به گزارش خورنا سمیه گلپور، رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران ایران درباره اهمیت مهارت در اشتغالزایی و کسب درآمد به تسنیم گفت:در جلسه شورای عالی اشتغال مرتضوی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی گزارشی از افزایش رشد اشتغال و کاهش بیکاری در کشور ارائه کردند و گفتند که آمار اشتغال در تمامی استان ها افزایش داشته و وعده های آقای رئیس جمهور در حال تحقق است.

وی اظهار داشت: بنده از تلاش های آقای وزیر کار و معاونت اشتغال وزارتخانه تشکر کرده و خدا قوت به آنها گفتم.البته بنده در جلسه گفتم که ارتقای کیفیت اشتغال هم بسیار مهم است و منتظریم گزارشی در این باره نیز در شورای عالی اشتغال مطرح شود.

رییس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران ایران گفت: بنده عرض کردم که آقای وزیر کار عنوان کردند که کم مهارتی از بزرگترین مشکلات کشور است اما گزارشات حاکی است مهاجرت کارگران مهارتی کشور به سایر کشورها از جمله عراق، عمان و ترکیه افزایش یافته است.

گلپور افزود: جایگزینی این نیروی مهارتی بسیار کند است و این در حالی است که حتی سرمایه گذاران هم در سایر کشورها بیشتر از کشور خودمان سرمایه گذاری می کنند.

وی گفت: وقتی حداقل حقوق در کشورهای ذکر شده ۲۵و ۳۰میلیون تومان باشد کارگر ترجیح می دهد مهاجرت کند که نباید به راحتی از کنار این موضوع گذشت.

گلپور قدرت خرید کم، رکود، کاهش تولید و نقدینگی بانک‌ها را عوامل اصلی تورم دانست و گفت: در این جلسه از آقای منظور رئیس سازمان برنامه و بودجه به سبب اظهارات خود درباره مزد کارگران انتقاد و خواستار عذر خواهی وی شدم.

وی گفت: کارگران صدقه بگیر نیستند و از دسترنج خود گذران زندگی می کنند بنابراین خواسته ما که اجرای ماده ۴۱قانون کار و اجرای فرمایش رهبر معظم انقلاب مبنی بر حفظ قدرت خرید مردم است باید مورد توجه قرار گیرد و مزد بدون لحاظ تورم واقعی و سبد معیشت تعیین نشود.

وی درباره اجرای مزد منطقه ای بیان کرد: اگر دولت قصد دارد مزد منطقه ای را اجرا کند انتظار داریم این طرح طبق واقعیت‌های علمی و قانونی اجرا شود؛ و این موضوع هم تحقیقات میدانی جامع، و بررسی‌های علمی و اصولی و دراز مدت را می‌طلبد؛ بنابراین ما به عنوان انجمن صنفی کارگران، که جزو بزرگترین تشکل‌های این حوزه در کشور هستیم تاکنون گزارش یا برنامه‌ای جامع مبنی بر چگونگی اجرای این طرح دریافت نکرده‌ایم.

رییس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران ایران اظهار داشت: پس در چنین فضایی، تشکلات کارگری حق دارند نگران مزدمنطقه‌ای باشند؛ دلیل مخالفت ما، نبود زیرساخت‌های لازم برای این طرح است؛ فرض مثال چنین طرحی عملیاتی شود، تمام مباحث هم به کنار، آیا سازمان تأمین اجتماعی در مناطق مختلف توانایی پرداخت حق بیمه‌ی متفاوت را دارد؟