بیژن بهوندی – گفتگوی اختصاصی خورنا با دکتر وهاب زاده استاد برجسته بوم شناسی ایران که جهت شرکت در سمینار کودک و طبیعت و به دعوت ان جی اوی رفتگران طبیعت به اهواز آمده بود را در زیر میخوانیم:

چه موانعی در توسعه فرهنگ سازی طبیعت در کشور وجود دارد ؟

اغلب ما با عنوان فرهنگ سازی مشکل اریم در حالی موضوع به این شکل نیست جامعه  در یک فرایند طولانی یک چیز را مورد آزمایش قرار می دهد و تکرار می کند و اگر ان یک چیز مثبت واقع شد مورد اجرا قرار خواهد گرفت. هر جایی صحبت از بحث فرهنگ سازی است اما این همه فرهنگ سازی  کجاست؟ ما باید ملزومات این فرهنگ را آماده سازی  و پیاده سازی کنیم تا بتوانیم ازآن استفاده مطبوب را ببریم.

مشکلاتی که در راه اندازی مدارس طبیعت وجود دارد چیست ؟

اول از همه بایستی ریشه های ضرورت را پیدا کنیم و  دقت کنیم که نگاه کودکان به طبیعت بسیار جانبدارانه است به طور مثال کودکان به چمن زار علاقه و از حشرات می ترسند و این توجهات غریزی حاصل  میلیون ها سال تحرکات انسانی بوده است . مهمتر از این تمامی  استعدادها و شکوفایی های شناختی و حرکتی ما در گرو با طبیعت است و این ها باعث افزایش قدرت فکری وتوان حل مشکلات می شود وقتی کودکان ما با  طبیعت ارتباط برقرار می کنند برای او استعداد حل مشکلات به وجود می آید و می تواند در بزرگسالی مشکلات را راحت تر حل بکند ما در گذشته این طبیعت را در اختیار داشتیم یعنی اینکه خانه های ما  بسیار بزرگ تر از اکنون بوده و فضای طبیعی و بازی های کودکی در طبیعت انجام می شده است.

دسترسی جامعه به طبیعت بسیار کم شده است و خانواده ها در مراقبت از فرزندانشان بسیار محافظه کار هستند و می ترسند که کودکان خودرا به طبیعت بیاورند که مبادا به برایشان اتفاقی بیوفتد و انقدر به سلامتی جسمی آنها حساس شده اند که از سلامتی روح کودکان غافل شده اند حال به دلیل این وضعیت بخصوص باید آگاهانه برنامه ریزی کنیم و  خانواده و کشور مسیولند  و به همین خاطر است که موضوع مدرسه طبیعت را مطرح کرده ام.

و مدتی است که این طرح را در قالب  یک کتاب مطرح کرده ام  و پیشنهاداتی در سطوح بالا و کانال های رسمی ارایه داده ام و  در این راستا هم  یک شورا  محیط زیست با آموزش و پرورش  تفاهمنامه ای را پیگیری می کنند که مباحث مدرسه طبیعت را وارد مقوله درسی کشور کنند مدرسه طبیعت از نظر من یک مفهوم است که یک کودک در یک فضا طبیعی قرار گیرد و به ان اجازه دهیم کودک آزادانه  طبیعت را لمس کند به طور متال با خاک آب گیاه و جانوار ارتباط برقرار کند و در این جریان استعداد های او شکوفا می شود و برا ی همه عمر باقی خواهد ماند.

برای انجام این کار میتوان سرمایه گزار یک  زمین بزرگی در اختیار داشته باشد ومدارس ما متعهد باشند که کودکان را  هفته ای یک بار به مدرسه طبیعت بیاورند و آموزگاری در کنار آنها نباشد  و فقط یک تسهیلگر باشد که عرصه های جدیدی را به کودکان نشان دهد  و مراقب باشد  که از لحاظ امنیتی برای بچه ها مشکلی پیش نیاید.

ما اسرار بر این داریم که این مدرسه  بر حول سه محور باشد

۱: نخست اینکه آموزش مستقیم است

۲:  آموزش غیر مستقیم است

۳:  تجربه مجازی داشته باشد

نظر شما در باره انتقال آب بین حوضه ای چیست ؟

مشکل  آب یک مشکل ملی است و ما داریم  وارد  یک مرحله خشکسالی می شویم این عقلانی نیست که ما  برای بارش باران به آسمان نگاه کنیم بلکه باید به زمین بنگریم. ما به شدت  بی حساب و کتاب با منابع آب برخورد کرده ایم ماکه پدرانمان در مدیریت آب هوشمندترین ها بودند. این به دلیل فراوانی آب بود.

من اعتقاد ندارم که این موضوع مهم  را با مقاله کنفرانس همایش  مصاحبه می شود  مدیریت کرد  بلکه دولت مسیول این موضوع ملی است آب باید هزینه های خودش را بگیرد هم اکنون هزینه آب هزینه انتقال آب به محل هم نیست.