یکی از بازوهای قدرتمند اقتصاد هر کشوری مربوط به صادرات رسمی است.

در صادرات رسمی هر کشوری از منابع جغرافیایی و توانایی صنعتی خود برای بدست آوردن ارز بیشتر استفاده میکند.

لذا به این وسیله است که کشورهای پیشرفته با تمرکز بر صنعت خود سعی بر صادرات محصولات صنعتی به کشورهای کمتر توسعه یافته دارند.

در کشور چهارفصل ما نیز تمرکز مسئولان کشور بر صادرات محصولات کشاورزی است حال آنکه در چند سال گذشته پیشرفتهایی در باب تولید دارو و تکنولوژی علاوه بر موارد فوق و منابع معدنی و نفت و گاز سبب شده تا در منطقه خود تبدیل به یک صادر کننده طراز اول شویم.

اما مانع اصلی صادرات رسمی ما تحریمهای جدید آمریکا هستند که این تحریمها سعی دارند تا منابع ارزی کشور را فلج کنند که در نتیجه آن و همچنین مدیریت غلط مسئولان کشور ارزش پول ملی کاهش چشمگیری داشته است.

این امر سبب میشود که برای کشورهای همسایه و به ویژه کشور عراق تامین مایحتاج عادی شهروندان در ایران به صرفه تر از تامین آن در کشور خود باشد.

به گونه ای که شهروندان عراقی برای تامین نیازهای خود روزانه به ایران سفر کرده و با پرداخت مبالغ ناچیزی از پول ملی کشور خود حجم عظیمی از کالاهای مصرفی و محصولات کشاورزی و اقلام دارویی را خریداری کرده و بصورت صادرات غیر رسمی به کشور خود میبرند.

متاسفانه این امر سبب میشود تا برای فروشندگان ایرانی فروش محصولات و اقلام مصرفی به کشورهای دیگر که برای خرید عمده آمده اند به صرفه تر از خرده فروشی به هموطنان شود.

لذا در غفلت کامل مسئولان کشور صادرات غیر رسمی چنان ضربه ای به میهن وارد کرده که گویی حمله ملخ ها چنین زیانی به بار نمی آورد.

چه بسیار اقلام دارویی مورد نیاز بیماران ایرانی که نایاب شدند و چه کمیابی محصولات کشاورزی نظیر گوجه که سبب افزایش قیمت آنها شد.

لذا برای کنترل شرایط باید مبنای اصلی صادرات که همان مازاد محصولات و اقلام تولیدی است را مدنظر قرار داد و همچنین در جهت ارزش پول ملی اقدام نمود.

همچنین باید برای محصولات و اقلام حیاتی نظیر دارو به کشورهای دیگر و به ویژه همسایه محدودیت قائل شد تا در شرایط تحریم نیازهای کشور تامین شود.