خورنا: شهرستان شوشتر باجمعیت۳۰۰هزارنفری دومین شهرکارگری خوزستان ازجمله شهرهای قدیمی ایران وبلکه جهان است وبخشهایی از بافت قدیمی این شهر زیر پوشش سازمان جهانی یونسکو قرار دارد و به گواه تاریخ بنای اولیه شوشتربه قبل از اسلام برمی گردد.این شهر که زمانی مرکزحکمفرمایی خوزستان بوده است،بیش از۷۰۰۰سال قدمت دارد و به نوشته مورخان روزگارانی جمعیت این شهرهمراه باقصبه های اطراف نزدیک به۷میلیون نفر بوده است .

این شهر درگذشته های دور دارای شش دروازه بوده است و برخی مورخان شوشتر را«شش در» نیز گفته اند واز آبادانی و عظمت این شهر تاریخی بسیارنوشته اند.اما اکنون با افسوس باید گفت که دیگرنه از آن عظمت اثری مانده ونه از آن جمعیت و آبادانی و حکمفرمایی.اینک شوشتر شهری است از توابع استان خوزستان، شهری کوچک با مردمانی بزرگ و داشتن استعدادهای بسیار فراوان و بالقوه،بویژه از نظر کشاورزی و البته با انبوهی از مشکلات،کمبودها،نارسائی ها و محرومیت های گوناگون،از جمله ترافیک سنگین و نفس گیر تنها خیابان یکطرفه اصلی شهر.

این روزها و باشروع فصل مدارس و دانشگاه موضوع ترافیک شوشتربا بی توجه ای به مقررات راهنمایی و رانندگی،خیابان کم عرض مرکزی،انبوه وسائط نقلیه،موتور سیکلیت هایی با راکبان بدون گواهینامه وکم سن و سال که گوششان هم به هیچکس بدهکار نیست،وجود سدمعبرازطرف برخی از مغازه داران و کسبه،عدم کارائی مناسب پل دوم(معلق)برروی رودخانه کارون و نداشتن برنامه ریزی اصولی تبدیل به کلاف سردر گمی شده است.

درمورد ترافیک سنگین خیابانهای شوشتر،اگرگفته شود که هرکس ساز خود را می زند،سخنی به گزاف گفته نشده است.هر راننده ای باهر وسیله نقلیه ای که دارد در هرکجای خیابان یا میدان مرکزی شهر می ایستد و مسافر سوار و پیاده می کند،وسیله نقلیه را از راست به چپ و بالعکس می برد،انبوه تاکسی ها و مسافرکشهای شخصی برای سوار کردن مسافر خود را به هر دری می زنند واز ماموربرگ جریمه به دست راهنمایی و رانندگی هم که گوشه میدان یا کنارخیابان ایستاده است، به خاطر کثرت جرایم کاری بر نمی آید.عابران پیاده نیز از هرکجای خیابان یا میدان که دلشان بخواهدعبور می کنند.معمولا عابران و رانندگان توجهی به خط کشی های رنگ و رو رفته و حتی در مواردی به چراغ راهنمایی ندارند.

برخی از کسبه و مغازه داران نیز ضایعات و زباله های ناشی از فعالیت های روز مره خودرا تا وسط خیابانها آورده اند و شهرداری ضعیف شوشتر را با معضل مضاعف مواجه کرده است.از طرفی بافت قدیمی شهرتوانایی کشش این همه و سیله نقلیه را ندارد و عبور از خیابان «عبداله بانو»عصاب فولادی می خواهد.بسیاری از خیابانها و معابر نیز گرفتار چاله هایی است که هر از چند گاهی مرمت می شود،ولی نتیجه ای نمی دهد و نیاز به یک روکش کلی است تا چهره خیابانها تازه و نو گردد.البته در پاره ای از مواقع دلیل اصلی هم این است که شهرداری خواهان تعریض خیابانها و عقب نشینی مغاره هاست واکثرمغازه داران از این طرح عظیم و کارساز شهرداری استقبال نکردند و چهره تنها خیابان شهربه واسطه عقب و جلو رفتن بعضی از مغازه داران بسیار زشت و بد ترکیب شده است و عجیب تر اینکه اخیرا شهرداری با هدف مسقف نمودن پیاده روها مبادرت به احداث اسکلت فلزی بدقواره ای نمود که این طرح تقریبا غیر کارشناسی نیمه کاره به امان خدا رها شد و هم اکنون نمای تنها خیابان شهر بیشتر شبیه یک پل هوایی پیاده رو درحال ساخت است.البته در سال های گذشته (دوره نمایندگی دکتر شیخ در مجلس شوارای اسلامی)شهرداروقت با تعریض ورودی پل قدیم و برخی از میدانها سعی در حل بخشی از ترافیک شهر کرده است، ولی ترافیک سنگین امروز شوشتر نشان می دهد که باید اقدام های مؤثربیشتری انجام شود.

از مهمترین کارها که می باید از سالها پیش انجام می شد تا به امروز فراموش شده است فرهنگ سازی و آموزش عمومی، به ویژه آموزش رانندگان برای رعایت مقررات راهنمایی و رانندگی ،توسعه ایستگاه های پلیس راهنمایی در دیگر نقاط پر تردد،پیگیری سر و سامان دادن به سقف و و کف تنها خیابان اصلی شهرواحداث خیابانهای جدید به منظور رهایی ازرکودفعلی است و روز مره گی و رفع تکلیف نتیجه اش همان می شود که امروز ما در خیابانهای شوشترشاهد هستیم.