تاریک که میشود گردنه میانی دو شهرستان امیدیه و آغاجاری به جز نور چراغ خودروهای در حال تردد چیزی مشهود نیست ، وقتی به ۵ کیلومتری آغاجاری میرسیم تیرک های بدون برق وسط مسیر جلوی چشمان مسافران سبز میشوند.

امید نیوز امیدیه ، البته خیلی مهم نیست زیرا هنوز تعداد کشته شدگان در این مسیر زیاد نیست و یا شاید این تیرک ها نمای جاده را قشنگ می کند.

مگر چند سال باید بگذرد تا یک تیرک برق به روشنایی برسد ؟ چرا وقتی هنوز تا اتفاقی رخ نداده نباید به فکر باشیم وقتی که حادثه ای به وقوع پیوست به دنبال مقصر باشیم!

مهم نیست که چه تعداد انسان و چرا بر اثر سهل انگاری برخی فرصت طلبان و منفعت طلبان از بین می روند مهم این است که گزارش عملکرد به سازمان های متبوع به موقع ارسال شود، اصلا شاید این دو شهرستان از لحاظ انرژی در مضیقه باشند و یا شاید هم هزینه برخی سفرها و منافع افراد معلوم الحالی که راحت طلبی خود را بر رفاه مردم ترجیح می دهند تامین نشود.

بگذریم ، اما باید از طریق همین رسانه خطاب به تمامی مسئولان این دو شهرستان ، مظلومیت مردم این دیار را فریاد زد و خطاب به آنها بگوییم این مردم نه سالن بیلیارد و باشگاه بولینگ می خواهند ،و نه سالن شنا و جکوزی !

این مردم تنها چیزی که میخواهند امکانات اولیه جهان سومی است که حداقل های زندگی ساده عصر حاضر است.

به نظر می رسد یا مسئولین این مشکلات را نمی بینند یا جان انسانها برایشان مهم نیست ، امیدواریم از این خواب غفلت بیدار شوند و حقایق را ببینند تا دیگر شاهد حوادث خانمان سوز مسیرها و مبادی ورودی این منطقه نباشیم.