قانون خدمات کشوری را با عنوان رتبه بندی به خورد فرهنگیان داده اند، در حالی که رتبه بندی و قانون خدمات کشوری دومقوله جدا از همدیگر هستند.

✍به قلم محمدرضا انصاری نیکو/فعال آموزشی_اجتماعی

به تازگی وزارت آموزش و پرورش در جهت اجرای  بخشنامه افزایش ۵۰ درصدی امتیازات فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری که با دستور رییس جمهوری و توسط رییس سازمان برنامه و بودجه کشور به تمامی دستگاه‌های اجرایی ابلاغ شده است اقدام به صدور احکام با نگارش جدید کرده است .
مهم ترین موضوع در صدور احکام جدید حذف رتبه بندی معلمان به عنوان مصوبه هیات وزیران و جایگزینی آن با این قانون است.این در حالی است که این بخشنامه مربوط به ۲۱ اسفند ۱۳۹۵ بوده است و برای بسیاری از دستگاه ها و نهادهای دولتی اجرا شده است.بخشنامه افزایش ۵۰ در صد حقوق مربوط به بند الف ماده ۵۰ قانون توسعه کشور است که اغلب وزارت خانه ها سالهای گذشته آن را اجرا کرده اند ولی آموزش و پرورش به دلیل عدم اعتبارات لازم نتوانست آن را اجرا کند و این موضوع هیچ ارتباطی با رتبه بندی معلمان ندارد زیرا مجوز قانونی آن مربوط به بند ۲ ماده ۶۳ قانون ششم توسعه کشوراست و چون دولت رتبه بندی را به مجلس نفرستاده است به راحتی رتبه بندی را با افزایش ۵۰ درصد با هم ادغام کرده و تحت یک افزایش قرار داد و این برخلاف قانون است یعنی دولت باید اول رتبه بندی را اجرا کند سپس افزایش ۵۰ درصدی را اعمال کند و این دو قانون دو مقوله جداگانه از هم هستند، ولی با این افزایش ۵۰ درصدی عملا شاهد آن هستیم که به راحتی وزارت آموزش و پرورش رتبه بندی معلمان را با آن همه تبلیغات و سر و صدا کنار می گذارد و به گونه ای با این کار رتبه بندی را نابود کرده است و فقط حرفش باقی مانده است.

در حالی که این احکام قانونا جهت افزایش پرسنل رسمی،آزمایشی و پیمانی قابل اجرا است و از این نظر نباید تفاوتی میان کادر آموزشی و اداری وجود داشته باشد ولی تفاوت های فاحشی دیده میشود به گونه ای که فرهنگیان آموزشی افزایشی بسیار کم و در حد ۱۰ الی ۱۵ درصدی داشته اند و در یک نمونه فرهنگی با ۲۰ سال سابقه که آموزشی میباشد ۳۰۰ هزارتومان افزایش داشته ولی کادر اداری این افزایش بالای یک میلیون و ۵۰۰ هزارتومان با همین سابقه بوده است قطعا حق همه فرهنگیان باید مانند هم باشد و کادر اداری و آموزشی هر دو زحمت کش هستند ولی بیشتر گلایه ها از آن هست که دولت با کر کردن گوش فلک در مساله رتبه بندی ولی در آخر کار خود را کرده و در این بین حق فرهنگیان خورده شد و به گونه ای با یک تیر دو هدف را زد هم گلایه ای برای عدم اجرای قانون خدمات کشوری از طرف فرهنگیان نگذاشته و هم با نمایش های تلویزیونی و به گونه رتبه بندی که الان شاهد نابودی آن هستیم را با ایجاد فضایی روانی در جامعه به فرهنگیان داده است که بهانه ای نگذرد.

قطعا این فرهنگیان هستند که باید حق خود را بگیرند و با شکایت به دیوان عدالت اداری از این نبود عدالت شکایت کنند.