خورنا : محمدامین جمشیدی – سرپرست حوزه ی خبر گزاری خورنا در شهرستان اندیمشک در مطلبی ضمن بیان ضروریت ثبت چهار اذر در تقویم ملی و توجه به رویدادهای پر حماسه ی دوران دفاع مقدس خواستار توجه مطلوب به یادمان های فراموش شده ی هشت سال دفاع مقدس در شهرستان اندیمشک در جهت انتقال ارزش ها به نسل های جدید شده است … که بدین شرح در اختیار شما قرار می گیرد ….

اندیمشک و شور ایستادگی در دوران حماسه

شمالی ترین شهر خوزستان و دروازه ی طلایی سرزمین پر افسانه ی خوزستان با تجلی شور و ایثار در عرصه های مختلف اجتماعی در باور انقلاب شکوهمند اسلامی ، ایستاده ، مقاوم ماند و هیچ گاه سر خویش را در پس موشک های پر تعداد دشمن بعثی در دوران جنگ تحمیلی ، به پایین نیاورد چرا که اندیمشک کوچک دیروز، بر مسیر بزرگ و پر آوازه ی فردا ، به زخم های دیروز خود باوری جاودان داشت … شهری که از دیر باز به عنوان شاه راه ترانزیت و ارتباطی منطقه و کشور مطرح بوده است … گنجینه ای که با دسترسی منحصر به فرد به خطوط مرزی بین المللی و اب های شیرین خدادای و سد های متعدد و خاک های پر ثروت و حاصلخیز و موقعیت جغرافیایی متمایز ، نام سنگربان کرخه و دز را در دل خویش به روشنی جای داده است …. امری که با آمیخته شدن منابع عظیم طبیعی و معدنی و کوه های سر به فلک کشیدهی خدادای ، در رگهای غنی از ثروت شهر , نامی پر آوازه بر منظر قضاوت به تصویر می کشد تا این ثروت بی انتها ، وسوسه ای پر زرق و برق در حمله ی گرگهای تا دندان مصلح کوتاه بین بعثی به مرزهای این خطه ی پر سرور باشد …. اما این شهر پر افتخار و پر ثروت در تقویم جنگ هشت ساله ، یکهزار لاله ی سرخ گلگون شده در دشت انقلاب جاودان ساخت، تا شکوه مردمی را ، ارزانی بعثی ها ی خونخواری نماید که ثروت را در زر و سیم دنیوی به بهای تاراج خون بی دفاع شهر یکهزار شهید اندیمشک جست و جو می کردند … غافل از مردمی که دفاع از کیان و باور ملی و اسلامی خویش بر یک پیکر واحد را ، جایگزین گلوله های بی انتهای تکبر و ثروت اندوزی و قدرت طلبی صدام دیروز می نمایند …. چرا که اندیمشک، هم مسیر راه شهدا بر ثروت ایثار مردمان یکهزار شهید ش ،به عنوان گنجیه ی جاودان پر افتخارش باور دارد …

