خورنا – رشته ورزشی پرورش اندام که در اصطلاح، بدنسازی هم گفته می شود از جمله رشته های پرطرفدار در جامعه نوجوان و جوان ما به شمار می آید.
فرم خاص و شکل زیبایی که عضلات بدن پس از پرداختن به این ورزش به خود می گیرندآن را به جذاب ترین رشته ورزشی در تمام دوره ها مبدل ساخته و همین امر موجب شده تا گروه های پرشماری از تمام رده های سنی به آن مشغول شوند.

با این حال پیچیدگی ها و اما و اگرهایی که در زمینه کار با این رشته وجود دارد بویژه در بحث برنامه های تمرین و از آن مهمتر موضوع مکمل های غذایی، خطراتی را نیز پیش روی ورزشکاران گذارده است که عدم توجه به آنها می تواند آسیب های جبران ناپذیری را برای افراد به همراه داشته باشد لذا آشنایی با ورزشکارانی که با رعایت شیوه های صحیح و اصول درست ورزش و تمرین به آمادگی مناسبی دست یافته و با شرکت در مسابقات این رشته مراتب و مقام های مهم و افتخار آمیزی را به دست آورده اند می تواند الگوی مناسبی برای ورزشکاران علاقمندبه این رشته بوده و در عین حال مسئولانی را که از سالیان گذشته تاکنون از چند رشته خاص حمایت کرده و می کنند به مدال آوری و قهرمان پروری این رشته برای شهرمان اندیمشک بیش ازپیش باورمند ساخته و آنان را به حمایت همه جانبه از ورزشکاران و قهرمانان این رشته ترغیب نماید.

مطلبی را که پیش رو دارید حاصل گفتگوی ساده و صمیمی ما با یکی از جوانان اندیمشکی است که در این رشته به مقام قهرمانی کشور دست یافته و علاوه بر آن سهمیه شرکت در بازی های جهانی اسپانیا را از آن خود کرده و برگ افتخاری را به دفتر زرین ورزش شهرستان افزوده است اما با این وجود جز معدودی از دوستان کسی نه به بدرقه اش رفت و نه به استقبالش آمد.

خودت را برای ما معرفی کن.

عباس اطرافچی هستم متولد سال ۱۳۶۸٫ سال ۸۶ دیپلم گرفتم و پس از آن در رشته عمران در دانشکده عصاریان شهرستان دزفول موفق به کسب مدرک کارشناسی شدم.

ورزش را از چه سالی و با چه رشته ای شروع کردی؟

سال ۷۷ با کشتی شروع کردم و این ورزش را تا سال ۸۳ ادامه دادم و از آن سال تقریباً به مدت ۳ سال کشتی و پرورش اندام را به صورت همزمان با هم انجام می دادم که به تدریج کشتی را کنار گذاشته و به صورت پیوسته به پرورش اندام پرداختم تا به امروز که تقریباً ۱۱ سال است در این رشته ورزش می کنم.

در مسابقات کشتی هم شرکت کرده بودی؟

بله. هم در مسابقات استانی و هم در مسابقات کشوری این رشته شرکت کرده ام.

چه مقام هایی را از این مسابقات به دست آوردی؟

مقام نخست را در مسابقات استانی در رده نوجوانان و در وزن ۴۲ کیلوگرم کسب کردم اما در مسابقات کشوری موفق به کسب مقام نشدم.

چه شد که به ورزش پرورش اندام علاقمند شدی؟

برادرم قبل از من در این رشته به ورزش مشغول به فعالیت بود و باعث آشنایی من با این رشته شد. در مدتی هم که همزمان با کشتی به پرورش اندام مشغول بودم احساس کردم با علاقه ای که به این ورزش دارم موفقیت من در آن نسبت به کشتی بیشتر خواهد بود به همین خاطر کشتی را رها کردم و به صورت حرفه ای به پرورش اندام پرداختم.

از کدام باشگاه کار پرورش اندام را آغاز کردی؟

در باشگاه های متعددی کار کرده ام. اوایل در باشگاه ورزشی «یاران» ورزش می کردم، بعد از آن به باشگاه ورزشی «هیگر» در کوی ساختمان رفتم. مدتی نیز در باشگاه متعلق به پسر عمویم در کوی رسالت کار کردم و سپس به باشگاه «پارس» رفتم و اکنون هم در باشگاه پرورش اندام «قهرمانان» مشغول تمرین هستم.

