خورنا: برخی معتقدند ریاست پیمان ادیبی، بر اداره ورزش و جوانان آبادان، دستپخت سازمان منطقه آزاد اروند است. این دسته انتصاب این جوان نورس را اولین اعمال حاکمیت اداری سازمان پس از اعلام الحاق آبادان و خرمشهر می دانند. زیرا زین پس مدیران ادارات شهری با نظر سازمان منطقه آزاد انتخاب می شوند و سازمان با انتصاب مدیر تربیت بدنی خود به سمت ریاست اداره ورزش و جوانان شهر این حوزه مهم اجتماعی را در دایره نفوذ خود نگه داشته است.

به گزارش خورنا به نقل از فیدوس، برخی دیگر این انتصاب را حاصل معادله دو یا سه وجهی میان سازمان منطقه آزاد اروند، یکی از نمایندگان آبادان در مجلس و یک نهاد خاص می دانند. به اعتقاد این دسته ریاست ادیبی بر ورزش شهر به مثابه کیک مصالحه ای بود که میان سازمان و یک یا دو طرف دیگر آن قسمت شد و هریک کم و بیش از آن سهمی بردند اما اینکه تکه بزرگتر درنهایت نصیب چه کسی شده است را زمان مشخص خواهد کرد.

با این همه، آنچه غالبا در این تحلیل ها مورد غفلت قرار می گیرد تبارشناسی رشد غیرطبیعی یک جوان نورس است که در فاصله چند سال از مدیریت باشگاه ورزشی مقاومت به ریاست اداره ورزش و جوانان یک شهر برکشیده می شود.

رزومه پیمان ادیبی تا قبل از انتصاب به عنوان مدیر تربیت بدنی سازمان منطقه آزاد اروند نشان می دهد که از استعداد فردی ورزشی بهره مند بوده است؛ اما ارتقای ناگهانی او در سال های ۸۹ و ۹۰ به عنوان مدیر اجرایی حوزه ورزش سازمان منطقه آزاد اروند نشان از اثرگذاری عوامل دیگر دارد. در این مقطع که اواسط دوره مدیرعاملی علی اصغر پرهیزکار، مدیر معتمد اسفندیار رحیم مشایی را به هنگامه افتادن سازمان به دست اصولگرایان استان و سرپرستی یک ساله حسینی فر معاون استاندار وقت، پیوند می زند، جمعی از نیروهای جوان منتسب به جریان های اصولگرای افراطی به بدنه سازمان منطقه آزاد اروند اضافه و برخی از آنها به سمت های مدیریتی منصوب شدند. هدف در آن مقطع در اختیار گرفتن رده های میانی مدیریت اجرایی سازمان و کادرسازی برای آینده بود. آنها فرزندان رانت بودند! یعنی همانگونه که یک کودک برای رشد خود از شیر مادر تغذیه می کند، رشد و بلوغ این افراد وابسته به رانت قدرت بوده است.

توضیح اینکه، مفهوم رانت، تنها به امتیازات اقتصادی اطلاق نمی شود بلکه هرگونه امتیاز خارج از مسیرهای متعارف که فرد یا گروهی را نسبت به دیگر شهروندان ویژه تر می کند – از جمله حمایت سیاسی و… – را نیز در بر می گیرد. اتفاقا عملکرد سه ساله پیمان ادیبی در سمت مدیر تربیت بدنی سازمان منطقه آزاد اروند گویای منشا رانتی ارتقای او به سمت های اجرایی است. این عملکرد آنچنان ضعیف است که حتی سازمان منطقه آزاد اروند چه در گذشته و چه حال نسبت به انتشار عمومی آن اقدام نکرده است. حتی حامیان ادیبی که نظرات خودشان را به وبسایت فیدوس ارسال کردند چیزی جز کمک های مالی به تعدادی از مدارس را به عنوان دفاعیه مطرح نکردند.