دوکوهه ی اندیمشک میعاد گاه جاودان شهدا

پادگان دوکوهه یا پادگان شهید احمد متوسلیان نام پادگانی است که در منطقه دوکوهه و در ۷ کیلومتری شهرستان اندیمشک واقع گردیده است. دوکوهه ی پر حماسه با موقعیت منحصر به فرد خود در دسترسی به جاده ی ترانزیت جنوب به مرکز و عبور نخستین خط راه اهن کشور نقشی جاودان در حماسه آفرینی مردان بی ادعا در باور دفاع هشت ساله ، تجلی ساخت …
این بنای متبرکه با وجود تعدادی ساختمان یک طبقه در ضلع شمال و غرب و تعدادی ساختمان پنج طبقه در ضلع جنوبی این پادگان مزین گردیده است یکی از بزرگترین پادگان‌های ارتش، پیش از پیروزی انقلاب ۵۷ بود که در دوران جنگ ایران و عراق بطور موقت در اختیار لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله قرار گرفت و اکنون نیز در اختیار همان لشکر است. تیپ ۷ ولی عصر، تیپ ۱۴ امام حسین، تیپ محمد رسول‌الله به فرماندهی احمد متوسلیان، تیپ ۱۷ دی قم و تیپ ۸ نجف اشرف از نخستین ساکنان دوکوهه در ان دوران بودند.
این میعاد گاه شهدا به عنوان نماد دلاوری ها و رشادت های رزمندگان اسلام در دوران دفاع مقدس یکی از مراکز مهم خدمات و پشتیبانی از جبهه های حق علیه باطل در محور جنوب می باشد و هر سال در تعطیلات بهاری پذیرای کاروان های نور از جای جای ایران اسلامی است . این خطه ی پر مهر با حضور چهره های درخشان تاریخ پر افتخار انقلاب اسلامی نظیر رهبر معظم انقلاب و ریاست محترم دولت تدبیر و امید و شهدای پر آوازه ای نظیر شهید همت و صدها لاله ی خوشنام و پرآوزاره ی دفاع مقدس و رزمنداگان و جانبازان سرافراز سرای ایران اسلامی با خود در غم فراموشی به فردا می نگرد … دوکوهه باید باور شهدا و ارزش های انقلاب را در دل خویش تجلی نماید … لزوم ساخت یک مرکز فرهنگی کامل با توجه به یک طرح جامع و به روز با پیش بینی امکانات درمانی و خدماتی و اقامتگاهی و نمایشگاهی و همایشگاهی و فضای سبز میتواند بر رویای تبدیل دوکوهه به عنوان گنجینه ی دفاع هشت ساله مهر تایید زند و یک پل ارتباطی با شکوه در منظر تاریخ دفاع هشت ساله در مسیر انتقال باور شهدا به نسل های آینده با توجه به موقعیت منحصر به فرد ارتباطی خویش باشد … امری که بر خلاف رهنمود های امام راحل و رهبر معظم انقلاب تا به کنون مسکوت مانده …. و هنوز دوکوهه مظلوم هم صدای سکوت رشادت شهدای سربلند تقویم پر افتخار جنگ است …

