هوشنگ نوبخت

مدت ها از انتخاب دکتر پزشکیان به عنوان رئیس جمهور مى گذرد و اولین مطالبه پیوسته مردم و به خصوص نسل جوان از وى در همه ى محافل، محقق نشدن فضاى بازترى براى فضاى مجازى حاکم بر کشور است.
فضایى که دیگر مجازى نیست بلکه یک زندگى موازى براى همه بشریت است از کودکان گرفته تا افراد کهنسال و این واقعیت باید مد نظر رئیس جمهور و دیگر متولیانى باشد که به هر بهانه سعى دارند همچنان به شیوه هاى نامطلوبى بر این فضا، حکمرانى کنند.
من به شخصه کسى بودم که ادعا داشتم بتوانم فرزندم را حداقل تا سال هاى عبور از نوجوانى در حوزه فضاى مجازى مدیریت کرده و ذهن آن را از گوشى موبایل و محتوایش دور نگه دارم اما اعتراف میکنم که اکنون و تنها پس از گذشت تنها چهارده ماه، قادر به انجام این خواسته نیستم و محال است بتوانم یا بشود در خانه اى باشم که گوشى هست ولى فرزندم از آن دورى کند.
نوزادى که هم اکنون با انگشتان نحیف اش نیمى از نرم افزارهاى صفحه گوشى را شناخته و آن ها را لمس مى کند.
دولتمردان ما و در راس آن ها شخص رئیس جمهور به جاى فرار از واقعیت هاى دنیاى امروز و این که نمى توان با تکنولوژى هاى حاکم بر فضاى سایبرى مقابله کرد باید تدبیرى لحاظ کنند که این زندگى موازى که شوربختانه از زندگى فیزیکى و معمول ما هم پیشى گرفته و ما را دنبال خود به هر کجا دوست دارد، مى کشاند، دچار چالش و بحران نشود بلکه باید مسیر آن را هموارتر اما قوانین آن را سخت تر و اصولى تر کرد درست مثل اتوبانى که هر چه هموارتر و عریض تر باشد، مسیر عبور از آن راحت تر و کم خطرتر است اما باید گلوگاه و پلیس هاى ناظر را در آن به کار گرفت که تمام حرکت ها تحت نظر قانون باشد.
این که رئیس جمهور بارها به صورت شفاف یا در لفافه گفته که تنها تصمیم گیر شیوه حکمرانى در فضاى مجازى نیست اما مردم و به خصوص نسل جوان ما گوش شان به این تناقض ها بدهکار نیست چون چنان درگیر این فضاى مجازى و موازى شده اند که خروج یا تعلل در استفاده از آنرا چیزى شبیه به محال مى دانند و هر لحظه هم بر مطالبه برحق آنان براى برداشتن موانع موجود در این بستر افزوده مى شود.
این که به مقدار فروشگاه ها، مغازه ها، سوپرمارکت ها و دستفروش ها و شاید هم بیشتر از آن در فضاى مجازى، تجارت و رقابت و رفاقت وجود دارد بر هیچکس پوشیده نیست لذا ضرورت دارد که شخص آقاى پزشکیان با استناد به مطالبات علمى و اصولى آحاد ملت به دنبال قانع شدن دیگر مسوولین براى یک مسیر تازه براى فضاى مجازى حاکم بر کشور باشد.
بى شک در حال حاضر، فضاى مجازى ما از ولنگارترین و آسیب پذیرترین بسترهاى حاکم در تمام دنیاست و جالب تر این که با وجود این شرایط، هنوز هم اصرار داریم که همین مسیر را بلکه سختگیرانه تر دنبال کنیم در حالى که به نظر مى رسد مدیریت و حکمرانى بر این پدیده ى مستمر را باید به دست اهل علم و فن این حوزه داد و دولت تنها هنرش این باشد که محتواى رد و بدل شده در این زندگى موازى را مثل خیلى از نقاط دنیا، مدیریت، هدایت و راهبرى کند که نسل نوجوان و جوان ما از یک مسیر متعالى مد نظر در این بستر خارج نشوند.
تقویت نرم افزارها و برنامه هاى بومى و ملى در کنار استفاده از ظرفیت هاى جهانى، تشکیل وزارت خانه یا نهادى تخصصى براى این بستر، آموزش و پرورش نیروى انسانى متخصص این حوزه از مقطع مدرسه تا دانشگاه و تولید محتواى ایرانى، اسلامى مطابق خواست جامعه مخاطب از نکاتى است که باید مد نظر حاکمیت و در راس آن دولتى باشد که وعده داده بود این بستر را به بهترین شکل براى فرزندان این آب و خاک مهیا کند.