?مترجم: امین اکبری بهبهانی

ویروس کرونا : چه روند پیشرفتی می توان در مسیر درمان ایجاد کرد ؟
تعدادی دارو در کنار واکسن کووید ۱۹ به عنوان راه های درمانی ممکن برای افرادی که اخیراً با این بیماری دست به گریبان هستند، در حال آزمایش شدن است.
برای یافتن راه درمان چه کارهایی در حال انجام است؟
• بریتانیا در حال انجام بزرگترین آزمایش دارویی که ریکاوری یا بازیابی سلامت خوانده می شود، است که بیش از دوازده هزار نفر در آن شرکت جسته اند و از شمار اندک استفاده های آزمایشی جهت حصول به مقصودی معین محسوب می شود تا مشخص گردد داروها مؤثر خواهند بود یا خیر؟
• سازمان جهانی بهداشت در حال انجام مرحله ی آزمایشی به صورت منسجم جهت تخمین نتایج درمانی وعده داده شده در کشورهای سراسر جهان است.
• کارخانجات زنجیره ای دارویی در حال انجام استفاده ی آزمایشی داروهای تولیدی خود هستند.
سه رویکرد وسیع و همه جانبه که در حال بررسی است، عبارتند از :
• داروهای ضد ویروسی که مستقیماً بر ویروس کرونایی که توانایی رشد در بدن را دارد، تأثیرگذار است.
• داروهایی که سیستم ایمنی بدن را آرام نگه می دارد (کووید ۱۹ حادی که نتیجه ی واکنش تند سیستم ایمنی بدن بیمار و آسیب رسانی به جسم اوست، می باشد).
• پادتن هایی که ویروس را هدف قرار می دهند و هم می توانند در آزمایشگاه ساخته شده و هم از پلاسمای خون فرد زنده گرفته شوند.
این امکان وجود دارد داروهای متفاوت در مراحل مختلف، تأثیرگذاری بهتری داشته باشند ؛ مثل آنتی ویروس ها در مراحل ابتدایی یا داروهای ایمن ساز در مرحله ی آخر بیماری. مجموع این روش های درمانی نیز در دست بررسی قرار خواهد گرفت.
روش های درمانی استروئیدی
دگزامتازون استروئیدی نشان داده است که خطر مرگ را در بیمارانی که با دستگاه تنفس مصنوعی استنشاق می کنند، تا حدود یک سوم و برای آنان که از اکسیژن آزاد استفاده می کنند تا یک پنجم کاهش می دهد. کاوش های دیگر، استروئید دیگری را پیشنهاد می دهد. هیدروکورتیزون نیز به همین اندازه تأثیرگذاری دارد. کاهش هر دو التهاب که بخشی از واکنش های سیستم ایمنی بدن است می تواند از بروز آسیب در موارد حاد جلوگیری کند. اساساً، دگزامتازون ارزان است و این بدان معناست که در سرتاسر جهان می تواند مورد استفاده قرار گیرد اما بر افرادی که نشانه های حد متوسط تری دارند، کارگر نیست.
پژوهشگران، نتایج شگفت انگیزی از دو داروی ضد التهاب به نام های Tocilizumab و Sarilumab گزارش کرده اند. در یک مرحله ی آزمایشی که در شش کشور متفاوت از جمله بریتانیا با حضور حدود هشتصد بیمار تحت درمان در یک مرکز انجام گرفت، آمار فوتی ها از ۳۶ درصد به ۲۷ درصد کاهش پیدا کرد. مطالعات و تحقیقات دیگری نشان داد که Tocilizumab را می توان مثل دگزامتازون به زمره ی داروهای با تأثیر نجات بخشی اضافه کرد. دو داروی معرفی شده، التهاب را کاهش می دهند ؛ التهابی که می تواند باعث هیجان شدید و آسیب دیدن ریه ها و دیگر اندام بیمار کووید شود. لذا پزشکان می توانند آنها را برای بیمارانی که علی رغم تزریق دگزامتازون رو به وخامت نهاده و نیاز به مواظبت شدید دارند، تجویز نمایند. یافته های پژوهشی، هنوز مورد بازبینی دقیق و چاپ در مجلات پزشکی قرار نگرفته است.
