به گزارش خورنا و به نقل از کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خوزستان فردین کوراوند در این نشست گفت: در داستان نویسی زاویه دید اول شخص، یکی از بهترین منظرگاه ها برای بیان احساسات شخصی و درونی است و برای صاحب اثر از این نظر، سهولت ایجاد می‌کند؛ اما دست نویسنده را در روند انتقال اطلاعات می‌بندد و باید دقت داشته باشیم که هنگام استفاده از این زاویه دید برای نوشتن، اطلاعات را طبیعی و با ظرافت و دقت انتقال دهیم.
او با اشاره به این‌که معما گونگی در داستان و انتقال قطره چکانی اطلاعات، می‌تواند تعلیق و جذابیت را تقویت کند، افزود: با استفاده از این تکنیک و انتخاب سوژه از میان امور عادی و معمولی می‌توان داستان موفق و قابل قبولی نوشت.
این منتقد ادبی اضافه کرد: در واقع بیرون کشیدن کارکردهای داستانی از زندگی روزمره و اتفاقات معمولی می‌تواند تکنیک سازنده و موثری باشد.

وی در ادامه توضیح داد: گاهی حتی نوشتن خاطرات و استفاده از چهارچوب خاطره می‌تواند موثر واقع شود، به شرطی که با عناصر داستانی ادغام شده و حوادث ما به ازای معنایی داشته باشند یعنی با استفاده از تناسب ها و روابط داستانی، تعالی یابند و متن روایی آن‌ها با ظرافت‌های داستانی تکامل یابد.

این نویسنده و منتقد ادبی در بخش دیگری از سخنان خود به مبحث کارکرد حدیث و جملات قصار و کلیدی در داستان پرداخت و بیان کرد: احادیث و جملات قصار یا روان شناختی باید با ظرافت و احتیاط در داستان جای بگیرند چرا که کار داستان، گفتن مستقیم معارف و پیام ها نیست و با انتقال مستقیم مفاهیم ارزش داستانی کم می‌شود.

بر اساس این گزارش، فاطمه نصیری راسفندی، روژان رستمی، آوا احمدی و سوفیا رضایی، از جمله اعضای نوجوان کانون خوزستان بودند که به اشتراک گذاری و خوانش داستان‌های خود در این نشست پرداختند.

این رویداد ادبی با سرپرستی فاطمه رشیدی برگزار شد و با نقد و بررسی کامل و دقیق آثار اعضا، به کار خود پایان داد.