شهید کلانتری متروک ، همچنان مظلوم است …

با آغاز جنگ عراق علیه ایران و پیش آمدن ضرورت‌های جدید در زمینه‌ی جبهه‌های جنگ و به علت نزدیکی شرکت تراورس بتنی به خطوط راه‌آهن و بلا استفاده بودن آن و وجود یک اورژانس در محوطه ی آن سبب شد تا این مکان جهت بیمارستان مورد توجه قرار گیرد .
استعداد اولیه این بیمارستان ، ساختمان اورژانس شرکت تراورس بتنی بود که با توجه به خطرناک بودن محیط و شرایط تولید تراورس جهت کارکنان شرکت به وجود آمده بود و مساحت زیربنای آن ۱۲۰۰ مترمربع بود و در ضلع غربی مجموعه و نزدیک به رستوران و سوپر مارکت شرکت واقع شده بود.و سرانجام این مکان در سال ۱۳۶۰ جهت آماده سازی و تجهیز امکانات بیمارستانی به سپاه پاسداران واگذار شد .در این زمان سپاه پاسداران اندیمشک بخشی از نیروهای بسیجی خود رابه محل بیمارستان فرستاد تا در زمینه‌ی آماده سازی آن ، اقدامات لازم را انجام دهند . آنان در ابتدا تمام منطقه ی مورد نظر بیمارستان را شست و شو دادند و پس از آن به بررسی تجهیزات پزشکی موجود در اورژانس شرکت پرداختند که با مشخص شدن نیازهای بیمارستان جدید ، بیمارستان توسط بهداری رزمی قرارگاه کربلا تجهیز و آماده بهره‌برداری نام شهید مهندس موسی کلانتری وزیر راه و ترابری که در حادثه‌ی ۷ تیر ۱۳۶۰ به شهادت رسید ، گردید … اگرچه در ابتدا تنها قسمت اورژانس شرکت تراورس بتنی به بیمارستان اختصاص داده شده بود اما به تدریج و با وسعت یافتن دامنه‌ی فعالیت‌های پزشکی بیمارستان بخش‌هایی دیگر از شرکت مذکور دراختیار بیمارستان قرار گرفت ولی پس از آن با تشدید حملات دشمن بعثی این یادمان به عنوان پایگاه مشارکت مردمی در پشت جبه های حق علیه باطل تبدیل گردید و زنان بسیاری با حضور در این میعاد گاه از پشت جبهه ها در امر خدمت رسانی به رزمندگان هم مسیر جوانان سربلند دوران شدند … اما حکایت میعاد گاه شهید کلانتری هم صدای این شهید پر آوازه ، صدای مظلومیت و ایستادگی است … بیمارستان شهید کلانتری دیروز در بهت و افسوس رزمندگان دیروز متروک و ویران از دیروز خود با چشمانی گریان با جوانان امروز سخن گوید … معقوله ی که با توجه به نقش مهم ریلی اندیمشک در دوران دفاع مقدس و ملکیت مجموعه ی راه آهن زاگرس بر این مجموعه اصلا زیبنده ی شهدای پر افتخار مسیر آهن نیست ونگاه متفاوت از گذشته ی مسئولین عالی رتبه ی شهری و کشوری به خصوص خادمین ملت در راه آهن را به این مکان مقدس را به خود می طلبد چرا که شایسته است با طراحی و ساخت یک مجموعه ی کامل توام با امکانات شایسته و در خور توجه اقامتی و درمانی و بهداشتی و نمایشگاهی وفروشگاهی و رستوران و سالن نمایش و فضای سبز با فرزندان رشید وآینده ی راه آهن سخن گفت تا بدانند هر مسیر ریل در هر کوی بزرن تجلی گر ایستادگی و شکوه مردانگی شهدای دیروز است … چرا که شهید کلانتری از بی توجهی و بی مهری به خویش رنجیده است از اینکه سالهاست طرح احداث باغ موزه ی دفاع مقدس در کشاکش اختلافات ادارای همسیر فردای مبهم خویش گردیده است … یادمان شهید کلانتری اندیمشک باید زنده بماند تا دین خویش در مسیر پای مردی رزمندگان و زنان رشید دیروز به فرزندان آینده ی راه آهن را ادا کند … شهید کلانتری از مجاورت با ایستگاه و اداره کل راه آهن زاگرس به خود می بالد اما از فقدان موزه ی زنان و راه آهن به عنوان تجلی بخش نقش راهبردی راه آهن در عرصه ی پر افتخار دفاع مقدس ار فقدان یک مرکز درمانی و فرهنگی برای فرزندان حماسه آفرین پرسنل راه آهن ، با چشمانی بارانی ، خالی از زندگی ، گرد فراموشی را هم مسیر عروج لاله های خویش در مسیر فردای مبهم خویش نموده است ….

پل نادری بر روی رود کرخه شاهد مقاومت مردم اندیمشک

منطقه کرخه و پل نادری برای مردم شمال خوزستان و شهرستان اندیمشک حکایت مقاومت جانانه ای را در دل خود دارد که با گذشت سالها هنوز هم ابعاد مهم این حماسه نشان داده نشده است … پل نادری بر روی رود کرخه مکانی است که در روزهای اولیه هجوم دشمن بعثی به قبرستان دشمن تبدیل و در آن نقطه کابوسی برایش رقم خورد ، دشمن حداکثر تلاش خود را برای نفوذ به ایران کرد اما در غرب همین پل که از آن با عنوان جسر نادری نیز نام برده شده است، زمین گیر شد، اگر دشمن از این پل عبور می کرد و اگر نیود مقاومت مردمی و جانانه مردم شاید… پل قدیمی آن در دوران دفاع‌مقدس توسط رزمندگان ایرانی منهدم شد تا دشمن نتواند به ساحل شرقی و در نهایت شهراندیمشک دسترسی داشته باشد . حال پس از سالها با خود اندیشده ایم که علت فقدان درخشش این حماسه در کتاب ایثار و حماسه ی آن روزها نیست ؟ ایا این پل و حماسه ی نادر، به حقانیت خویش در مسیر ارزش ها دست یافته است ؟ ایا مظلومیت این پل نباید از مسیر فراموشی ، به مسیر سخن بر باور مردمی و جوانان فردا شود ؟

