خبر کوتاه بود و لذت بخش. انگاری پرچمی از خوزستان در المپیک به اهتزاز در آمده یا مدال فیلدز بر سینه یک خوزستانی می درخشد. تاکنون زندگان خوزستان را با فوتبال و نفت می شناختند اما حالا اِلِمانی ارزشمند به منصه ظهور رسید. در خبرگزاری ها نوشتند که پروفسور امیدعلی کرم زاده نازنین، چهره ماندگار ریاضی ایران، رئیس انجمن ریاضی ایران شد. این مسئله از این جهت لذت بخش بود که ایشان به جایگاه ریاست انجمن ریاضی اعتبار می بخشد و نه برعکس.

برای ما ریاضی خوان ها، پروفسور کرم زاده هم در قامت دانشمندی مسلح به قضایا و لِم ها و هم در قامت حکیمی است که ریاضی را با نسیمی به میان جانمان می آورد. هم می تواند چون پژوهشگری عمیق در میان حلقه ها و مدول ها بدرخشد و هم معلمی که ریاضی را به شیوه های باورنکردنی خود آموزش می دهد. ارادت من به ایشان زمانی صدچندان شد که در سالهای کارشناسی ارشد، دانشجویی مشهدی را دیدم که هزاران کیلومتر راه را پیموده بود و آمده بود تا شاگرد پروفسور کرم زاده شود. در دوران کارشناسی ارشد این حرکات غریب می نماید. می گفت شما خوزستانی ها قدر سرمایه های خودتان را نمی دانید و عجیب راست می گفت.

دکتر کرم زاده آنقدر شوخ طبع است که هنگام تدریسش می توان سخت ترین مفاهیم ریاضی را فرا گرفت. آنقدر دقیق است که می توان زوایایی پنهان از قضایا و اصول و لم های ریاضی را به کمک ایشان بررسی و پژوهش کرد.

او یک انسان یادگیرنده است. هنوز هم با وجود قریب ۸۰ سال سن در ژورنال های علمی مقاله می نویسد و کتاب می نگارد و راهنمایی دانشجویان دکتری و ارشد را بر عهده می گیرد. در مورد دکتر کرم زاده سخن ها بسیار است.

یکی از زوایای وجودی وی عاشق ایران بودن اش است. زمانی در میانه یک کارگاه علمی از ایشان پرسیدم چرا با وجود اینکه موقعیت های فراوان علمی در خارج از کشور برایتان فراهم بود اما اقدام به مهاجرت نکردید و گفت: فلانی من اینقدر عاشق ایران و ایل و دیارم هستم که اگر از اول در مسجدسلیمان دانشگاهی وجود داشت می ماندم همانجا و به مردم محروم همان منطقه خدمت می کردم. وی همیشه به معلمان ریاضی یادآور می شود که وظیفه اصلی شما علاقمند و عاشق کردن فراگیران به درس ریاضی است.

چند سال پیش ایشان را به دانشگاه فرهنگیان دعوت کردیم تا در همایش دهه ریاضیات برای دانشجویان سخنرانی کند. خودم بیشتر از دانشجویان حظ بردم. به کسی از دوستان گفتم: به یاد داشتم چون به دیدار دکتر رسیدم، هدیه ای بیاورم تحفه دوستان را. اما چون به درخت گل رسیدم دامنم از دست برفت.

شخصیت علمی دکتر کرم زاده فراتر از مرزهاست. وی جایزه ویژه ترویج علوم را در سال ۱۳۸۳ به همت انجمن ترویج علم ایران به خاطر تلاش برای همگانی کردن آموزش ریاضی دریافت کرد. یک سال بعد در سال ۱۳۸۴ به عنوان چهره ماندگار ریاضی ایران انتخاب شد و باعث فخر خوزستان شد.

وی سالها سرپرست تیم المپیاد ریاضی ایران در مسابقات بین المللی بود. به زعم خود ایشان یکی از تلخ ترین حوادث زندگی شان، ماجرای اتوبوس دانشجویان نخبه دانشگاه شریف و تهران بود. هرگاه سخن از این حادثه به میان می آید دکتر با اشک می گوید که در آن شب کذایی که بیست و دومین دوره مسابقات ریاضی ایران در اهواز به پایان رسیده بود به همراه تنی چند از اساتید تا پای اتوبوس رفتیم تا مانع از حرکت اتوبوس در آن شب بارانی شویم اما دست تقدیر ۷ نفر از بهترین جوانان و نخبگان ما را در ساعت ۲ نیمه شب در محور اهواز اندیمشک از ما گرفت. مریم میرزاخانی از بازماندگان آن حادثه بود.

باری، از پروفسور امیدعلی کرم زاده نوشتن هم آسان است و هم سخت. آسان به این دلیل که تمام خصایص یک معلم دانشمند را داراست و از هرکدام از سجایی اخلاقی انسان بگوییم در وی نهفته است. سخت، از آن جهت که واژگان در مقابل ایشان حق مطلب را ادا نمی کنند. باید واژگان جدیدی به عاریت گرفت.

سیدهادی آرامی / فرهنگی و ریاضی خوان