خورنا: قهرمان پیشین بوکس ایران گفت: من از آسمان به زمین نیامده و آبادان باز هم توان پرورش ورزشکار المپیکی را دارا است.

به گزارش خبرگزاری فارس از آبادان، در پاره‌ای از زمان‌ها یقین پیدا می‌کنیم که ما انسان‌های فراموشکاری هستیم، فراموشکار از آن بابت که تنها ورزشکار المپیکی محل زندگی‌مان را به‌ راحتی به دست نسیان سپردیم، کورش ملایی؛ بوکسور آبادانی که در المپیک آتلانتا حاضر بود امروز در جایی خارج از آبادان فعالیت می‌کند که این یعنی فاجعه برای جامعه ورزشی که براحتی از بمب‌های تجربه خود گذر می‌کند.

* فارس: تاریخ بوکس آبادان تا چه اندازه روشن است؟
* ملایی: مسلماً گذشته بوکس در این منطقه بسیار پرافتخار است، همین ورزش در دهه اول بعد از جنگ تحمیلی هم رشد خوبی را داشت که نمونه آن حضور خود من در المپیک ۱۹۹۶ و اهدای چند قهرمان ملی دیگر است، اما باید بپذیریم که بوکس آبادان در چند سال اخیر به علت نبود مودت و رفاقت بین ورزشکاران و مربیان آن، در جایگاه مناسبی قرار ندارد.

* فارس: اما در همین چند صباح گذشته دو ورزشکار آبادانی رشته شما در مسابقات بین‌المللی مختلفی حاضر شدند، تا جایی که علی احمدی پور، بوکسور جوان آبادانی سال گذشته به عنوان برترین ورزشکار این رشته در خوزستان شناخته شد…
* ملایی: من این سئوال را از شما می‌پرسم، خوزستان کجای بوکس کشور قرار گرفته و ایران چه جایگاهی در بوکس آسیا دارد، نه اینکه بخواهم فعالیت قهرمان‌های جدید آبادانی را لوث کنم ولی تورنمنت‌هایی که این عزیزان در آن حاضر بودند در سطح نوجوانان بوده و ارزش چندانی در رنکینگ جهانی ندارد و واقعیت این است در ورزشی مثل بوکس اهمیت چندانی به رده‌های سنی پایه داده نمی‌شود.

* فارس: آبادان در روزهایی که امثال کورش ملایی را ستاره کرد، ورزشکاران زیاد دیگری را هرز رفته دید، با ما هم عقیده‌اید که استعداد سوزی ورزشی در این شهر بیداد می‌کند؟
* ملایی: بله باید اذعان داشت در ورزش‌های رزمی هر موفقیت کسب شده روی تلاش و ممارست فردی‌ست و ورزشکاران به غیر از فوتبالی‌ها بعد از کسب شغل تمرکز روی ورزش را از دست داده و درگیر روزمره‌گی می‌شوند، ما در بوکس قهرمانی ملی مثل سپهوند داریم که در خط لوله لرستان نگهبان ارکان ثالث بود، وقتی یک قهرمان ملی با چنین مشکلی مواجه است چه انتظاری از بوکس آبادان دارید، هر چند در سال‌هایی که فردی مثل اسماعیل اسلامی هیئت بوکس این شهرستان را در اختیار داشت فعالیت‌های خوبی در زمینه کمک به این رشته صورت گرفت و مسابقاتی مثل یادواره ی شکست حصر آبادان در تقویم کنفدراسیون آسیایی جای گرفت، مسابقاتی که سالی یکبار انگیزه را به بوکسورهای شهر تزریق می‌کند.این رقابت‌ها علاوه بر اینکه خاطره ۸ سال دفاع مقدس را زنده می‌کند، یاد بزرگان بوکس آبادان مثل ندیمی، نیک‌روش، اتمان‌زاده و…  را در ذهن‌ها ثبت می‌کند.

* فارس: اما فکر نمی‌کنید همین مسابقات سالیانه نمی‌تواند جوابگوی جوانان مستعد و علاقمند منطقه باشد؟
* ملایی: هر مسابقه‌ای در جای خود مهم است، مسابقات پنج مهر بوکسورهای آبادان را به لحاظ روحی در شرایط خوبی قرار می‌داد، ورزشکار ما یکسال تمرین می‌کرد تا در این رقابت‌ها تخلیه روانی شود که این یک حسن بزرگ بود، به هرحال باید تمام سعی خود را به کار ببندیم تا رقابت‌هایی بین‌المللی مثل شکست حصر آبادان با سهل‌انگاری به تاریخ نپیوندد.

* فارس: شاید شما هم مثل بسیاری دیگر از ورزشکاران بر این عقیده باشید که رشته‌های مختلف ضربه اصلی را از پر توجهی به فوتبال می‌خورند…
* ملایی: دقیقاً، متاسفانه همه ورزش‌های داخلی ما تحت‌الشعاع فوتبال قرار گرفته و این ورزش که امروز به یک تجارت عظیم بدل شده به مکان مناسبی برای کسب اسم و رسم تبدیل شده  تا سایر ورزش‌ها به دلیل نگاه فوق‌العاده به فوتبال و بی‌توجهی به غیرفوتبال آسیب ببینند.

