نوید خواجه حسینی

ابنزر هاوارد نخستین بار در اواخر قرن هجدهم میلادی به دنبال شهرهایی بود که از نظر امکانات همطراز با شهر مادر باشد اما مشکلات و معضلات شهر مادر را نداشته باشد لذا پیشنهاد دو باغشهر لچ ورث و ولوین را داد.

این دو شهر اگرچه به علت آنکه نتوانستند اشتغال افراد را تامین کنند و فقط طبقه اشراف و ثروتمندان توان سکونت در آنجا را داشتند با شکست مواجه شدند اما سرآغازی برای مفهوم تازه ای به نام شهر جدید شدند.

در ایران نیز شهرهای جدید به منظور تعادل بخشی جمعیت شهر مادر برنامه ریزی شد که متاسفانه از همان ابتدا برخی از مدیران وزارت راه و شهرسازی با لغت منفی سرریز جمعیت از آن یاد کردند که این واژه از نظر بار معنایی منفی است.

همچنین مقرر شده بود تا شهرهای جدید کشور بتوانند بیش از چهار میلیون نفر را درخود مستقر کنند اما متاسفانه این رقم به سبب مشکلات مدیریتی و عدم وجود جاذب های شهری و موارد متعدد دیگر تا کنون معادل تنها یک و نیم میلیون نفر را در خود اسکان داده که البته در برخی از شهرهای جدید نظیر رامین به علت عدم وجود سرشماری رسمی و دقیق بسته به شرایط، گاهی جمعیت این شهر ۲۵۰۰ نفر اعلام میشود و گاهی هم چیزی در حدود هزار نفر.

در خوزستان نیز دو شهر جدید به نام های شیرین شهر و شهر جدید رامین در نظر گرفته شد که از همان روزهای نخست مکان یابی این دو شهر از نظر متخصصان مورد نقد جدی قرار گرفت اما هرچه بود برخی از مردم با اهداف گوناگون به رونق این دو شهر امیدوار بودند.

از میان دو شهر مذکور از آنجا که مستندات و مشاهدات از شهر جدید رامین وجود دارد لذا بعنوان مشت نمونه خروار به نقد مدیریتی در شهر جدید رامین خواهیم پرداخت.

شهر جدید رامین در کیلومتر هفت جاده مسجدسلیمان بعد از شهر ملاثانی واقع شده است که دسترسی شهروندان به شهر مادر همواره مورد چالش جدی شهروندان و مدیران شرکت عمران این شهر بوده است. البته این اواخر گفته میشود در برخی از ساعات روز دارای سرویس ون است که از نظر شهروندان این شهر کافی نیست و باید ایستگاه تاکسی و حمل و نقل عمومی هم داشته باشد.

همچنین با وجود بازدیدهای میدانی مدیران کشوری و استانی اعم از مدیرکل بازرسی وزارت راه و شهرسازی، مدیرعامل و هیات مدیره شرکت مادرتخصصی عمران شهرهای جدید کشور و همچنین استاندار خوزستان تا کنون ابتدایی ترین زیرساخت ها در این شهر نظیر درمانگاه، داروخانه و دندانپزشکی مغفول مانده است و یک ساختمان نیمه کاره با تابلوی درمانگاه هم مدت های طولانی است که رها شده است.

سطح پایین امنیت در این شهر چالش دیگری است که سبب شده برخی از شهروندان اموالشان به سرقت رفته و تا کنون نیز چندین مورد سرقت ترانس برق از این شهر جدید رخ داده است که متاسفانه تنها در یک مورد ابزار کار یکی از شهروندان به مبلغ چندصد میلیون تومان مورد سرقت قرار گرفت.

از دیگر چالش های این شهر جدید طولانی شدن روند امور اداری است به گونه ای که یکی از شهروندان با وجود اشتباه شرکت عمران رامین در انتخاب کاربری برای واگذاری زمین، ولی ایشان ۹ سال است که مرتبا میان دوره های مختلف مدیریتی در رفت و آمد است و مدیران فعلی هم به وی وعده وعیدهای تکراری و بدون عمل میدهند.

از دیگر موضوعات نیز تنظیم شکواییه توسط شهروندان علیه معاونت فنی و اجرایی(سپرست فعلی)، معاونت مسکن و شهرسازی و مسئول حراست بود که علاوه بر اینکه این شکواییه مشکلی را از شهر و شهروندان حل نکرد بلکه بالعکس، معاونت فنی حکم سرپرستی گرفته و نام تمامی شهروندانی که شکواییه را امضا کردند در اختیار شرکت عمران شهر جدید رامین قرار گرفت.

همچنین شرکت عمران از یکی از شهروندان شهر جدید رامین شکایت قضایی کرده است که این عمل جای تاسف بسیار دارد چرا که باید شرکت عمران بعنوان یک سازمان دولتی تمام توان خود را در جهت مرتفع ساختن معضلات شهر و شهروندان متمرکز کند نه آنکه نسبت به مطالبه گری آنها بدنبال برخورد قضایی باشد.

آن مسئله ای که بیش از همه تاسف بار است عدم توجه نهادهای نظارتی به مطالبات بحق شهروندان شهر جدید رامین است چرا که چشم امید مردم به اقدامات قانونی برای حل معضلاتی است که به علت اقدامات مدیران برای آنان ایجاد شده است.

موضوع دیگر عدم اقناع شهروندان برای انجام برخی از امور نظیر جمع آوری دکه های محل کسب و درآمد شهروندان است بی شک در تهیه و اجرای طرح باید خواست شهروندان در نظر گرفته شود چرا که از نظر متخصصان شهری مسئولان شهری پیمانکار و کارفرمای اصلی شهروندان هستند و باید طرح ها از پایین به بالا برنامه ریزی شود و نه دستوری از بالا به پایین.

در خصوص شهر جدید رامین موارد متعدد دیگری وجود دارد که طی یادداشت های آتی به منظور جهاد تبیین و اصلاح امور از طریق نقد منصفانه و علمی به آن پرداخته خواهد شد.