دوشنبه مورخ ۲۶فروردین ماه توفیق سفر به اهواز را یافتم و از نزدیک گوشه ای از آثار ویرانگر را مشاهده کردم.نکات زیر حاصل دریافت یک روزه من است امیدوارم مفید باشد.

خوزستان تا مهرماه سال ۱۳۹۷ گرفتار کم آبی بود و به همین دلیل استانداری با کشت تابستانی کشاورزان مخالفت میکرد تا مردم با کمبود آب شرب در طول سال مواجه نشوند.

برخی سازمان ها در آبان و آذرماه ۹۷ سال پرآبی را برای ایران پیش بینی و به مقامات پیشنهاد کردند بخشی از آب سدها تخلیه شود،به این هشدارها به دلایلی توجه عملی نشد که باید این مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.

طبق نظر همان کارشناسان حتی اگر پیشنهادهای آنان مورد توجه قرار میگرفت،میزان و شدت بارندگی در اواخر اسفندماه و فروردین ماه سال جاری آنقدر زیاد بود که به هر حال بخشهایی شاهد جاری شدن سیل بودند اما کشور و مردم خسارات کمتری را متحمل میشدند.

شورای تامین استان برای نجات سه شهر سوسنگرد و بستان و رفیع مسیر آب را منحرف کرد و در نتیجه سیلاب به سمت روستاها روان شد.علت تصمیم آن بود که خسارت شهرها را بسیار سنگین تر ارزیابی میکردند.

وزارت نفت برغم برخی سهل انگاری های محیط زیستی در گذشته،انا در جریان سیل اخیر در مجموع با مسئولان اجرایی برای کاهش مشکلات سیل و روان کردن آب به سوی هورالعظیم همکاری کرده است.

طبق ارزیابی کارشناسان بحران کنترل شده است و خطر سیل جدید اگرچه کاملا منتفی نشده اما تا حدود زیادی کاهش یافته است.بنابراین از این به بعد همه همت مسئولان باید متوجه جبران خسارات مادی فراوان شود که به مردم بخصوص در روستاها وارد آمده است.

بسیاری از روستاییان نه تنها خانه و وسایل زندگی خود را از دست داده اند بلکه بخشی از دام و تمام محصولاتشان دستکم در سال جاری نابود شده است.

همیاری مردم و خدمات همه نهادها تا اینجا موثر و مثبت بوده است.شاید به همین دلیل شاهد بروز مشکل جدی در استان بیشتر از آنچه سیل به طور طبیعی همراه دارد، نبودیم.اما تاکید میکنم هموطنان سیل زده بویژه در مناطق عرب نشین خوزستان(عمدتا در روستاها و حاشیه شهرها)نیازمند توجه فوری و گسترده دولت و جامعه به منظور جبران خسارت هایشان هستند.

یادداشت از سیدمصطفی تاجزاده