ثبت پادگان شهید زین الدین اندیمشک در زمرۀ آثار ملی دفاع مقدس

این پادگان که با مساحت ۲۴۰۰ هکتار در ۷ کیلومتری اندیمشک و ۱۲۰ کیلومتری اهواز واقع شده است توسط رزمندگان لشکر ۱۷ علی ابن ابیطالب(ع) در سال ۶۳ در زمینی بایر احداث و از سال ۶۴ ساخت ابنیه موردنیاز مانند سوله های معروف به بیت الزهرا و ساختمان های بتنی صورت گرفت و یعد ها به عنوان عقبه اصلی لشکر در عملیات های خیبر ، بدر ، عاشورا ، والفجر ۸ ، کربلای ۴ و ۵ ، والفجر۱۰ و… مورد استفاده قرار گرفت. اما بعد از پذیرش قطعنامه این پادگان به عنوان مرکز آموزش و با شروع اردوهای راهیان نور در کربلای خوزستان به عنوان مرکز اردویی و محل اسکان زائران مورد استفاده قرار می گیرد. این پادگان که سرداران شهید مهدی زین الدین ، صادقی ، دل آذر ، کریمی ، روحانی و … را همسیر قدم های پاکشان نمود نیز به نظر میرسد از آنچه باید باشد فاصله گرفته و از امکانات حداقل و شایسته هم رزمان پر آوازه و نام مبارکه خویش فاصله گرفته است … هر چند لشکر ۱۷ علی ابن ابیطالب (ع) (شهید زین الدین) با کد ۱۴۵ در ردیف آثار ملی دفاع مقدس قرار گرفته است ولی راهیان نور شایسته ی حرف های تازه با طرحی نوین با امکانات و خدمات نوین می باشند چیزی که به نحو مطلوب و ایده ال در این مرکز پیش بینی نشده و این مرکز علی رغم موقعیت مناسب خویش با ارمانهای خویش فاصله ی به فرسنگ های فراموشی دارد … و توجه به این معقوله و ثبت آن در آثار ملی باید در اولویت نهاد های ذی صلاح و سازمان های مردم نهاد باشد .

جای خالی روز ایثار و سرور مردم اندیمشک در تقویم جنگ

۴ اذر ۱۳۶۵ روز عجیبی بود … ۵۴ هواپیمای بعثی در طولانی ترین حمله ی هوایی تاریخ هشت ساله ی دفاع مقدس و جنگ های برون مرزی پس از جنگ جهانی دوم نود دقیقه بزم آتش رهسپار مردم بی دفاع شهر نمودند … تا جشن خون بر پیکر مقاومت مردم مظلوم و بی دفاع به تصویر کشند … غافل از اینکه این موشک ها بذر مقاومت و پایداری و شکوه و ایثار و سرور را تا ابد در دل مردمان خطه ی یکهزار شهید اندیمشک جاودانه ساخته است …
حال پس از بیست و هشت سال از این رویدا تلخ جاودان روزی که به گواه سخنان رهبر انقلاب در آن دوران صدام اندیمشک را قصابی نمود سهم چهار آذر در تقویبم ملی چیست ؟ چرا ما نیز هم صدای سازمان های دروغین بین المللی که هیچ گاه حاضر نشدند حمله ی وحشیانه ی نیروی های بعثی را به عنوان کشتار مردمی در اسناد خود درج کنند باور چهار آذر را در تاریخ جنگ هشت ساله ی مقدس به فراموشی سپرده ایم …؟ با خود اندیشده ایم چرا دین خود را به چهار آذر ادا نکرده ایم …؟ مگر بر قدرت شهدای چهار آذر بر بازوان تنومند انقلاب اسلامی باور نداریم … پس چرا هیچ گاه مراسمی در خور شایسته به نام ۴ اذر برگزار نکرده ایم … ؟ چرا در تولیدات مکتوب و تصویری نام بر بلندای چهار اذر تا به حال جاودانه نساخته ایم … ؟ براستی تا به کی سهم چهار اذر مهر سکوت بر باور جوانان امروزمی باشد …؟

