خورنا: حضرت آیت الله خامنه‌ای که در آن زمان عهده دار ریاست جمهوری اسلامی بودند، طی سخنانی در اولین نماز جمعه پس از بمباران اندیمشک این چنین صحنه را ترسیم نمودند که: «صدام در اندیمشک قصابی کرد».

مهدی قلی کیانی، عضو شورای شهر اندیمشک، طرح ثبت واقعه تاریخی چهارم آذر اندیمشک در تقویم کشور با عنوان «روز ملی ایستادگی و اندیمشک» ارائه داد.

متن اولیه این طرح به شرح زیر میباشد:

من از نسل سومم. همانهایی که یادمان نمی آید ولی شنیده ایم که می گویند جنگ بر ما تحمیل شده است، میگویند انقلاب ما کودکی نوپا بوده است که بخش بزرگی از دنیا تازیانه اش زده اند، هر مستی با دستی! می گویند جنگ تقابل نا برابر خون بوده است و شمشیر! هر خونی کارونی و هر مردی مجنونی! می گویند کوله پشتی های سربازان سینه چاک وطنم پر بوده است از واژه سنگین ایثار”از همه چیز خود گذشتن برای هیچ نخواستن”.

میگویند کارزار سخت را به میان دلها برده اند و شبها تا سحرگاهان، نبرد بی امان بین عقل بوده است و احساس، بر سرخی سجاده سربازان و شفق در تلاقی گاه نور و تاریکی، در تعامل سازنده عقل و احساس، تولد شادی بخش عشق اتفاق افتاده است.

عشق به وطن، به پرچم، به خاک، به مذهب، به “تاریخ”، هویت یک ملت. و سحر جنگیده اند و جنگیده اند و جنگیده اند… تا سرخی خون سربازان سبب سفیدی روی ملتی باشد در بستر تاریخ. آری! خاکریز اول جنگ ایثار بود و خاکریز دوم “ایستادگی”.

همان واژه ای که حوصله ام را سر می برد. که به تنِ قلمم تلنگر می زند! چون ایستادگی را در شهرم، در اندیمشک، در دوکوهه، همان سجده گاه سربازان و سرداران و یادآور آخرین زمزمه معنادار بین مرد و مرگ در تاریخ جنگ، ننوشته اند! انگار قلم ها رسالت خویش را از یاد برده اند، انگار یادشان رفته است که ایثار فرزند دلبند عشق است و ایستادگی، چرا از ایستادگی اندیمشک در تاریخ، در هویت ایران، خبری نیست؟!

چرا کسی نمی نویسد در چهارم آذر ۶۵ در طولانی ترین حمله هوایی پس از جنگ جهانی دوم بر اندیمشک و مردمانش چه گذشت؟ چرا نمی گویند یکهزار شهید اندیمشک، فرزندان استقامت اند و ایستادگی! دیگر آرزو نمی کنم امروز آن روز باشد و من هم سربازی باشم یا سرداری! اما خدا را شاکرم که امروز به عنوان یک خدمتگذار در دفتر خدمت به مردم شهرم، توان دارم که قلم بردارم و بنویسم که ۴ آذر باید در تقویم شمسی ایران باید به نام روز “ایستادگی و روز مردم اندیمشک” به رسمیت شناخته شود.

لذا بر اساس بند ۲ ماده ۷۱ قانون شوراها و در راستای التیام بخشیدن به زخم های مانده بر پیکره و در ذهن مردمان شهرم، نیاز به ثبت تاریخی «ایستادگی اندیمشک» در تقویم ایران را اعلام داشته و تقاضا می کنم در یک جلسه فوق العاده با حضور مسئولین ارشد شهر و شهرستان از جمله امام جمعه محترم، نماینده محترم مردم در مجلس شورای اسلامی، فرماندار، شهردار و روسای محترم ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی، تبلیغات اسلامی، میراث فرهنگی و گردشگری، بنیاد شهید و امور ایثارگران، فرماندهی محترم ناحیه مقاومت بسیج، فرماندهی محترم آمادگاه اصلی دوکوهه، فرماندهی محترم نیروی انتظامی اندیمشک و مسئول دبیرخانه ستاد بزرگداشت آن واقعه تاریخی، پس از تصویب به عنوان یک طرح پیشنهادی از طرف شورای شهر به شورای استان تقدیم شده تا پس از تصویب در آن شورا به شورای عالی استان ها تقدیم شود.

باشد که بر اساس بند ۱ و ۳ ماده ۷۸ مکرر ۲ (الحاقی ۶/۷/۱۳۸۲) با حسن نظر همکاران ارجمند در آن شورای محترم در قالب یک طرح به نهادهای ذیربط ارائه گردد.

امید است فریاد مردمان شهر اندیمشک به گوش مسئولین مربوطه رسیده و با یاری شان چهارم آذر در گوش تاریخ طنین انداز شود.