خورنا |  در سراسر کشور فرهنگیانی هستند که بدون هیچ مزایایی روزانه ساعت ها در مسیر های خطرناک جاده ای برای رفتن به محل کار خود رفت وآمد می کنند.

مسیر هایی نا ایمن که گاهی رخت عزا به تن جامعه فرهنگیان می کنند، و گاهی هم خسارت های جبران ناپذیری می زنند.

روایت امروز، داستان فرهنگیان استانی سرشار از منابع ولی محروم است، که برای درس دادن کیلومتر ها راه را طی می کنند.

قصه انسان های دلسوزی که زندگی شان را صرف گسترش دانش کرده و به عشق چشاندن قطره های علم و دانش به فرزندان این دیار مسیر های طولانی را طی می کنند تا دل هایی را به نور دانش روشن کنند.

ولی متاسفانه هیچ گاه به کار جهاد گونه این قشر زحمتکش اهمیتی داده نشد و همیشه در اولویت آخر بوده اند.

در صبحگاه دوشنبه ۱۲ آذرماه، دو نفر از فرهنگیان بهبهانی شاغل در امیدیه که در حال رفتن به محل کار خود در یکی از روستاهای این شهرستان بودند. متاسفانه دچار سانحه تصادف شده و به شدت مجروح شدند.

حادثه به گونه ای بوده، که این دو فرهنگی تا سر حد مرگ رفته بودند.

این فقط یک مورد از ده ها موردی هست که طی این سال ها اتفاق افتاده، که گاهی منجر به مرگ فرهنگیان نیز می شود.

به راستی تا کی باید شاهد شنیدن چنین اخبار ناگواری باشیم؟

نبود سیاست های مدیریتی در توزیع نیروی انسانی در استانها، کمبود نیروی انسانی و نبود جاده های مواصلاتی ایمن، از جمله مواردی است که منجر به بروز حوادثی از این دست برای قشر زحمتکش فرهنگیان شده است.

آیا شایسته است در سرزمینی که شاهد غول های بزرگ صنایع نفت و گاز در حاشیه جاده ها هستیم، مردم این دیار برای عبور و مرور از جاده ها با پائین ترین سطح ایمنی استفاده کنند؟

رسانه خورنا به نوبه خود برای این دو فرهنگی عزیز و فرهیخته آرزوی سلامتی را دارد.

محمدرضا انصاری نیکو