اینترفرون بتا
اینترفرون بتا _ پروتئینی که بدن در هنگام مواجهه با عفونت ویروسی می سازد _ در یک مرکز آزمایشی بزرگ در بریتانیا موجود است و به بیماران بستری به صورت افشانه (اسپری) داده می شود. امید است که این دارو با تحریک سیستم ایمنی بدن و مسلح نمودن سلول ها، آنها را مهیای نبرد با ویروس ها و شکست شان کند. یافته های اخیر نشان می دهد اینترفرون بتا که به طور معمول جهت درمان فلج چندگانه به کار می رود می تواند شمار بیماران کوویدی را که در شرایط حاد و در حال پیشرفت بیماری هستند _ نظیر آنهایی که نیاز به تنفس مصنوعی دارند _ را تا حدود ۸۰ درصد کاهش دهد.
داروهای آزمایش شده ی دیگر
رمدسیویر که یک داروی ضدویروس است و در اصل جهت مقابله با ابولا بسط و توسعه یافت، نتایج مقدماتی نویدبخشی از خود نشان داد. با این همه، سازمان جهانی بهداشت در اکتبر ۲۰۲۰ مخالفت خود را جهت تجویز آن بیان داشت و اظهار نمود که تأثیر آن در ارتباط با کاهش نرخ مرگ و میر، مدت زمان بستری بودن در بیمارستان یا حاد بودن بیماری، بسیار اندک و چیزی نزدیک به صفر بوده است.
توانایی داروهای ضد مالاریا بر از بین بردن ویروس کرونا
کلروکین و داروهای مشابه مثل هیدروکسی کلروکین ممکن است دارای ویژگی های ضدویروسی و آرامبخشی سیستم ایمنی باشند. این داروها عمدتاً به سبب ادعاهای مطروحه توسط دونالد ترامپ _ رئیس جمهور پیشین ایالات متحده _ نیز به سبب اینکه در تست های آزمایشگاهی مقدماتی، توانایی خود را در جلوگیری از شیوع بیشتر ویروس نشان می داد، در کانون توجهات قرار گرفت. با این وجود، مرکز بازیابی سلامت بریتانیا دریافت که هیدروکسی کلروکین در درمان کووید ۱۹ مؤثر نیست و سازمان جهانی بهداشت نیز استفاده از آن را متوقف ساخت.
آیا خون فرد زنده می تواند با ویروس کرونا مقابله کند؟
افرادی که از یک بیماری عفونی، جان سالم به در برده اند، مستعد داشتن پادتن در خون خود جهت مقابله با ویروس هستند. پلاسمای خون به عنوان بخشی که حاوی پادتن است را می توان از افرادی که سلامتی خود را بازیافته اند، گرفت و به بیمارانی که در حال گذراندن دوران نقاهت خود هستند، داد. انتظار می رود با انتقال خون به بیماران حاد، سیستم ایمنی بدن آنها به تلاش جهت رسیدن به روند رو به بهبود دست یازد. اکنون، این شیوه ی درمانی در بریتانیا و ایالات متحده در حال آزمایش شدن است. در حال حاضر، دو مراکز درمانی جداگانه، یکی برای بیماران حاد تحت مراقبت و دیگری برای بیمارن عادی بستری در بیمارستان مشغول به کار است.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده براساس نتایج نویدبخش حاصله از استفاده ی مقدماتی، به صورت اضطراری اجازه ی استفاده از پلاسما جهت درمان بیماران کرونایی را صادر کرده است هرچند برخی متخصصان اظهار می دارند که برای دانستن میزان تأثیر این روش زمان بسیار طولانی تری می بایست طی شود.
چرا هم به درمان نیاز است، هم به تزریق واکسن؟
در حالیکه واکسن می تواند افراد را از ابتلا به کووید و بیماری حاد متعاقب آن بر حذر دارد، روش های درمانی نیز برای آنانی که کماکان درگیر بیماری هستند، مورد نیاز است. در اصل، داشتن یک روش درمانی کارآمد ویروس کرونا را به صورت یک بیماری با خطرات حد متوسط تری نشان می دهد. اگر پروسه ی استفاده از تنفس مصنوعی بیماران پذیرش شده در بیمارستان ها متوقف گردد، موفقیت مراکز درمانی و بیمارستان هایی که بیمران حاد را پذیرش کرده اما با خطر کمتری مواجه هستند، در هم شکسته و مضمحل می گردد.