خدا خواهی و خدمت رسانی “در سوگ امام حسن عسکری(ع)”

خورنا – فرزاد شعبانی

#یادداشت_های_اختصاصی_خورنا

آنگونه که مورخان آورده اند امام حسن عسکری درسال ۲۳۲ قمری در مدینه به دنیا آمد و در سال ۲۶۰ قمری به شهادت رسید و با متوکل، منتصر، المستعین؛المعتز، المهتدی و المعتمد معاصر بوده است.
آن بزرگوار با همه سن جوانی حتی در میان دشمنانش هم اعتبار و عظمت داشتند!
در این یادداشت کوتاه دو سخن قابل تأمل و فکر برانگیز از آن بزرگوار نقل می کنیم.

“شرک در میان مردمان پوشیده تر از جنبش مورچه است بر گلیم سیاه در شب تاریک!”
این سخن شایسته همه گونه دقت است که برای انجام عمل خالصانه برای خدا و بدون شریک کردن امور دیگر، چه دشواری هایی پیش رو داریم و چقدر باید نیت ها را صیقل و سوهان زد تا فقط و فقط خدا را محور اعمال و نیت هایمان قرار دهیم!

بهترین نمونه اخلاص را مولوی در مثنوی در نقل داستان نبرد علی علیه السلام و عمرو بن عبدود می آورد:
از علی آموز اخلاص عمل
شیر حق را دان مُطّهر از دغل
حافظ هم می گوید:
غلام همت آن نازنینم
که کار خیر بی روی و ریا کرد
و چقدر قرآن کریم از ریا متنفر است!
در سوره ماعون آمده است:
وای بر نمازگزاران ، همان کسانی که از نماز خویش غافلند،کسانی که در [نماز هم] ریا می کنند.

“دو خصلت است که چیزی برتر از آن نیست: ایمان به خدا و فایده رساندن به مردم”
ملاحظه می فرمایید که چه منزلتی را امام علیه السلام برای خدمت رسانی قائل است که بعد از ایمان به خدا ،خصلت و ویژگی برتر را به خدمت رسانی به مردم می داند!

منبع:
تاریخ تحلیلی اسلام/دکتر سید جعفر شهیدی/مرکز نشر دانشگاهی