احمدرضا رستمی/

سه سال پیش وقتی طالبان به مناسبت عید فطر تن به یک آتش بس سه روزه داد شبه نظامیان این گروه تروریستی با پرچم امارت اسلامی و سلاح وارد شهرهای افغانستان شدند.

در آن روز عده زیادی از مردم افغانستان با آغوشی باز به استقبال آنها رفته و با شوق و ذوقی عجیب و باور نکردنی با نیروهای طالبان عکسهای سلفی می‌گیرند و صحنه‌هایی را به وجود ‌می‌آورند که افکار عمومی دنیا را به حیرت وا می‌دارد.

حیرت از این بابت که چگونه یک‌ ملت بزرگ با پیشینه تاریخی کهن به چنان استیصالی می‌رسد که به خصم مرتجع و دگم اندیش خود اینگونه ابراز محبت می‌کند.

به راستی آن ملتی که غرور ملی را زیر پا می‌گذارد و با خوش باوری تمام به دشمن خود مهر ورزی می‌کند بی‌گمان روزی نیز با لگد همین دشمن از خواب غفلت بیدار می‌شود.

بنابراین اگر مشاهده شد که افغانستان در زمانی کمتر از یک هفته با دمپایی فتح می‌شود و هیچ مقاومت جدی در برابر نیروهای طالبانی صورت نمی‌گیرد علت اصلی را در مرگ ناسیونالیسم ملی و دشمن شناسی ضعیف مردم این کشور جستجو کنید نه چیز دیگر.

البته در این بین حکایت شیر بچه‌های دره پنج شیر افغانستان را باید چیز دیگری دانست زیرا میهن پرست شهید احمد شاه مسعود، طی چندین سال در این منطقه، نسلی آگاه و بیدار را به وجود آورد که اکنون به سرکردگی فرزند خلفش «احمد مسعود» به استیلا و استقرار طالبان در افغانستان نه می‌گویند.

ختم کلام؛ طالبان و داعش گروهکهای متحجر و عقب افتاده‌ای هستند که حکومت تاریکی را در سطح جهان تبلیغ می‌کنند و لذا کشورهایی مانند ایران و سایر کشورهای در معرض خطر باید با کاهش فقر، توسعه جامعه مدنی و برکشیدن پرچم ناسیونالیسم ملی از یارگیری ‌های چنین گروهکهای رادیکالی در سرحدات خود جلوگیری کنند.

احمدرضا رستمی از اهواز (۳۱ اَمرداد ۱۴۰۰)