هوشنگ نوبخت

روز خبرنگار نزدیک است، مناسبتی که انتظار می رفت به دلیل اهمیتی که دارد، متولیان امر، حداقل یک هفته را در تقویم ملی مان بدان اختصاص می دادند بلکه یک قدم از هزاران شعاری که نسبت به این جامعه را می دهند، عملی کرده باشند.
جامعه ای که شغل و هنر و دغدغه اش پرداختن به همه است غیر از خودش و حال که قرار است دیگران تنها چند ساعت از یک روز از یک سال را بدان بپردازند، شاهدیم که خواسته یا ناخواسته غفلت کرده و تنها هنرشان ارسال شاید یک پیام تبریک باشد که آن را هم به تکرار از آرشیو گوگل امانت می گیرند.
طی چند سال اخیر و به دلیل چالش ها، بحران ها، اتفاقات و تحولاتی که در دنیا و به خصوص در کشورمان رخ داده، هیچ دوست و دشمنی، هیچ مدیر و مسوولی نیست که اعتراف نکرده باشد نبض افکار عمومی دنیا و به خصوص نسل جوان به شدت دست رسانه و سرآمد آن فضای مجازی افتاده و نیاز است که یک تحول اساسی در خصوص نوع نگاه به ظرفیت، هنر و قدرت رسانه انجام پذیرد.
مهمترین و ابتدایی ترین اعتراف اکثر مدیران ارشد کشور به این بوده که در خصوص اهمیت دادن به رسانه و بالا بردن سطح سواد رسانه ای کم کاری و غفلت شده و باید نگرشی جدی در این حوزه صورت بگیرد، تلنگری که بیش از یک دهه نسبت به آن اقدامی عملی و علمی انجام نگرفته و هم اکنون در حال گذر از نگاه سنتی به رسانه ها در کشور و معجزات آن در دنیای پیش رو هستیم.
سوال اینجاست؟ حال که همه مسوولین کشور به اهمیت رسانه در جامعه پی برده اند و قدرت آن را فراتر از موشک و تخریب آن را بیشتر از جنگ های فیزیکی و سخت می دانند چرا برای اهالی رسانه، خبرنگاران، روزنامه نگاران، تحلیل گران، فعالان فضای مجازی و کسانی که تولیدکننده تولیدمحتوا برای یک جامعه و بلکه مردم دنیا هستند، کاری نمی کنند؟!
مگر در جنگ سخت به فرمانده و تیپ و لشکر و تانک و موشک و پشتیبانی و اسلحه و مهمات و نقشه، نیاز نیست پس چرا در جنگ نرم که پیچیده تر و سخت تر از جنگ فیزیکی است و دشمن ناشناخته تر و جغرافیا بی انتهاتر است کسی برای سربازان. و نیروهای خط مقدم که اصحاب رسانه اند، تدبیری نمی اندیشد و چرا کسی برای پیروز شدن آن ها بر دشمن و دفاع از حریم های مختلف در این عملیات های گسترده کمک نمی فرستد؟
مگر می شود مثل دهه شصت با خودکار بیک به جنگ با ماهواره ها و نرم افزارهای جهانی رفت؟
انتظار این است با توجه به این که کشور و ملت عزیزمان مورد هجمه وحشتناک صدها و بلکه هزاران رسانه مجهز در دنیا هستند و همچون زمان جنگ تحمیلی، ما را چاره ای جز دفاع جانانه نیست، شخص آقای رئیس جمهور در راس و سپس همه وزرا، استانداران و مدیران کل در سراسر کشور چند روز آینده را خارج از شعار و یا نگاه سطحی و ترحمی به جامعه سختکوش خبری کشور، اقداماتی اساسی برای این قشر در نظر گرفته و آن را عملی کنند تا در این جنگ نابرابر توان این جوانان اهل اندیشه و قلم تحلیل نرود و بیش از این به افکار عمومی و به خصوص نسل نوجوان و جوان ما ترکش های و بمب های خطرناک خبری، مجازی و رسانه ای وارد نشود.
جامعه خبری ایران در پایین سطح از رفاه و آسایش و امنیت شغلی و حمایت های اجتماعی و بیمه ای و حقوقی در دنیا قرار دارند و این در حالی است که همین قانون گذاران از آنان می خواهند که در این شرایط نابرابر در مقابل هزاران رسانه مجهز و توانمند دنیا بایستند و از ملت و کشور و آرمان ها در مقابل فیبرها و تیترها و لینک ها ی مافوق صوت دفاع کنند.
امیدوارم در چند روز آینده و به بهانه پاسداشت مقام خبرنگار شاهد رخ دادن بهترین اتفاقات برای جامعه خبری کشور باشیم.
باور کنید برای خبرنگاران متعهد و دلسوز میهن مان، سخت است که مشکلات خودشان را در میان این همه مشکلات جامعه، خبری کنند.
باشد که شما مخاطب فهیم این متن در ۱۷ مرداد، خبرنگار حال دل جامعه خبری کشورتان باشید