تعطیلی تولد حضرت عیسی توافق «ژنو» را نجات میدهد؟/ صادق زیباکلام
خورنا: صادق زیبا کلام در یادداشتی در شرق نوشت:
واقعیت آن است که اوباما و مجموعه قوه‌مجریه، همه نیرو و تلاش خود را به کار گرفتند تا مانع از عقیم‌سازی توافق «ژنو» توسط کنگره شوند. رییس‌جمهور آمریکا و وزیرخارجه‌اش به‌همراه اعضای پرنفوذ دموکرات در کنگره و سنا از روزی که توافقنامه «ژنو» امضا شد، هرآنچه نفوذ و قدرت داشته‌اند به کار گرفته‌اند تا در برابر «مجلسین» بایستند. البته رییس‌جمهور ایالات‌متحده طبق قانون می‌تواند تحریم‌ها را «وتو» کند اما اگر تصویب تحریم‌های جدید از حمایت بیش از دوسوم اعضای کنگره برخوردار باشد در آن صورت اوباما نمی‌تواند اجرای آن را به عقب بیندازد.
اشکال اساسی آن است که رویکرد کنگره و سنا نسبت به ایران به‌گونه‌ای است که بعید نیست تحریم‌های جدید با حمایت دوسوم نمایندگان همراه شود. با وجود آنکه برخی نمایندگان و سناتورهای پرنفوذ دموکرات از توافق ژنو و تلاش‌های اوباما برای رسیدن به نوعی توافق و تفاهم با ایران حمایت می‌کنند، اما حمایت از رییس‌جمهور ایالات‌متحده در کنگره و سنا خیلی زیاد نیست. درواقع از این بابت، اوباما و رییس‌جمهور خودمان آقای روحانی، وضعیت مشابهی دارند. هر دو آنها با دیوار بلند تندروها مواجه هستند. البته اوباما متحدان دیگری هم داشته است. انگلستان، فرانسه، آلمان و در مجموع «اتحادیه اروپا» برخلاف جمهوریخواهان تندرو از «ژنو» حمایت کرده‌اند و مخالف تصویب تحریم‌های جدید از سوی آمریکا هستند.
اگر تندروها در واشنگتن موفق نشوند در آن صورت ممکن است اجماعی در غرب که طی هشت‌سال دولت اصولگرایان علیه ایران شکل گرفته بود شکاف بردارد.
هم اروپایی‌ها و هم دموکرات‌های میانه‌رو، خواهان پیشبرد توافق ژنو هستند و همچون اروپایی‌ها، با وضع هرگونه تحریم جدید علیه ایران مخالفند.
در مقابل رهبران اسراییل و لابی پرنفوذ آن کشور در آمریکا به‌همراه «عقاب»ها یا همان جمهوریخواهان تندرو، هدفشان بیشتر واردکردن فشار بر ایران به‌منظور تغییر بسیاری از سیاست‌های خارجی است. به‌علاوه خواهان برطرف ساختن تهدید کامل هسته‌ای ایران هستند. اگر فرصت تعطیلی تولد حضرت عیسی‌مسیح نتواند توافق «ژنو» را نجات دهد و بعد از تعطیلات، تندروهای واشنگتن همچنان ماشین تحریم علیه ایران را به جلو ببرند در آن‌صورت و عملا باید توافق «ژنو» را دیگر فراموش کرد.
توافق «ژنو» یک فرصت تاریخی پس از ۳۵سال برای ایران و غرب است که بتوانند برای اولین‌بار در مسیر تنش‌زدایی و وفاق حرکت کنند. اگر این اتفاق نیفتد، این فقط توافق «ژنو» نخواهد بود که به پایان خواهد رسید بلکه این؛ پایان بهار کم‌عمر تنش‌زدایی میان ایران و غرب خواهد بود و صد البته، این ایران نخواهد بود که از اجرانشدن «ژنو»، متضرر میشود. اتفاقا مجموعه غرب نیز بدون تردید از عدم پایبندی به امضایشان و اثرات آن بر وضعیت خاورمیانه و البته پرستیژ جهانی‌شان، آسیب جدی خواهد دید. پس از آن، تندروها در ایران بدون تردید، دست بالا را در عرصه سیاست خارجی مجددا پیدا خواهند کرد و به اصلاح‌طلبان و میانه‌رو‌ها خواهند گفت: «حالا دیدید حق با ما بود؟»