احمدرضا رستمی/خورنا

پیراهنی دکمه‌ای، کالردار و شبیه بیلرسوت یا لباس کار که با جنسی از کتان یا پارچه‌های دیگر و در رنگ‌های مات پوشیده می‌شود.

این پیراهن که دو جیب در جلو دارد، آستین‌های بلند و گاهی هم پاگون‌هایی بر روی شانه؛ بیش از آنکه یک پیراهن ساده و معمولی باشد برخی از آن به عنوان نماد گرایش به یک تفکر سیاسی خاص استفاده می‌کنند.

البته در این بین فرصت‌طلبانی هم وجود دارند که اگر این پیراهن را به تن می‌کنند به دنبال اهداف دیگری‌اند و آن دستیابی به مطامع شخصی و پست‌های مدیریتی از طریق چاپلوسی، دست‌بوسی و دست‌لیسی.

آنها این پیراهن را یقه بسته، روشلواری و معطر به بوی گلاب می‌پوشند و با مقداری ته ریش و انگشتری عقیق در دست؛ آنچنان دلربایی‌هایی در بین مسئولان می‌کنند که بیا و ببین.

البته تا زمانی که برخی نگاههای بسته، جامعه را غربال و به گروههای خودی و غیر خودی تقسیم‌بندی می‌کند بی‌گمان چنین انگل‌هایی نیز متولد و برای حفظ بقای خود به هر گروه غالبی آویزان می‌شوند.

به بیان دیگر هرگاه در باز تعریف هنجارهای اجتماعی، افراطیون و تندروها دایره گردانی کنند نه انسانها ملایم و دور اندیش؛ نتیجه آن پیدایش گسل‌های اجتماعی، دفع حداکثری و پررنگی هرچه بیشتر خط قرمزهایی خواهد شد که تنها یک گروه خاص می‌تواند از این خط قرمزها عبور کند و آن شامورتی گران حزب بادی که در انبان معرفتی آنها هیچ فضیلتی یافت نمی‌شود جز زبان بازی، دورویی و ریا.

ما اعتقاد داریم که ایران دارای ظرفیت‌های بالقوه‌ای از نیروهای انسانی کارآمد، توانمند و پای کار است که تنها باید آنها را دید، صدا کرد و برای رشد و پیشرفت مملکت به کار گماشت و گرنه با کوچ نخبگان و استیلای فرومایگان، چراغ فرزانگی در این مملکت خاموش و تاریکی بر آن مستولی می‌شود.

احمدرضا رستمی از اهواز (۹ فروردین ۱۴۰۳)