ورودت به میادین و مسابقات پرورش اندام از چه زمانی آغاز شد؟

از سال ۹۱ و از مسابقات پرس سینه استان. ۳ دوره در این مسابقات شرکت کردم که در هر ۳ دوره توانستم مقام اول را به دست بیاورم.
در چه وزنی؟
در وزن ۸۳ کیلوگرم و بعد از آن هم وارد مسابقات زیبایی اندام شدم.

چند دوره است در این مسابقات شرکت می کنی و چه مقامی به دست آورده ای؟

اولین بار است که در این مسابقات شرکت کرده ام و در همین اولین دوره هم توانستم مقام اول را کسب کنم.

قبل از تو چه مقامی توسط بچه های اندیمشک در مسابقات پرورش اندام کشور به دست آمده بود؟

تنها یک مقام پنجم در کشور. دیگر مقام ها مربوط به مسابقات استانی بوده است.
این مسابقات تحت چه عنوانی برگزار شد؟

در قالب انتخابی تیم ملی که نفرات برتر به مسابقات جهانی اسپانیا اعزام خواهند شد.

مسابقات اسپانیا چه زمانی شروع می شود؟

هنوز دقیقاً مشخص نیست و منتظر اعلام زمان آن هستیم.

نقش ورزش را در زندگی انسان بویژه جوانان چگونه ارزیابی می کنی و چه تأثیری در زندگی فردی و اجتماعی انسان دارد؟

ورزش در همه ابعاد در بهبود کیفیت زندگی موثر است. از لحاظ فردی باعث تأثیر مثبت در عملکرد شخصی بویژه درس و تحصیل و کلاً در یادگیری می شود و در بعد اجتماعی هم باعث حسن شهرت انسان می شود زیرا همه نسبت به یک فرد ورزشکار دید مثبتی دارند.
به نظر تو تفاوت پرورش اندام با رشته های دیگر چیست؟

پرورش اندام نسبت به رشته های دیگر سختی های بیشتری دارد و حتی کسب مقام استانی هم در این رشته بسیار مشکل است زیرا شرکت در مسابقات این رشته علاوه بر تمرینات فشرده و سنگین و انواع حرکات با وزنه مستلزم رژیم های سخت غذایی است به عنوان مثال من خودم مجبور بودم حدود یک سال رژیم غذایی سختی را رعایت کنم و در حالیکه در ابتدا ۹۲ کیلوگرم وزن داشتم که در طی ۷ ماه ۲۲ کیلوگرم وزن کم کردم تا به ۷۰ کیلوگرم برسم به طوری که در روزهای آخر منتهی به مسابقه حتی مصرف آب را هم به حداقل رساندم!

کم کردن ۲۲ کیلوگرم وزن بدن کار بسیار سختی است ولی من مجبور بودم این کار را بکنم تا به وزن ایده آل مسابقات برسم و این از سختی های پرورش اندام است که ورزشکاران رشته های دیگر کمتر مجبور به تحمل چنین فشارهایی هستند.

یعنی حتی کاهش وزن در این رشته هم با رشته های دیگر فرق دارد؟

بله کاملاً همین طور است. شما ورزش کشتی را در نظر بگیرید. در این رشته اگر در جریان کاهش وزن، از حجم عضلات هم کاسته شود مانعی ندارد در حالی که کاهش وزن در پرورش اندام به صورت تخصصی است یعنی شما در زمان کاهش وزن باید عضله خود را حفظ کنید و فقط آب و چربی خود را از دست بدهید که کار واقعاً مشکلی است.این نکته را هم فراموش نکنیم که وزن ۷۰ کیلوگرم در پرورش اندام از سخت ترین اوزان این رشته بوده و کسب مقام در آن بسیار مشکل است زیرا در اوزان پایین تر، افراد وزن های کمتری را تحمل می کنند اما در این وزن فشار کار خیلی بالا است.

هزینه ها چطور؟ این متفاوت بودن، شامل تفاوت در هزینه ها هم می شود؟ منظورم هزینه های شرکت در مسابقات پرورش اندام است.

البته. هزینه ها در این رشته بسیار بالا است. برای هر مسابقه ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان باید هزینه کرد.

