خورنا مهدی قلی کیانی – سخنگوی شورای شهر اندیمشک: چهارم آذر گویی قانون پایستگی درد است که از سالی به سالی از دهه ای به دهه ای از دوره ای به دوری و از نسلی به نسل منتقل می شود. دردی به عمق حرف های نا گفته، دردی به عمق دیده نشدن ها، به عمق زخم خوردن ها، به عمق مظلومیت یک شهر که رو برویمان موشک بود و ترکش و پشت سر گرده ها می سوخت از دشنه اجحاف! آری برادر… پاییز و اذر را ما به حافظه تاریخی خود سنجاق کرده ایم تا یادمان نرود چگونه زرد و پژمرده شدیم و دل به پاییز نسپردیم، هر چند سال ها دل میسوخت از زخم نشمرده سینه ها و چه زیبا ققنوس وار سر برآوردیم از خاکستر پاییز و غزل وارانه مصداق این غزل شدیم:

جسم ما کوه است کوهی استوار

کوه را اندیشه از کولاک نیست

روح ما دریاست دریایی عظیم

هیچ دریا را ز طوفان باک نیست

ان همه سیلاب های خانه کن

رو سوی دریا امد و ارام شد

هر که در سر پخت سودایی ز نام

پیش ما نام آوران گم نام شد

*

اری ققنوس وار سر براوردیم و سهراب کشان ها را به نظاره نشستیم و اتش و اذران اجحاف ها دیدیم…..

هشت سال جنگ ظالمانه به ایران تحمیل شد، مردم ایران با اتحاد و مقاومت در برابر این ظلم بزرگ ایستادگی کردند.
استان خوزستان با توجه به موقعیت استراتژیکی که داشت بخش زیادی از جنگ را متحمل شد، شهرها، روستاها  و مناطق مختلف استان هر کدام به نسبت موقعیتی که داشتند در این ایستادگی و مقاومت سهیم بودند.

اندیمشک هم با توجه به موقعیت جغرافیایی که داشت و وجود راه های مواصلاتی به مناطق جنگی نقش بسیار مهمی در طول جنگ داشت، به همین دلیل بارها مورد حمله دشمن قرار گرفت و صدها نفر از مردم این شهر در راه ایستادگی در برابر ظلم به شهادت رسیدند اما در چهار آذر ۶۵ تهاجمی به اندیمشک صورت گرفت که نه تنها در طول هشت سال جنگ بلکه پس از جنگ جهانی بی مثال است.

بیش از ۵۰ هواپیما قریب به یک ساعت و چهل دقیقه اندیمشک را زیر آتش بمباران قرار دادند، ده ها نفر به شهادت رسیدند. صدها نفر زخمی و جانباز شدند، تاسیسات شهر از بین رفت و به تعبیر مقام معظم رهبری یک قصابی در اندیمشک به راه افتاد.

پس از جنگ برای زنده نگه داشتن و پاسداشت ایستادگی و مقاومت ایران اسلامی در بین مردم اقدامات فراوان و متفاوتی انجام گرفت اما چهار آذر اندیمشک در لا به لای تاریخ ایستادگی ایران گم شد و این بی مهری عظیمی در حق شهدا و مردم اندیمشک، خوزستان و ایران بود که در اثر قصور برخی مسولان ملی و محلی به وجود آمده بود، چرا که اتفاقی ملی که در اندیمشک حادث شده بود فراموش شده بود.

حتی در اندیمشک که هنوز در و دیوار شهر گواه بدن های پاره پاره چهارم آذر بودند. بسیاری از جوانان و کسانی که آن روزدر اندیمشک نبودند اطلاعی از آن نداشتند.

خوشبختانه در چند سال اخیر حرکت های خوبی برای شناساندن چهار آذر و ایستادگی اندیمشک انجام شده است، این اقدامات در رقابت با شهر یا گرو خاصی نبوده است، بلکه کوششی برای احقاق حق اندیمشک و خوزستان که هنوز هزاران زخم کهنه از جنگ بر بدن دارند و پاسداشت زنان و مردانی که در چهار آذر یا طول جنگ برای ایستادگی این مرز و بوم به شهادت رسیدند یا جانباز انجام شدن است.

مسؤولین و مردم کارهای خوبی انجام دادند که جای تقدیر دارد، شورای شهر هم به نمایندگی از مردم طرح ثبت ۴ آذر در تقویم ملی  بعنوان “روز ایستادگی اندیمشک” را در جلسه روز شنبه یکم آذرماه نود و سه مصوب نمود که امید است با حسن نظر شوراهای فرا دست و حمایت مسولین شهرستان و استان این امر میسر شود.

شورای شهر اندیمشک از همه مردم خوزستان انتظار دارد نسبت به واقعه روز ۴ آذر ۶۵ توجه خاص داشته و از همه شوراهای شهر و شهرستان بعنوان همکاران خود انتظار دارد در این خصوص حمایت دلگرم کننده خود را اعلام نمایند تا بد مستی صدام در ۴آذر ۶۵ سندی برای اتحاد و همدلی مردمان شریف استان مظلوممان شود.

تاکید بر این مساله ضروری است که این حادثه لکه سیاهی بر تاریخ معاصر جهان است و ابعاد و گستردگی این موضوع به گونه ای است که بیان اینکه جنایت علیه بشریت رخ داده و باید در مجامع بین المللی هم پیگیری شود قابل طرح و بررسی است، چرا که جنایات علیه بشریت در حقوق بین‌الملل عمومی به اعمال قساوت باری اطلاق می‌شود که بر ضدانسان‌ها انجام می‌گیرد که این اعمال در قوانین بین‌الملل بالاترین جنایت قانونی در حق بشریت تلقی می‌شوند.

معاهده رم توضیح می‌دهد، جنایات علیه بشریت شامل جنایاتی می‌شود که شان انسان را کاسته و مقام و منزلت انسانی را پای‌مال می‌کنند.

ما باید کاری که هیروشیما بعد از اتفاق اتمی کرد را الگوی خود قرار دهیم و هرساله با برگزاری مراسمی در محلی خاص که شاید پارک یا میدانی به نام صلح با یاد بود ۴ آذر باشد تلاش کنیم جهان با آگاهی از این حوادث بیشتر به سمت صلح حرکت کند تا دیگر شاهد جنایت جنایتکاران و تندرو های جنگ طلب نباشد.