* فارس: با این اوصاف کورش ملایی یک پیشکسوتِ بوکس از فوتبال بیزار است؟
* ملایی: هیچ‌وقت فوتبال را دوست نداشتم ولی از واژه بیزار هم استفاده نمی‌کنم و فکر می‌کنم پرداختن به این رشته هم در سطح آماتور و شهرستان خوب باشد ولی بیشتر و بالاتر از آن به یک تجارت و صنعت تبدیل می‌شود که به شخصه با آن موافق نیستم، امروز ما شاهد هستیم تمام تبلیغات پیرامون ورزش معطوف فوتبال و فوتبالیست شده ولی مسئولان ورزش باید بدانند که ورزشکاران قهرمان رشته‌های دیگر هم احتیاج به توجه و دیده شدن دارند.

* فارس: شما تنها ورزشکار المپیکی آبادان بعد از جنگ تحمیلی هستید، اما به نظر می‌رسد که کورش مولایی هم به مثابه یک جرقه به آتلانتا رفت، زیرا بعد از حضور شما در چنین آوردی هیچ آبادانی دیگری به این موفقیت نایل نشد…
* ملایی: جالب اینجاست که قبل از جنگ هم در ورزش‌های انفرادی تا آنجایی که من اطلاع دارم تنها ورزشکار المپیکی ما کرامت ندیمی در بوکس بود، شاید به قول شما حضور من در آتلانتا جرقه بود ولی باور کنید این شهر و ورزشکاران مستعد آن توانایی افتخار آفرینی‌های دوباره را دارند. کورش ملایی از آسمان نیافتاد من هم یکی بودم مثل بقیه آبادانی‌ها، منتهای مراتب باید دید، شناخت و پرورش داد.

* فارس: این موضوع را قبول دارید که ورزشکاران رسیدن به المپیک را سقف و هدف آخر تعریف می‌کنند و نتیجه گرفتن در بطن این رقابت‌ها -به غیر از برخی رشته‌ها- فراموش می‌شود…
* ملایی: شاید باور نکنید اما سال ۱۹۹۶ هر کشور به طور میانگین برای المپیکی کردن ورزشکارانش ۵۰ هزار دلار هزینه می‌کرد، رسیدن و ورود به این رقابت‌ها افتخار بزرگی محسوب می‌شود و نتیجه گرفتن در آن -که سقف آرزوهاست- هزینه‌های بسیار بالایی را نیازمند است.

* فارس: کورش ملایی در ایامی المپیک را حاضر بود که بی‌امکاناتی در ورزش خوزستان در اوج بود، این تناقض – کمبود امکانات در کنار افتخار را چگونه تفسیر می‌کنید؟
* ملایی: ما یک موضوع را به خوبی یاد گرفتیم که اهل ناله کردن نباشیم.من امروز می‌بینم که ورزشکاران هفته‌ای ۳ جلسه ممارست ورزشی دارند در حالیکه خود من در روز ۳ جلسه تمرین می‌کردم خوب همین مسئله دلیل اصلی موفقیت بوده و تفاوت‌ها را نمایش می‌دهد. بوکس ورزشی نیست که به امکانات و تسهیلات زیاد احتیاج داشته باشد و ورزشکاران با حمایت‌ها و پشتوانه‌های روحی می‌توانند مدارج ترقی را در این رشته دنبال کنند.

* فارس: مسابقات بوکس قهرمانی کشور امسال در آبادان برگزار شد…
* ملایی: به هر حال برگزاری چنین مسابقاتی در هر منطقه نعمت است ولی افسوس می‌خورم که چرا بوکسورهای آبادانی در تیم منتخب خوزستان حضوری کمرنگ داشته و البته ضعف را در کار مربیان منطقه دنبال می‌کنم.

*فارس: قهرمان پیشین بوکس ایران امروز کجاست و چه می‌کند؟
* ملایی: کارمند پالایشگاه بندرعباس هستم ضمن اینکه مشغول تحصیل در رشته کارشناسی حقوق هستم، فعالیت ورزشی ندارم و این قول را به خودم داده‌ام که انرژی و تجربیات چندین ساله‌ام روزی صرف کنم که در خدمت بوکس آبادان باشم با همین عقیده مربیگری تیم ملی را هم نپذیرفتم، البته این را هم بگویم که اگر امروز توان کار کردن در وجود کورش ملایی است تنها به واسطه همسری است که در کنار پدر و مادرم همیشه یار و یاورم بوده‌اند، قبول کنید که زندگی کردن در کنار یک ورزشکار آن هم از نوع رزمی‌اش مشکل است.
گفت‌وگو از امین جوکار