از زمانی که شما این رشته را شروع کرده ای تا به امروز که به مقام کشوری و سهمیه اعزام به کشور اسپانیا را به دست آورده ای آیا کمکی از سوی مسئولان هم به شما شده است؟

نه. هیچ کمکی نشده است. فقط قرار بود بنری با مضمون تبریک به من، به دیوار تربیت بدنی نصب شود که آن هم انجام نشده!
شما حساب کنید ۳۰ میلیون تومان هزینه مسابقه را خودم داده ام اما اداره ورزش و جوانان یک بنر ۲۰هزار تومانی را هم برای من نصب نکرد!. خب، من این مقام را برای کجا کسب کرده ام؟ برای همین شهرستان. در حالی که من می توانستم برای دزفول یا تهران در مسابقه شرکت کنم که اگر اینکار را می کردم تمام هزینه ام را پرداخت می کردند. شما اگر رسانه هایی را که نتایج مسابقات را منتشر کرده اند ملاحظه کنید می بینید که زیر عکس من نوشته اند «اندیمشک» نه جای دیگر. در حال حاضر هم با اینکه من یک اندیمشکی هستم و از اندیمشک هم در مسابقه شرکت کرده ام اما باشگاه های متعدد بدنسازی در دزفول از من دعوت می کنند و به من هدیه می دهند. علاوه بر مسئولان دزفول باشگاه داران آن هم به من پیشنهاد دادند که از طرف آنها در مسابقه شرکت کنم و حتی الآن هم به من می گویند اگر با نام شهر ما در مسابقات شرکت می کردی بیشتر هزینه ات را پرداخت می کردیم اما متأسفانه در شهر خودمان دریغ از حتی یک تشکر! این در حالی است که چندوقت پیش، یک مسابقه پرس سینه که آن هم فقط منحصر به دزفول بود در این شهر برگزار شد که تمام مسئولان آن در این مسابقه حضور پیدا کردند که این نشان از اهمیت آنها برای ورزشکاران خودشان دارد.

جالب اینجاست که حتی در زمان برگزاری مسابقه در تهران هم جز برادرم که یک تنه و یک نفره مرا تشویق می کرد کسی را در اطراف خود ندیدم این در حالی بود که ورزشکاران شهرهای دیگر از تشویق انبوه تماشاگران برخوردار بودند و علاوه بر آن، مسئولان و مربیان هم مدام به آنان سرکشی می کردند.

در زمانی که شما وارد اندیمشک شدی چه کسی به استقبالت آمد؟

از مسئولان فقط رئیس اداره ورزش و جوانان آمده بود. دوستان هم به صورت خودجوش که دسته گل را هم خودشان تهیه کرده بودند به استقبال من آمدند.

الآن برای شرکت در مسابقات جهانی آمادگی داری؟

بله. از لحاظ بدنی کاملاً آماده ام و هیچ مشکلی ندارم اما انتظار دارم مسئولان هم در این زمینه نه به خاطر شخص من بلکه به خاطر شهرستان و اینکه فردی از بچه های همین شهر آنهم در چنین مسابقات بسیار سخت و ویژه شرکت کرده و صاحب مقام شده و به مسابقات جهانی راه پیدا کرده آستین همت بالا بزنند و این راه برای یکی از بچه های اندیمشک هموار کنند.

مسئولان چه کمکی می توانند به تو بکنند؟

شرکت در مسابقات پرورش اندام هزینه های زیادی دارد. در روزهای باقیمانده به مسابقه، هزینه روزانه تغذیه و مکمل های غذایی من به ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان در روز می رسید. یکی از دوستانم برای شرکت در مسابقات به آمریکای جنوبی رفت و ۸۰ میلیون تومان هزینه اش شد. الآن همین مسابقات جهانی اسپانیا که قرار است در آن شرکت کنم نزدیک به ۴۰ میلیون تومان هزینه دارد که در حال حاضر توان پرداخت آن را ندارم. طبیعاً کمکی که مسئولان می توانند در این زمینه داشته باشند این است که در تأمین هزینه های شرکت در مسابقه به من کمک کنند تا این افتخار برای همین شهر ثبت شود.

