان بهوجود خواهد آمد که در این ده سال گذشته در قضیّهى عراق برایشان بهوجود آمد. غرض، تماشا کردن این قضایا براى ما یک تفریحى بود، آن هم روى تخت بیمارستان.»
لینک های مرتبط:
http://www.leader.ir/langs/fa/index.php?p=contentShow&id=12508
http://www.leader.ir/langs/fa/index.php?p=bayanat&id=12667