بیمارستان شهید بهشتی اندیمشک تکه پاره و متروک است

تا اواخر دهه ی هفتاد بیمارستان شهید بهشتی تنها بیمارستان فعال اندیمشک بود … بیمارستانی که روزگاری بازوی قدرتمند رزمندگان دفاع مقدس در مقاومت هشت ساله بود … اما این بمیارستان نیز به بلندای اسم شهید درخشان انقلاب شهید بهشتی امروز مظلوم مانده است … شهر هنوز از کمبود فضای درمانی رنج میبرد ولی شهید بهشتی تکه پاره گردیده و هر نهاد بخشی از ان را تسخیر نموده تا مردمان مظلوم شهر رهسپار هر کوی و برزن در جهت یک درمان ساده شوند … براستی اگر ما رشادت های مردمی آن را بر مسیر خود مشق تکرار کنیم امروز بیمارستان شهید بهشتی را در مسیر تکرار و در شعله ی اختلافات اداری ، بایگانی می کنیم ؟ مگر رگهای این بیمارستان نبود که در ۴ اذر شصت و پنج زندگی را بر مسیر شهر جاری ساخت ؟ حال چگونه شده است بر چهار آذر و این بیمارستان در فریاد محرومیت امکانات درمانی اندیمشک مهر فراموشی زده ایم …

صدای پایانی سخن را بشنوید

بی شک دفاع مقدس نقطه عطف و بخشی از تاریخ پرافتخار ایران اسلامی است که بی شک تا همیشه مایه افتخار و مباهات مردم این مرز و بوم خواهد بود . همین امر بر لزوم حفظ و بزرگداشت ارزش‌های دفاع مقدس و ترویج آن به نحو شایسته در بین نسل‌های جوان تاکید بسیار دارد امری که می‎تواند تهدیدات موجود در عرصه های مختلف برون مرزی را به سادگی خنثی نمده و به کشور مصونیتی دوچندان توام با ارزش مداری در باور مردمی بخشد معقوله ی که تنها با انتقال ارزش‌های دفاع مقدس به نسل های جوان تر سرای پر مهر ایران اسلامی امکان پذیر است . یکی از راه‌های انتقال و ثبت و جاودانگی ارزش‌هایی مانند ایثار، شهامت، شجاعت، شهادت و رشادت به نسل سوم و چهارم انقلاب از طریق توجه به ضروریات فرهنگ دفاع مقدس است … فرهنگی که تا چهار اذر را در دل خویش ثبت نکند توان گفتن از آن را ندارد … فرهنگی که تا به چهار اذر توجه مطلوب نشود امکان سخن با نسل جوان را ندارد … نسل جوان باید روح ایستادگی و باور شهدا در دیدگان چشمان خویش ببیند و با وجودش رشادت های آن دوران را به خویش حس کند …ما در این مسیر کنونی با سطر های خالی از سخن با جوانان دیار سخن می گوییم … یادمان شهید کلانتری و پل نادری و پادگان دوکوهه و شهید زین الدین و بیمارستان صحرایی امروز ، خسته از فراموشی حرفی به جوان امروز برای گفتن ندارند … چرا که خویش را متروک و بی جان در دیده های جوان امروز می بیند نسل امروز یادمان های زنده و امروزی را میخواهد تا با دستان خویش قلب جاودان رشادت های مردان بی ادعا را در سینه ی خویش بتپد چیزی که امروز به یک رویا شبیه است … من با مردم و مسئولین عالی رتبه ی شهری و مملکتی سخن گویم تا فرصت باقی است رگ های زندگی را در پیکر یادمان های متروک شهر یکهزار شهید اندیمشک زنده کنید چرا که زندگی این اماکن متبرکه پیشرفت شهری و استانی نیست …. بر یک اصل است تا باور شهدا در دل های مردم پر شکوه تر از دیروز سبز گردد …