اردیبهشت‌ امسال، موزه هفت‌تپه پنجاه‌ساله شد. موزه‌ای کوچک، خارج از فضای شهری و در دلِ طبیعتِ دشتِ زندگی‌آفرینِ شوشان. موزه هفت‌تپه، اگرچه کوچک است ولی داستان‌های جذاب و هیجان‌انگیزی در دل خود دارد؛ داستان‌هایی از سه‌هزار و پانصد سال پیش که گاه خنده بر لب شوندۀ خود می‌آورد و گاه بغض، داستان‌هایی که مخاطب را غرق در دنیای قهرمانانش می‌کند، مخاطبش را برای ساعتی از هیاهوی جهان امروز می‌رهاند و دمی به تفکر به گذشته بشریت و آینده او وامی‌دارد.

داستان‌های موزه هفت‌تپه، با سفر به سه هزار سال پیش آغاز می‌شوتد، از زندگی، دغدغه، تلاش، تولید، نبرد، صنعت، سیاست، آرمان شهر و مرگ مردمان سه هزار سال پیش روایت می‌کند تا به نیم قرن پیش می‌رسد که مردمی گنجۀ تاریک تاریخ را دوباره گشودند. اینبار داستان، داستان مردمی از عصر ماست. داستان زندگی، دغدغه و پشتکار آن‌ها برای شناخت ریشه‌ها و هویت خود و ساخت آینده‌ای پایدار.

اکنون پنجاه سال از تأسیس موزه هفت‌تپه می‌گذرد؛ چه حوادث گوناگونی که از سر نگذرانده و چه سردی و گرمی‌هایی که نچشیده. پنجاه سالگی، سن تجربه است. پنجاه سالگی فرصت مناسبی است تا به مرور این سال‌ها پرداخته، تجربه‌های نیم‌قرن اخیر را واکاوی کرده، درس‌هایی برای امروز میراث‌فرهنگی آموخته و مسیر راه را بر دهه‌های آتی روشن سازیم. این تجربه، سزاوار بزرگداشتی ماندگار با تأثیرات عمیق است. بزرگداشتی که سه محور هفت‌تپه و بازگشت آن به دنیای مطالعات ایلام‌شناسی و خوانش اقدامات دکتر نگهبان از پژوهش و تحول آموزش باستان‌شناسی تا مشارکت همگانی در مبارزه با قاچاق اموال فرهنگی را دربر خواهد داشت.

پایگاه میراث‌جهانی چغازنبیل و هفت‌تپه با افتخار در نظر دارد از این فرصت پیش‌آمده استفاده کند تا بتواند در سطح محلی، استانی، ملی و بین‌المللی، موزه هفت‌تپه و داستان‌هایش را جانی دوباره بخشد و به جایگاهی که شایسته آن است، برساند.

بدون شک دستیابی به چنین جایگاهی جز با همکاری و همدلی همه نهادهای دولتی، مردمی، صنایع و مراکز علمی امکان‌پذیر نخواهد بود. پنجاه سالگی موزه، تلاشی همگانی برای ساخت ایرانی پایدار خواهد بود.

یادداشت از عاطفه رشنویی ـ مدیر پایگاه میراث‌جهانی چغازنبیل و هفت‌تپه