خورنا: یارعلی پورمقدم در نامه‌ای به سید عزت‌الله ضرغامی تاکید کرد که تا خون در رگ‌هایم می‌جوشد از اجرای آثار نمایشی یارعلی پورمقدم خودداری نمایید.

در متن این یادداشت که با عنوان «یک یادداشت سرگشاده به رییس تلویزیون صدا و سیمای مراکز، آقای ضرغامی» نوشته شده، آمده است:

«در تابستان ۵۶ وقتی هنوز نویسنده نوخطی بودم با اولین نمایشنامه‌ام با نام «آه اسفندیار مغموم» برنده‌ی جایزه نخست جشن هنر طوس شدم تا اولین کتابم توسط انتشارات سروش که در آن زمان ناشر تلویزیون ملی ایران بود، به زیور طبع آراسته شود. در نیمه اول دهه‌ی ۶۰ که حالا دیگر انتشارات سروش ناشر صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران شده بود، نمایشنامه مزبور را فرمایشی تشخیص داد و قرارداد چاپش را با نگارنده ملغی اعلام کرد. در زمستان ۷۶ در شماره‌ی دوازدهم روزنامه جامعه مورخ ۲ / ۱۲ / ۷۶ و همزمان با برگزاری شانزدهمین جشنواره‌ی تئاتر فجر، اعتراضیه‌ای با امضای نگارنده در آن جریده و با این مضمون به چاپ رسید: «آقای رییس کل نمایش در تاریخ یکشنبه ۲۶ / ۱۱ / ۷۶ در تالار هنر و در بخش مسابقه، نمایشی به نام ” آه اسفندیار مغموم ” به صحنه رفته است که گمانم نویسنده مغبون آن کسی جز یارعلی پورمقدم نباشد که اجازه که هیچ، حتی به تماشای اجرای اثرش نیز دعوت نشده بود. فلذا از شما و آقایانی که بعد از شما فوق، فوج نمایش خواهند شد، می‌خواهم که با استناد به این دستخط، به کلیه‌ی اداره‌جات تابعه و مقیمان حومه ‎حمایت خود دستور فرمایید که تا زمانی که حقوق مادی و معنوی مولفان پشیزی است که می‌توان به آن وقعی ننهاد، از اجرای آثار نمایشی یارعلی پورمقدم خودداری کنند».

در ادامه این نامه آمده است:

«آقای ضرغامی، در پاییز ۹۱ صدا و سیمای اصفهان بی‌هیچ ادب حضور و کسب مجوز، مبادرت به ساخت و پخش تله تئاتری از «آه اسفندیار مغمومم» کرده است تا بار دیگر تکرار این نکته را ضروری بدانم که حالا که حتی صدا و سیمای مرکز نصف جهان هم خود را ملزم نمی‌داند تا برای اخذ مجوز اجرا، به سراغ نویسندگانی برود که برای اخذ مجوز نشر ناچارند راه ناهموار ممیزی را طی کنند، از شما و کسانی که بعد از شما ریاست صدا و سیمای مراکز را به عهده خواهند گرفت نیز می‎‌خواهم که به مراکز تابعه خود دستور فرمایید از اجرای آثار نمایشی یارعلی پورمقدم، دستکم تا وقتی که هنوز خون گرم در رگ‌هایش می‎جوشد، جدا خودداری کنند.

یارعلی پورمقدم ۲۲ / ۷ / ۹۲ »

بعدالتحریر: با همه‌ی این حرف‌ها، نگارنده برای بازخواست حقوق مادی و معنوی مسروقه‌اش از امروز تا بازار قیامت، حق مراجعه به فرشته‌ی عدالتی را که به ثقل سامعه دچار نشده باشد، برای خود محفوظ می‌داند.