بخش وسیعی از جامعه تا لحظه ورود جناب هاشمی به انتخابات قصد تحرک در انتخابات را نداشتند. از رادیکال ترین شعارها نیز برای این امر استفاده می کردند. اما به محض ورود ایشان موج عظیمی در کشور به راه افتاد. این شور دقیقا با اعلام ردصلاحیت ناگهانی هاشمی جای خود را به سردی داده است. گویا همگی در انتظارند تا هاشمی همچنان با اسب سفیدی از راه برسد و ما را از این فضا به درآورد. باید از خود پرسید اگر چنین رویه ای را مناسب حال خود می دانیم، چرا اساسا به بازی انتخابات فکر می کنیم. عرصه سیاست در ایران امروز ایده آل نیست. (اما شطرنج سیاست در آن ادامه دارد و همه راه ها بسته نیست. برای ما ایده آل آن بود که خاتمی به این عرصه وارد شود.

اما به هر دلیل این کار میسور نشد و اصلاح طلبان در برابر آن برگ، با کارت هاشمی بازی کردند که طرف مقابل را «آچمز» کرد. اما با ردصلاحیت هاشمی ما به همین جایی رسیدیم که جریان مقابل می خواست، رهاکردن بازی انتخابات در صحنه سیاسی کشور. فرض کنید که هاشمی و خاتمی در این کارزار حضور نمی داشتند. راهبرد ما برای گذر از این مرحله چه بود؟ قهر کامل با انتخابات یا راه های مشابه دیگر واقعا دنبال چه گزینه هایی بودیم؟ چه کسی است که بگوید عرصه سیاست در ایران ایده آل است! راه دموکراسی مسیری صعب و دشوار است. نمی توان یک شبه به خواست های تاریخی رسید.
هیچ یک از کاندیداهای موجود در اردوگاه اصولگرایان برتری محسوسی به جنابان عارف و روحانی ندارند. نباید به دست خود به چهره هایی که شانس چندانی برای رای آوری ندارند، اعتبار کذایی دهیم. اکثریت آنها در نظرسنجی ها جایگاه متزلزلی دارند. نباید بر اساس فضاسازی های خودمان این باور را در جامعه ایجاد کنیم که این یا آن کاندیدا مورد توجه و تایید مراکز خاص است و تصمیم گرفته شده است! این تاکتیک لزوما نمی تواند درست باشد. ما با این روش خود به کس یا کسانی که هیچ شانسی ندارند اعتماد به نفس کاذب می دهیم.

در قدم اول باید یکی از دو کاندیدای نزدیک به اصلاح طلبان به نفع دیگری کنار رود. آنگاه با تجدید نیرو و فراخوان همه ظرفیت ها، بازی را در زمین حریف ببریم. یادمان باشد چنانچه رییس جمهوری با تداوم سیاست های هشت ساله گذشته به قدرت برسد، دیگر توان و رمقی برای اقتصاد و سیاست ملی باقی نخواهد ماند. ما هرچند قادر به انتخاب شاید ایده آل های خود نباشیم، اما امکان آن را داریم که از تداوم سیاست های افراطی جلوگیری کنیم. یادمان باشد ما مردم ایرانیم. خلایقی به غایت توانا به روزگار سختی و تنگدستی. نگارنده بر این باور است که اگر قرار بر بازی در چارچوب قواعد موجود است چیز زیادی تغییر نکرده است. در همین چند روز اخیر، برخی رفتارها و موضع گیری های عارف و روحانی با واکنش مثبت اجتماعی روبه رو شده است. من بر این باورم که می توانیم با سرمایه اجتماعی مهمی که در دست داریم، نتیجه بازی را تغییر دهیم.