به قلم: “رضا زاهدی اصل”

مقدمه
سال های پس از مشروطه، در کشور ما از مجلس، قانون و انتخابات، صحبت های زیادی زده می‌شد؛ اما بین واقعیات جامعه ی آن روز و اتفاقاتی که روی می داد، فاصله ی زیادی وجود داشت.

مردم ایران در واقع از دوران مشروطیت تا قبل از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷، حضور واقعی خود را در اداره ی کشور به شکل قانون گذاری تجربه نکرده بودند؛ یک دوره ی دو ساله در اوایل کار مجلس شورای ملی(دوره ی دوم و سوم) با جدل ها و مناقشه هایی همراه بودند و مصوبات بر اساس رای گیری و تصمیمات جمعی نمایندگان نبود. در سال‌های متمادی بعدی، صحبتی از آراء مردم و ادعا و افتخار به این حرف ها هم دیگر باب نبود. همه ‌چیز صوری و دروغین، مصنوعی و ساختگی بود. در دوران دیکتاتوری خاندان پهلوی از دوران رضاخان گرفته تا اواخر دوران محمدرضا پهلوی، در واقع مردم رأیی نداشتند.

مجلس و نمایندگانش، دستوری و فرمایشی بودند. کشور ایران با ثروت فراوان و نیروی کار بومی و بالقوه و منابع بکر و دست نخورده، نیازمند مجلسی قوی و کارآمد بود تا بتواند در مسیر توسعه گام بردارد؛ اما چنین مجلسی در دست نبود و کلا اراده ای نبود که اختیار کشور را در دست مردمانش بگذارد. بعد از انقلاب اسلامی و رای ۹۸ درصدی مردم به قانون اساسی، در تاریخ هفتم خرداد ۱۳۵۹ و با فرمان آیت الله خمینی نوبت به حق مردم برای داشتن مجلسی با شکوه، با اقتدار، مشروع، مقبول و کارآمد شد زیرا؛ مجلس عصاره و خانه ی ملت است؛ مجلس مرکز آرای مردم و اراده ی مردم است، مجلس مظهر حکومت مردمی(مردم سالاری دینی) و اداره ‌کننده ی حقیقی کشور است، مجلس شورای اسلامی جایگاه و مسیر حرکت دولت و ملت را مشخص می‌کند و نیز مظهر خواسته‌های مردم در زمینه ی سیاست‌های گوناگون چه داخلی و چه خارجی است و در آخر مجلس، امید و معتمد مردم و پشتیبان دولت و راهگشای کارهای اساسی برای مسئولان نظام و کارگزاران کشور است.

بیان مساله
خواسته های مردم بهبهان از نماینده ی شهر
مشکل ریشه ای شهرستان بهبهان در واقع عدم قرارگیری این شهر در موقعیت و جایگاه خودش است.

متاسفانه در سال های گذشته کوچک شدن شهرستان و جدا شدن شهر هایی چون آغاجاری باعث محدود شدن منابع بهبهان شده است.
هر چند اهالی بهبهان خواستار عدم ارتقای سطح رفاه و آسایش این بخش ها نمی باشند ولی کوچک شدن شهر و به مثابه ی آن، کوچک شدن سفره ی اهالی را نیز بر نمی تابند.
بهبهانی ها سال هاست از نداشتن یک فرودگاه در رنج و عذاب هستند و برای یک مسافرت هوایی باید خودشان را به شهرهای اطراف که دارای فرودگاه می باشند رسانده، تا بتوانند به خواسته ی به حقشان برسند و در این بین کلی منابع از بین می روند که ذکرشان در این مجال نمی گنجد.

جاده های ورودی و خروجی به شهرستان همچون جاده ی بهبهان به رامهرمز، بهبهان به گچساران و بهبهان به زیدون، سال هاست که اهالی را می رنجاند و چه بسیار خانواده هایی که عزیزشان را در اثر فرسودگی و دوطرفه بودن جاده که از دست نداده اند. وضع مبلمان و روکش آسفالت و عدم مدیریت و ارتباط صحیح بین ارگان های عمل کننده در سطح شهر نیز قوز بالای قوز است برای اهالی محترم و صبور بهبهان .
دود و زمین و آلودگی صنعتی پالایشگاه بیدبلند یک و دو از آن بهبهان است، بدون آن که سهم اصولی از کارکنان و شاغلین و عوارض آلایندگی و ارزش افزوده این دو پالایشگاه بزرگ به مردم بهبهان رسیده باشد.