استعداد بچه های اندیمشک را در زمینه پرورش اندام چگونه می بینی؟

استعدادهای خوب و فراوانی در بچه های این شهر وجود دارد اما واقعیت این است که باید شرایطی وجود داشته باشد تا این استعدادها شکوفا شوند. مثلاً یکی از این شرایط وجود مربی خوب است که به فرد راه و روش درست و علمی تمرین کردن را یاد بدهد و علاوه بر آن مصرف مکمل های مناسب و استاندارد است که فرد باید مصرف کند تا به شرایط ایده آل برسد.
متأسفانه آنچه که قابل مشاهده است این است که اکثر بچه ها از وضع مالی مناسبی برخوردار نیستند و نمی توانند از مکمل های استاندارد و درجه یک (قیمت یک مکمل پروتئینی اصلی به ۳۵۰هزار تومان می رسد) استفاده کنند به همین خاطر به سراغ مکمل های درجه ۲ یا ۳ و حتی غیراستاندارد می روند و البته پس از مدتی هم که اثر نامطلوب این مواد بر بدن آنان آشکار شد طبیعتاً با ناامیدی اقدام به ترک این رشته و حتی رهاکردن ورزش می کنند و تصویری نامناسب و مخدوش را از پرورش اندام در ذهن دیگر افراد بر جای می گذارد و ذهنیت آنها نسبت به ورزش بد می شود.

نکته مهمی هم که مایلم به آن اشاره کنم بی مهری ها، ناداوری ها و اعمال نفوذ هایی است که در استان، مانع بزرگی بر سر راه جوانان و نوجوانان اندیمشکی است. در همین مسابقه ای که برای انتخاب افراد جهت شرکت در مسابقات کشوری در استان برگزار شد فردی را به عنوان نفر دوم اعلام کردند و من پس از او سوم شدم اما پس از آنکه به همراه این فرد به مسابقات کشوری رفتیم و مسابقه دادیم همان فرد، دهم شد! و من که هیچ حامی و پشتیبانی اعم از مربی، تماشاچی و یا مسئولین نداشتم و فقط متکی به تجربه، آمادگی بدنی و تلاش و زحمت خودم بودم اول شدم. این نشان می دهد که متأسفانه در استان هم عده ای مخالف پیشرفت بچه های اندیمشک هستند و نمی توانند پیشرفت ما را ببینند.
چه توصیه ای به افرادی داری که می خواهند ورزش از هم اکنون شروع کنند؟

در درجه اول ورزش به خاطر سلامتی است و نه وسیله ای برای خودنمایی. بویژه اینکه در پرورش اندام به خاطر شکل ویژه ای که عضلات بدن به خود می گیرند نباید این ذهنیت در فرد شکل گیرد که به خاطر توجه مردم ورزش بکند و یا اینکه صرفاً به خاطر کسب مقام و مدال باشد چراکه اگر اینطور باشد فرد مدت زیادی در این رشته دوام نخواهد آورد و خیلی زود آن را رها خواهد کرد زیرا اینجور انگیزه ای خیلی زود از بین می رود و فرد دلیلی برای ادامه ورزش نمی بیند.

رمز موفقیت در ورزش از نظر تو چیست؟

پیگیری مداوم و خسته نشدن است تا زمانی که به نتیجه مطلوب برسی و البته نتیجه مطلوب همان سلامتی است. من خودم همانطور که گفتم از ۷ سالگی ورزش کردن را با شرکت در تمرینات کشتی شروع کردم و تا به امروز نه تنها آن را کنار نگذاشته ام بلکه تمرینات ورزشی ام چندین و چندبرابر شده است.

نظرت درباره مرحوم بیت ا… عباسپور چیست؟

بیت ا… واقعاً یک اعجوبه بود و زحمت زیادی کشید بطوری که در طول ۳ سال در ۲۲ مابقه شرکت کرده بود اینکه کسی ۳ سال تمام در رژیم باشد بسیار مشکل است زیرا رژیم پرورش اندام همانطور که گفتم بسیار پیچیده است و محدودیت های غذایی و زمانی متعددی را برای ورزشکار ایجاد می کند بطوری که ورزشکار مجبور است در طول مدت رژیم، قید بسیاری از مسائل مانند مهمانی رفتن و با دوستان بودن و همچنین خوردن غذاهای دلخواه را بزند و مجبور است سر ساعت بخوابد و سر ساعت بیدار شود و به صورت فشرده تمرین کند و لذا این مرحوم فشار زیادی را در طی این چندسال تحمل کرده بود و اگر دچار این بیماری نمی شد احتمال دست یابی او به مقام «مِستر المپیا» که بالاترین مقام در پرورش اندام جهان است وجود داشت.

آخرین مقام ایشان چه بود؟

پنجم جهان.

