آمادگی برای ایفای نقش در مسئولیت های بزرگ و انجام هر وظیفه و مسئولیت در محیط اجتماعی، رضایت درونی به انسان می بخشد و افزون بر آن بر اعتماد به نفس جوانان درحوزه اجتماعی و مدیریتی
می افزاید و آنها را برای قبول مسئولیت های بزرگتر و گسترده تر آماده و توانمند می سازد. جامعه از وجود مدیران متعهد و خدمتگزاران شایسته و جوان بهرمند می کند و روند نوسازی و توسعه اجتماعی را بصورت بهبود چشمگیر فزونی میبخشد.
از این رو برای رشد وتعالی آرمانهای اجتماعی و دست یابی به این امر مهم ابتدا در دوران کودکی در خانواده. سپس مدرسه باید روحیه مسئولیت پذیری را در افراد پرورش داد. و نقش مهم و بسزای خانواده و مدیران و معلمان در مدرسه در حوزه تربیتی و پرورشی اگر بخوبی انجام شود در سنین بالاتر جوان ما دیگر به خودباوری، عدم ترس وهراس از زندگی، مسئولیت پذیری و شناخت ارزش‌های دینی و ملی رسیده است و می تواند برای خود و جامعه مفید واقع شود. باید به جوان مسئولیت فردی، اجتماعی را آموزش داد. تا در آینده در منصب های مدیریتی جوابگوی لایق وعادلی به خلق خدا باشد هرگاه سیر زندگی او از چنین مراحلی بگذرد قطعا موفقیتها و کامیابی نصیب او می شود که فصل درخشان و ارزنده ایی را در زندگی او رقم میزند
تعهد و تکلیف را باید جدی دانست و آگاه باشد که این دو از اصول لاینفک زندگی و مسئولیت وی می باشند .
در این میان جدای از خانواده و محیط آموزشی مدرسه نقش مدیران و مسئولین شهری و کشوری در تحقق روحیه مسئولیت پذیری با تعهد و تکلیف بسیار حائز اهمیت می باشد.
مسئولین باید با ایجاد بستری مناسب، زمینه آموزش را برای جوانان در محیط های سالم همراه با تفریحات و سرگرمی های شاد و سالم جهت رشد فکری آنها مهیا کنند و با دادن نقش ها و مسئولیتهای مهم به درتربیت مدیران جوان خلاق و بااخلاق کوشا بوده و امید را در دیگر جوانان پویا و شکوفا نگه دارند و انگیزه ای برای نسلهای بعد بوجود آورند.

نوشته از: نصرت ناصری کریموند