خورنا | بیژن بهوندی:

این یادداشت در تکمیل صحبت های اینجانب در جلسه ی استاندار خوزستان و جوانان فعال سیاسی شهرستان ها است.
جناب دکتر شریعتی تریبون ها در این شهر همیشه پمپاژ یاس و نامیدی را سر میدهند و میگویند تمام معظل بیکاری این منطقه از پتروشیمی ها است، اما حقیقتا اینگونه نیست، هیچگاه اهداف صنایع بالا دستی رفع بیکاری نبوده، برای راه اندازی یک پتروشیمی در مقیاس بسیار کوچک حداقل ۱۸۰۰ میلیارد تومان هزینه نیاز دارید که در بهترین وضعیت ۹۰ تا ۱۰۰ نفر را شاغل میکند، اما با این هزینه ها میشود در حوزه های عقلانی تر، مثلا صنایع پایین دستی که ۲۵ برابر بیشتر اشتغال زایی بوجود می آورند سرمایه گذاری کرد، شما هیچگاه نمیتوانید ۱۸ هزار نفر بیکار را در این منطقه بخورد صنایع پتروشیمی بدهید، باید این موضوع را منطقی بپذیریم که پتروشیمی ها توان عملیاتی رفع بیکاری را ندارد و اینگونه صحبت ها فقط وضعیت معیشت و امنیت این منطقه را به خطر می اندازد. به قول دکتر فاضلی” با موفقیت‌های کوچک می‌توان «اعتماد مردم» را جلب کرد” وضع پیش‌آمده محصول عوامل مختلفی است؛ نخستین عامل «انباشت ناکارآمدی» است، برخی می‌گویند که این مسئله «احساس ناکارآمدی» است اما به عقیده من این «خودِ ناکارآمدی» است. همه شاخص‌های موجود در این شهر نشان می‌دهد که مدیران بسیار ناکارآمد بوده‌‌اند؛ از آب، محیط‌زیست و ریزگردها گرفته تا وضعیت حمل‌ونقل، اقتصاد و… همه اینها نشان‌دهنده ناکارآمدی است نه احساس ناکارآمدی”.

آیا شما! به این اندیشیده اید که چرا در شهر های بیشتر توسعه یافته کشور شهرک های صنعتی ای وجود دارد که عمدتا به تامین اقلام عمومی و تخصصی منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی اختصاص یافته اند، و با ظرفیت هزاران نفر مشغول به تولید برای این قلب تپنده اقتصادی هستند؟ و اما چرا وضعیت شهرک های صنعتی این منطقه روبه تعطیل شدن هستند وسرجمع زیر ۲۵۰ نفر شغل فعال دارند، این موضوع باعث شرمساری است؛ علت اصلی این موضوع از عدم ارتباط صحیح دانشگاه برای حمایت از شرکت های دانش بنیان صنعتی، نبود حمایت قاطع حاکمیتی از ایده های بومی و رانت افسار گسیخته است.
یک مثال دیگر برای شما میزنم ما موادی خاص را حدودا کیلویی هزار تومان به کشور چین میفروشیم اما خروجی همان مواد که دکمه های پیراهن تن شماست را دانه ای ۱۵۰ تومان از چین خریداری میکنیم. بله عمق فاجعه تا این حد است…!

شهری با در آمد های میلیارد دلاری با پیشرفته ترین صنایع صنعتی دنیا اما همانند کشور های قحطی زده شاخ آفریقا ست، به قول دوستی ما در بندر ماهشهر هزینه نیویورک را میپردازیم اما در شعب ابی طالب زندگی میکنیم. هر روز شاهد سرریز فاضلاب ها در مراکز شهری، پروژه های ناتمام ادوار مختلف شهرداری ها و غیره و ذالک، بندر ماهشهر به معنای واقعی میتواند ماه شهر ایران شود، اما اگر از نیروی جوان، متخصص، شجاع و دلسوز  استفاده کنید و تا پای جان جلوی اجحاف و پایمال شدن بیت المال را بگیرید…

استاندار محترم برای عبور از چنین بحران هایی باید تبدیل شویم به «دولت موفقیت‌های کوچک». در این سیستم تا اطلاع ثانوی هیچ موفقیت بزرگی امکان‌پذیر نیست؛ در یک سیستم بروکراتیک که از اساس «نخبه‌پرور و شایسته‌گزین» نیست، آدم‌های بی‌سواد رشد می‌کنند و این بی‌سوادی کشور را تا معرض نابودی پیش می‌برد.

بیژن بهوندی /  فعال سیاسی جوان