خورنا – بعضی روزها شکل تذکر دارند یعنی به ما یادآور می شوند که چیزهایی عوض شده اند! و دیگر نمی توان تغییرات را نادیده گرفت. بعضی روزها هم هستند که مال مردمند ولی بعد مدتی صاحب پیدا می کنند! یعنی انگار نه انگار این روز ماحصل تلاش و جانفشانی کسی است و در روزگاری نه چندان دور آن شخص موجب حرکتی متفاوت و بنیادین شده است!!!

دوم خرداد از آن روزهاست. روزی که اولش روز مردم بود ولی حالا نمی دانیم روز کیست؟ حالا شده است روز “اسمشو نبر” !!!

یعنی ما یادمان می رود که دوم خرداد روز اصلاحات است؟ یعنی باید رهبر اصلاحات را توی ذهنمان کمرنگ کنیم؟

امروز یک طنز تلخی در میان طیفهای سیاسی شکل گرفته است که بیشتر به کاریکارتوری از حیات سیاسی کشور می ماند:

بدون هیچ تعارفی بسیاری از گروه ها حتی مایل نیستند نامی از اصلاحات باشد اما برای آنکه آبرویی میان مردم داشته باشند خود را به اصلاحات می چسبانند. در همین انتخابات اخیر نمونه های بارز این مسله به وفور دیده میشد! کاندیدا محترم تا به حال تمام عمرش خلاف جهت جریان اصلاحات شنا کرده بود اما برای آنکه جایگاهی پیدا کند و مردم به او اقبالی نداشتند شب و روز جار میزد که ” من و خاتمی” یا”من و عارف” و…

چیز عجیبیست از یک طرف میخواهند منصب ها را از دولت با مخالفت با اصلاحات و نان به نرخ روز خوری به دست آورند و از طرفی با شعار اصلاحات میان مردم آبرویی کسب کنند. این یعنی اصلاحات خود مردم هستند؛ خود خود مطالبات مردمند!!!

دوم خرداد امسال جدا از آنکه حساسیت و ارزش محوری اش چندبرابر است به قدوم و طلیعه دیگری هم مبارک شده است و آن هم قرین شدن با نیمه شعبان و تولد آن منجی عالم بشریت است. کسی که اصلاح گر واقعی امت اوست و همه این تلاش ها که در خلق شیعه و شوری که میان اصلاح طلبان است به امید پیوستن به محضر ایشان صورت می گیرد.

لذا جشن امسال اصلاحات به نام ایشان قوت دوباره ای میگیرد که بر اصلاح طلبان واقعی این مرز و بوم مبارکباد و خسته باد می طلبد

عباس ماکنالی
۲/خرداد/ ۹۵