طی روزهای اخیر،اخباری در فضای مجازی،مبنی بر انتصاب یک سرباز امریه به ریاست دانشگاه آزاد اسلامی واحد شادگان منتشر شد که حساسیت های بسیاری را به خصوص برای اهالی آن منطقه بوجود آورد.

حال سوال اینجاست؛چرا با وجود ۱۵ عضو هیئت علمی با سابقه بالای ۱۴ سال و نیروهای بومی منطقه،یک سرباز امریه متولد سال ۶۹ با ۳ سال سابقه کار ریاست یک واحد علمی را بر عهده بگیرد؟ مگر در شهرستان شادگان قحط الرجال است؟

این انتصاب یک انتصاب مخرب در ساختار یک دانشگاه است، چرا که فردی در شرایطی خارج از عرف به سمتی گماشته شده که افرادی با سابقه تر و صاحب آب و گل که در تک تک لحظات فراز و نشیب دانشگاه حضور داشته اند را ناراضی و دل سرد کرده است.
.
بسیاری از جوانان شهرستان شادگان سالها وقت خود را صرف تحصیل و پیشرفت گذرانده اند تا بتوانند خدمتی به مردم محروم خطه خودشان داشته باشند و اکثریت قریب به اتفاق آنان حاضر نشده اند به شهرهای مجاور برای کار و زندگی بروند،چرا که احساس تکلیف در مقابل زادگاه خود دارند.

مقام‌معظم رهبری در بسیاری از فرمایشات خود تاکید بر نخبه گزینی و جوانگرایی در پست های مدیریتی داشته اند،آیا استفاده از ظرفیت جوانان بومی منطقه برای پست های مدیریتی شهرستان حق آنان نیست؟

آیا انتصاب فردی توانا و بومی از بدنه خود دانشگاه به ریاست تنها واحد علمی آزاد شادگان،حق مردم این شهرستان محروم نیست؟
.
این موضوع با توجه به ایجاد التهاب در فرهیختگان شهرستان، باید مورد توجه مسئولین و نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی بگیرد.
.
حق این شهرستان محروم محفل جدال های جناحی و کارآموزی مدیران کم تجربه نیست.