احمدرضا رستمی

دو سال از جنایت تروریستی گروهک تجزیه‌طلب الاحوازیه در شهرستان اهواز می‌گذرد جنایتی که یادش چون استخوانی در گلو و زخمی باز، هرآینه روح و جان آدمی را خراش می‌دهد.

در ۳۱ شهریور سال ۹۷ و در رژه نیروهای مسلح اهواز بود که یک مشت بی مایه و از بن خراب که از بام تا شام لاطاعلات سرپا دروغ در باب تبعیض و ستم قومی در خوزستان را نشخوار می‌کردند کلاشینکف برداشتند و از کودک چهار ساله تا جانباز روی ولیچر را ددمنشانه به خاک و خون کشیدند.

جنایتی کثیف و در عین حال وقیح که حتی حیوانات نیز از ارتکاب به آن امتناع می‌کنند چه برسد به انسان دو پا که اشرف مخلوقات است و جایگاهش در کائنات معلوم.

ولی تروریست‌های الاحوازی با ارتکاب به این جنایت ضد بشری در واقع این نکته را به ما تفهیم کردند که در قاموس این زشت کاران حماله الحطب، انسانیت مطاع نایابی است که جستجو برای آن، مصداق آب در هاون کوبیدن است.

البته ای کاش این اهریمن چهره‌گان اجامر صفت، که با دریوزه‌گری از اجنبی، در سودای تجزیه خوزستان به سر می‌برند به جای اینهمه بی شرمی و ادعاهای پوچ ارضی، اندکی از خرد نیز بهره‌مند بودند تا بدانند ملک کیان همان عرصه سیمرغ است که محل تاخت و تاز هیچ پشه‌ای نیست و پَشگان تنها لیاقتی که دارند همانا نشستن بر روی آن چیز دیگر است که ادب ایرانی من اجازه آوردن نام آن را نمی‌دهد!

هموطن ایرانی ۳۱ شهریور دیگری از راه رسید و باردیگر خاطرات تلخ جنگ تحمیلی و حادثه تروریستی اهواز در فکر و ذهن هر ایرانی زنده شد. بنابراین در چنین روزی جا دارد به پاسداشت احترام به قهرمانان دیروز وطن که در سنگر دفاع از مام میهن سینه‌ در برابر گلوله‌های خصم بعثی سپر کرده بودند و نیز شهدای حادثه تروریستی اهواز که ناجوانمردانه به دست ضحاکان زمان جان شیرین خود را از دست داده‌اند کُله از سر بر داریم و شمعی روشن کنیم و از درگاه ذات باریتعالی خواهان آرامش ابدی برای روح آن بزرگواران و قوام و ثبات را برای مرزهای این سرزمین کهن آرزو کنیم…..آمین

احمدرضا رستمی از اهواز شهریور ۹۹