برگزاری مسابقات فوتبال پیشکسوتان، مسابقات قویترین مردان سازمان با شرکت حدودا ده نفر از اهم اقدامات سه ساله پیمان ادیبی در منطقه آزاد اروند بوده است. مهمترین دستاورد ورزشی ادیبی کسب مقام سوم فوتسال مناطق آزاد کشور دوهفته پیش در چابهار بود که وی در مصاحبه ای این مقام را خیلی مهم ارزیابی کرد!

با این همه رشد غیر طبیعی فرزندان رانت در دوره افراطی گری احمدی نژاد جای تعجب نداشت و این روالی بود که در سرتاسر کشور انجام می گرفت. آنچه عجیب است ارتقا در دوره زمامداری رییس جمهور اعتدالی است. چگونه می شود که مدیر ورزش سازمان منطقه آزاد اروند در دوره احمدی نژاد، ناگهان در دوره روحانی رییس ورزش و جوانان شهر می شود؟

انتصاب پیمان ادیبی با هیچیک از معیارهای عصر اعتدال تناسبی ندارد و معلوم نیست چگونه سازمان منطقه آزاد اروند با مدیرانی که یا داعیه اصلاح طلبی دارند یا اعتدال گرایی، زیر بار چنین انتصابی رفته است.

این انتصاب با معیارهای اصلاح طلبانه فرسنگ ها فاصله دارد، چه مرام اصلاح طلبی در ضدیت با رانت خواهی نهادها و جریان های قدرت تعریف می شود و نگاهش به جامعه مدنی است و مدیران خود را از میان متخصصین مستقل، توسعه گرا و دارای تفکر مدرن انتخاب می کند. این انتصاب قطعا از معیارهای اعتدال گرایی نیز بی بهره است؛ چرا که همانگونه در انتخاب های حسن روحانی دیده ایم، تجربه و کارآمدی، توسعه گرایی و باور به بهره گیری از نظرات اتحادیه های صنفی حرف اول را در انتخاب های رییس جمهور می زند. ببینید استاندار خوزستان کیست و در خصوص مدیریت استان چه می گوید. ببینید فرمانداری که برای آبادان انتخاب کرده است چگونه در همان روز اول معارفه اش بر فعالیت انجمن های مدنی تاکید می کند.

رییس جوان ورزش آبادان، نه تنها از تجربه و کارآمدی بی بهره است بلکه حتی قبل از انتخابش، حمایت هیات های ورزشی شهر را هم نداشت. زمانی که بحث ریاست ادیبی مطرح شد بیش از ۲۰ هیات ورزشی در حمایت از ماندن مدیر قبلی نامه نوشتند و همه می دانند که معنای ضمنی این نامه چه بود.

برخی می گویند ادیبی که با حمایت منطقه آزاد آمده، حمایت مالی این سازمان  را برای ورزش آبادان به همراه می آورد و باعث رشد ورزش می شود. باید گفت جوانی که با رانت قدرت بالغ شده محتمل است که جهت استفاده از آن پول را به سمت اهداف همان منابع ببرد. ورزش آبادان تا پیش از این هرچه نداشت، سیاست زده هم نبود اما اکنون بیم آن می رود که رسوخ اهداف و اغراض سیاسی، روح ورزش و مرام جوانمردی را در شهرمان بیالاید.

پایان سخن، اگر چنانکه برخی ناظران می گویند انتصاب پیمان ادیبی اولین اعمال حاکمیت اداری سازمان منطقه آزاد بوده است، باید گفت که این انتصاب در چارچوب مرام فکری و عملی دولت اعتدال نبوده و یک پوئن منفی به حساب مدیران جدید سازمان گذاشته. و اگر کیکی به مناسبت این انتصاب میان سازمان منطقه آزاد اروند و دیگران تقسیم شده، آینده نشان خواهد داد که تکه کوچکتر به سازمان رسیده است.