خورنا- رضا صادقیان استان خوزستان و شهر اهواز را می‌توان به اسامی فراوانی نامید. استان زرخیر، قطب نفت کشور، استان غبارآلود، شهر و استان بی‌پناه، استانی سرشار از رشادت و مقاومت و قهرمانی در جنگ تحمیلی، استانی با شهرهای رها شده، استانی با مدیران پرحرف و کم‌کار، استانی با جوانان جویای کار، استانی با هزاران پروژه‌ نیمه تمام و… ولی همین استان را می‌توان به عنوان قلک پول کشور هم نام نهاد. استانی که بخش زیادی از بودجه جاری و عمرانی کشور را تامین می‌کند، به گواه ردیف‌های بودجه‌های سنوات قبل و سال جاری.

اگر در محاسبه درآمد حاصل از ارزش افزوده، میزان مالیات ستانده شده از بخش خصوصی، مالیات بر درآمد و سایر گزینه‌های اقتصادی می‌توان تردید کرد ولی در میزان استخراج، تولید و فروش نفت از چاه‌های خوزستان تردیدی نیست. نفتی که بخش زیادی از بودجه کشور را تامین می‌کند و به نوعی چشم و چراغ طرح‌های عمرانی کشور و دل‌گرم کننده طرح‌های توسعه‌ی به شمار آمده و می‌آید. به همین دلیل وقتی خبر از افزایش فروش نفت به میان می‌آید، لبخند بر لبان مدیران ارشد اجرایی می‌نشیند و هنگامی که خبر از کاهش فروش نفت در نشریات منعکس می‌شود مدیران و شهرندان براساس تجربه سال‌های گذشته و حتی امروز نگران وضعیت اقتصادی کشور و حتی زندگی روزمره شهروندان می‌شوند و این همه وامدار لوله‌های نفتی است که در خوزستان فوران می‌کند، ماده سیاه و بد بو استخراج می‌گردد و به جای آن شاهد بازگشت پول به چرخه اقتصادی کشور بوده و هستیم.

این قلک پول بودن برای استان خوزستان نه تنها سود چشم‌گیری به همراه نداشته است، بلکه در اکثر دوره‌های به چشم قلکی نگریسته شده که هر وقت اراده مسئولان حکم کرده پول آن را بدون شکستن قلک گرفته‌اند. اینکه خود قلک طی سال‌ها نیاز به بازسازی و نوسازی و حتی به صورت خاص و ویژه نگریسته شود از سوی سیاست‌گذاران احساس نشده است، بلکه هر بار در قلک دست کرده‌اند و وضعیت اقتصادی کشور را به سامان و یا در شرایطی بحرانی به تثبیت آن اقدام کردند، بدون شک در چنین هنگامه‌ای با گرفتن پول مالیات و جلوگیری از فرارهای مالیاتی اقتصاد کشور به وضعیت ثبات نرسیده است.

مسئولان اجرایی و مدیران ارشد کشور کمتر به فکر رسیدگی به ظاهر و آراستگی این قلک بودند. غبار خاک خفه کننده از آسمان بر سر مردم خوزستان می‌ریزد و خبرهایش منتشر می‌شود. آلودگی هوا ۲۰ برابر استاندارد جهانی اعلام می‌شود و… ولی همانند روزهای قبل وضعیت خوزستان به امان بی‌تدبیری رها می‌شود. وضعیت رودخانه کارون، تالاب هوالعظیم، خشک شدن نخیلات و شوری آب شرب مردم تیتر خبرها می‌شود و باز هم اتفاقی رخ نمی‌دهد و این همه باز هم به این مسئله بازمی‌گردد که مدیران به خوزستان به چشم قلک پول نگاه می‌کنند، قلکی که از داخل آن پول فواره می‌کند و همیشه در مقابل کشور و تامین بودجه نقش و جایگاهی بس عظیم داشته ولی کمتر کسی به این قلک ترک برداشته و خاک‌‌آلود دقت کرده است.

اگر، شاید، چنانچه و در صورتی که مسئولان ارشد همان اندازه که به پول‌های داخل قلک دقت می‌کردند، دقیقا به همان اندازه‌ای که حواسشان شش دانگ به میزان فروش و صادرات نفت است به وضعیت ظاهری و آراستگی قلک هم متمرکز می‌شدند وضعیت امروز خوزستان و شهرهای بزرگ آن چنین نمی‌بود! احتمالا آن موقع مردم شهرهای آبادان و خرمشهر، مسجد سلیمان و… دایم از آبادانی و پاکیزکی شهرشان در میان خاطرات قدیم نمی‌گشتند و دلشان برای روزهای رفته تنگ نمی‌شد. لطفا؛ وضعیت خوزستان و مردم آن را درک کنید، بفهمید که چقدر زندگی در میان میلیون‌ها تن گرد و غبار سخت است، درک کنید که چه اندازه آشامیدن آب شور دشوار است و… حق خوزستان و قلک پول کشور این همه بی‌مهری و ندیدن نیست.