خورنا_ غلام عباس کاظمی: هفته گذشته همایشی تحت عنوان دلواپسیم،گردهمایی بزرگ! منتقدین توافق ضعیف؛ توسط منتقدان توافق ژنو در محل لانه جاسوسی (سفارت سابق آمریکا) در تهران برگزار شد که حول محور مخالف با روندگفتگوهای ژنو و نگرانی اصولگرایان از آنچه ازآن بروز می نماید، بود.

همایشی که در آن حضور چهره های سیاسی جناح تندرو اصولگرایی و نزدیک به جبهه پایداری چون علیرضا پناهیان ،روحالله حسینیان، کوچک زاده، فاطمه آلیا، کریمی قدوسی و حتی فریدون عباسی رییس پیشین سازمان انرزی اتمی به چشم می خورد.

آنچه بیشتر جلوه می نمود دست نوشته هایی با مضمونهای: مقدم قاتلان شهدای هسته ای را برقات بازرسان اژانس گرامی می داریم و نه سانتریفیوژ می چرخد ونه چرخ زندگی مردم و از این دست نوشته ها بود.

آنچه از محتوی جلسه و سخنرانی های مدعوین بر می امد نگرانی حاضرین در همایش از روند مذاکرات و عوامل اجرایی و افراد مذاکره کننده ایرانی بود.

اما ای کاش این عزیزان توجه می کردند که مردم در۲۴خرداد به مدیریت ۸ ساله آنان درپرونده هسته ای و در مقیاس بالاتر به نگاه مدیریتی ۸ ساله اصولگرایی یک نه بزرگ گفتند.

ای کاش با وجود اختلاس های پی در پی در اوج تحریمها علیه کشور کمی نگران و احساس دلواپسی می نمودید.

ای کاش هنگامی که صدای علما و مراجع قم هم بواسطه ی بی تدبیری های مسئولین وقت بلند شده بود دلواپس می شدید.

ای کاش زمانی که رئیس جمهور قبلی بارها درمقابل تذکرات مقام معظم رهبری نسبت به یار غار ایشان (مشایی) ایستادگی می کردند کمی دلواپس بودید.

آیا وقتی خاوری ها، امیرخسروی ها، بابک زنجانی ها رشد می کردند و از قبل آنان برخی مثلا دلسوزان و آقازادگان نان در تشت روغن می زدند، دلواپس زندگی مردم کم درآمد بودند ؟

چرا عزیزانی که عرصه انتخابات را به مردم باختند به دولت اجازه نمی دهند لا اقل روش مدیریتی کشور را خود انتخاب کنند.

اکنون ما در مقابل اینگونه رفتارهای مخالف جریان مردم که با نادیده گرفتن منافع ملی و استفاده از بیت المال بجای کمک به دولت مردمی و منتخب در جهت ایستادگی در مقابل فشارهای خارجی، چه با پوسترهای صداقت آمریکایی و چه همایش های دلواپسی و دلنگرانی گاه و بیگاه برای آن خط و نشان می کشند بجد دلواپسیم و احساس خطر می کنیم که نکند جریان تمامیت خواه وشکست خورده باز هم یکه تاز تریبون های عمومی باشد.