خودت دوست داری در پرورش اندام به کجا برسی؟

طبیعتاً هرکسی دوست دارد در زمینه مورد نظرش به بالاترین جایگاه دست پیدا کند و من هم از این قاعده مستثنی نیستم.

یعنی مقام مستر المپیا؟

بله چراکه نه. درست است که تا اینجا بدون حمایت و پشتیبانی و حتی بدون مربی تا اینجا رسیده ام اما قطعاً اگر حمایتی صورت گیرد دست یابی به مقامات بالاتر دور از انتظار نیست.

نحوه نگرش مسئولان شهرستان را نسبت به پرورش اندام چگونه ارزیابی می کنی؟

متأسفانه نگاه مسئولان نسبت به پرورش اندام در شهرستان مطلوب نیست. شما اگر به شهر همجوار توجه کنید می بینید به صورت منظم مسابقات پرس سینه برگزار می کنند اما در شهر ما دریغ از حتی یک مسابقه. خب این تأثیر منفی به جا می گذارد. در زمانی که من در مسابقه شرکت کرده بودم حدود ۲۰ نفر از بچه های خودمان برای تماشا به اهواز آمده بودند تا ببینند چه مقامی کسب می کنم و همین امر موجب تقویت روحیه آن ها شده بود که اگر در شهر خودمان چنین مسابقاتی برگزار شود مسلماً تأثیر بهتر و کاملتری خواهد داشت.

وضعیت باشگاه های پرورش اندام در اندیمشک از نظر ابزار و وسایل بدنسازی چگونه ارزیابی می کنی؟

در اکثر باشگاه ها امکانات خوبی وجود دارد البته درست است که این امکانات با شهری مانند تهران قابل مقایسه نیست اما اگر مسئولان همراهی و حمایت کنند باهمین وسایل هم می توان به آمادگی بدنی خوبی دست پیدا کرد اما مشکلی که وجود دارد نبود مربی بدنساز در باشگاه های ما است که جوانان و نوجوانان ما از انان کمک و برنامه بگیرند.
چرا در این رشته مربی نداریم؟

چون کسی نبوده که تاکنون به مقام های بالا دست پیدا کرده باشد. مثلاً کسی که از مرحله استانی بالاتر نرفته چگونه می تواند کسی را به مسابقات کشوری هدایت کند؟!.
آیا صرفاً افراد باید مقامدار باشند تا بتوانند مربیگری کنند یا اینکه تحصیلات مرتبط با این رشته هم مهم است؟

البته تحصیل مهم است ولی به عقیده من کسی که می خواهد مربی باشد باید تجربه کافی در مسابقات به دست آورده و در عمل ورزش کرده باشد تا بتواند شرایط را برای دیگران فراهم کند. به عنوان مثال اگر کسی شرایط سخت رژیم را تجربه کرده باشد می تواند وضعیت یک ورزشکار پرورش اندام را درک کرده و وی را به درستی راهنمایی کند.

هرچند که در لابلای صحبت ها اشاره کردی اما می خواهم دقیق تر بگویی که مربی تو چه کسی بود؟

هیچکس مربی من نبوده است. البته در تمرینات و برنامه ها گاهی اوقات از برادرم هادی کمک می گرفتم اما واقعیت این است که من بدون مربی تا به اینجا رسیده ام و این مسئله حتی در مسابقات هم مایه شگفتی ورزشکاران دیگر که مربیان معروفی را بالای سر خود داشتند شد و حتی مسئولان هم تعجب کردند که من مربی نداشته ام.
چگونه بدون مربی تمرین می کردی و چه چیزی خلاء مربی را برای تو پر کرد؟
علاقه و پشتکار خودم و مطالعات فراوان هم در زمینه روش های صحیح تمرین و هم در مورد تغذیه اصولی و علمی در زمینه پرورش اندام توانست نیازم را به مربی بدنساز تا حدود زیادی جبران کند.

آیا با توجه تجربیاتی که در این رشته به دست آورده ای مایلی به ورزشکاران و علاقمندان این رشته کمک کنی؟

قطعاً این کار را می کنم. با توجه به پیگیری هایی که در همین رابطه کرده ام تا چندوقت آینده مدرک مربی گری درجه ۳ و انشاا… پس از آن نیز درجه ۲ و ۱ را در پرورش اندام دریافت خواهم کرد و در خدمت علاقمندان خواهم بود.

منبع: اری ترین