گستره‌ی باستانی – تاریخی رامشیر و نیاز مبرم به تاسیس موزه
زینب شریفی
سال ۱۳۸۸ شمسی بود که خبر پیدا شدن تابوت یک کودک در جوف گستره‌ی باستانی تل رضوان رامشیر، به تیتر یک رسانه‌های کشور تبدیل شد. عنوانی که اگرچه بارها تکذیب، اما از فرط عیان، بالاخره مورد تایید مسئولان قرار گرفت.
امروز و پس از حدود شانزده سال از آن تاریخ هنوز تابوت باستانی تل رضوان رامشیر در موزه‌ی هفت تپه‌ی شهرستان شوش نگه‌داری میشود و تنها تصویری از آن تابوت به نگاه علاقه‌مند و پرسشگر جامعه‌ی فرهنگی رامشیر هبه شده است.
در این بین، آن چه بیش از همه مهم می‌نماید نقش تعیین کننده‌ی اداره‌ی میراث فرهنگی شهرستان به عنوان حافظ مولفه‌های ملموس و ناملموس تاریخی در رامشیر است که می‌تواند در راستای اختصاص یک واحد موزه به شهرستان ادا گردد زیرا گستره‌ای که باستانی و تاریخی بودن آن، قرن‌هاست محرز شده، تاسیس موزه، ابتدایی‌ترین اقدامی است که این واحد فرهنگی، می‌تواند پیش بگیرد.
این مهم که با حضور اساتید گروه تاریخ و علاقه‌مندان به فرهنگ و هنر شهرستان رامشیر، مدت‌هاست پی گرفته شده، فعلا تا مرحله‌ی ارائه‌ی پیشنهاد به مسئولان، پیش رفته اما برای عملی شدن، نیازمند اقدامات جدی اداره‌ی میراث فرهنگی شهرستان رامشیر و استان خوزستان است.
شایان ذکر است که شهرستان رامشیر به عنوان گستره‌ای باستانی – تاریخی، همواره شاهد برآمدن شواهد و مدارک فراوان از دیرپایی خود در حوزه‌های مختلف بوده است:
رودخانه‌ی جراحی به عنوان یک مولفه‌ی اساسی در شکل‌گیری اجتماع بشری، تل‌های باستانی، سازه‌های آبی دستکند، نیایشگاه‌ها و اشیاء تاریخی از قبیل: سکه‌ها، کتیبه‌ها، شکسته‌های کوزه و مشخص‌ترین این موارد، تابوت کودک عیلمائیدی، در بخش میراث ملموس نیز تاریخ پرفراز و نشیب محلی مربوط به برآمدن حکومت‌هایی نظیر مشعشعیان و حتی حضور سلسله‌های مرکزی نظیر ساسانیان در این محدوده از جمله میراث ناملموس این خطه به شمار می‌رود.
عواملی که بیش از پیش بر لزوم احداث یک واحد موزه در شهرستان رامشیر، تاکید کرده از پراکندگی شواهد، آثار و مدارک آن در حوزه‌ی میراث فرهنگی جلوگیری به عمل می‌آورد.