بهبهانی ها سالهاست از نداشتن آب شرب گوارا و بدون املاح در رنجند، کما این که دامداران و کشاورزان نیز از عدم تحقق حقابه شان در عذابند و شکایت دارند.
وجود منابع عظیم نفت و گاز و چاه های بی شمار در محدوده شهرستان و عدم سهم شهرستان از این منابع موضوع درد آور دیگری است که به یکی از مطالبات و خواسته های شهروندان از نامزدهای انتخابات مجلس مبدل گشته و خواستار اقدام عملی نماینده آتی در این خصوص هستند.
از نماینده ی آتی شهرستان تقاضا داریم به جای دریافت بودجه های اندک دولتی، راهی برای ورود سرمایه گذاران بخش خصوصی و امنیت سرمایه گذاریشان بیابد و در این راه می توان از نیروی بومی و متعهد و با سطح دانش عالی که در بهبهان بطور فراوان وجود دارند استفاده شود.
نماینده ی محترم آینده ی بهبهان باید فارغ از جناح بندی های سیاسی و قومیتی، برای مدیریت ادارات و سازمان های سطح شهر، از افراد متخصص بومی و آشنا به مشکلات شهر و اهالی و با سطح توانمندی مدیریتی بالا و سطح تعهد بالاتر استفاده نماید.
به امید تحقق خواسته های مشروع مردم صبور بهبهان و انتخاب نماینده ای شایسته و در روزگاری که کاممان تلخ است از رخدادهایی که همگان می دانیم و می دانید و روزی بهتر و شهری با شکوه تر…..

مروری بر نمایندگان مجلس بهبهان قبل (شورای ملی) و بعد (انقلاب اسلامی) از انقلاب سال۱۳۵۷
۱- دوره اول : در این دوره انتخابات در بهبهان برگزار نشد.
۲- دوره دوم : در این دوره هم انتخابات در برگزار نشد.
۳- دوره سوم : امان الله بهبهانی (ارجانی)
۴- دوره چهارم : سردار اقبال بختیاری
۵- دوره پنجم :حسن خان مشارالملک
۶- دوره ششم : حبیب الله نوبخت
۷- دوره هفتم : حبیب الله نوبخت
۸- دوره هشتم : بهبهان نماینده نداشت!
۹- دوره نهم تا دوره شانزدهم : سلطان علی سلطانی(ایشان هشت دوره متوالی نماینده بهبهان بود)
۱۰- دوره هفدهم : بهبهان نماینده نداشت!
۱۱- دوره هجدهم : سلطان علی سلطانی
۱۲- دوره نوزدهم : سلطان محمد سلطانی
۱۳- دوره بیستم : سلطان علی سلطانی
۱۴- دوره بیست و یک تا دوره بیست و سوم : مظفر زعفران لو (ایشان سه دوره متوالی نماینده بهبهان بود) ۱۵- دوره بیست و چهارم : طاهر جوکار
وی آخرین نماینده ی شهرستان در مجلس شورای ملی، تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بود.

نمایندگان دوران انقلاب اسلامی
۱۶- دوره اول : سید شکراله زینلی
۱۷- دوره دوم و دوره سوم : نورالله عابدی (دو دوره متوالی)
۱۸- دوره چهارم و دوره پنجم : لطف الله زارعی قنواتی (دو دوره متوالی)
۱۹- دوره ششم و دوره هفتم : ولی الله شجاعپوریان (دو دوره متوالی)
۲۰- دوره هشتم : سید محمد موحد
۲۱- دوره نهم : محمد باقر شریعتی
۲۲- دوره دهم :حبیب الله کشتزر

نتیجه گیری
اگر در یک جمع بندی و نتیجه گیری کلی بخواهیم اهمیت انتخابات را برای مردم شرح دهیم، به چند مورد مهم می شود اشاره کرد.

یکی این که در الگوی مردم سالاری، انتخابات در واقع یک ساز و کار مناسبی است که می تواند از انحرافات و گمراهی های مختلفی که نظام های سیاسی ممکن است دچارشان شود جلوگیری کند زیرا که نفس انتخابات، اهمیت دادن به شعور سیاسی ملت است و موجب تقویت پایه های مردمی نظام و کشور می شود پس، انتظار می رود نماینده ی محترم بهبهان در زمینه ی سیاسی درک بالایی از علم سیاست داشته باشد و رای خود را که ماحصل اعتماد مردمش است را فدای علایق مادی و کج روی های سیاسی ننماید .