خورنا – فرزاد شعبانی

نوشتاری بقلم فرزاد شعبانی

روزها و هفته های متمادی ست که غول های جاده ها بطور جد اعتصاب خود را آغاز کرده اند اما اگر دنبال یک مبنای دقیق برای این توقف از پیش تعیین شده باشید باید اولین روز خردادماه سال جاری را روز ملی توقف کامیون های کشور روی خط اعتصاب بدانیم!

طبق تحقیقات میدانی خبرنگار پایگاه خبری -تحلیلی خورنا از پایانه های بندرامام خمینی(ره) و پارکینگها، مهم ترین دلایل صنف کامیون داران برای توقف کار حمل و نقل جاده ای موارد زیر اعلام شده است:

ثبات رقمی و عدم افزایش کرایه های کامیون ها از ۵سال پیش تا کنون
کاهش چشمگیر سهمیه‌ سوخت کامیون ها
سیر صعودی افزایش قیمت قطعات یدکی بخاطر گران شدن دلار
دوبرابر شدن قیمت لاستیک
افزایش قیمت روغن
افزایش هزینه بیمه
بازنشستگی با حداقل دستمزد
و افزایش دوبرابری و گاه سلیقه ای نرخ عوارضی جاده ها

اعتصاب کامیون داران را شاید بتوان از ابعاد دیگری نیز مورد کنکاش قرار داد:
شغل کامیون داری باوجود شناور بودن (همیشگی بودن) کار رانندگی در دو سوی راننده و وسیله نقلیه و مشکلات و معضلاتی که اخیرا گریبانگیر این صنف شده است هیچگاه در ردیف مشاغل سخت قرار نگرفته است!
مورد دیگر دخالت دوسویه دلال ها در امور کامیون داران و صاحبان بار است که بنظر می رسد #مهم ترین عامل تضییع حقوق آن ها نیز همین مورد باشد.

اعتصاب کامیون داران چه بر سر حمل و نقل کلان جاده ای آورد؟

تاثیر چندهفته ایِ اعتصاب کامیون داران سراسر کشور بر چرخه اقتصاد در دو بخش خصوصی و دولتی هم چنین کیفیت زندگی عموم مردم آنقدر واضح است که کمتر کسی را به واکنش درمورد این مساله وا نداشته است.

عموما کامیون ها را مخازن متحرکی می دانند که کلیدی ترین و غول آساترین جابجائی های سطوح جاده ای را برعهده دارند. نقشی که کامیون ها در امور مربوط به حمل و نقل های کلان دارند را مگر هواپیماها بر صفحه آسمان بتوانند ایفا کنند؛ زیرا این کار خارج از توانایی هر وسیله نقلیه دیگری ست. از جابجایی خوراک جوجه های یکروزه که شامل ذرت و جو و سویاست تا حمل و نقل قطعات کشتی و هواپیما و موشک و هرآنچه فکرش را نمی کنید همه و همه در حیطه کار کامیون هاست.

در همین راستا توقف انتقال سوخت به جایگاه ها نخستین زنگ خطری بود که دولت و مردم را به واکنش درمورد اعتصاب کامیون داران واداشت.

دولت برای احقاق حقوق کامیون داران چه اقداماتی انجام داد؟

از زمان اعتصاب جزئی کامیون داران در برخی شهرها تا سراسری شدن آن در تمامی کشور زمان بسیار زیادی صرف شد تا عموم مردم و البته دولت دغدغه های این قشر را جدی بگیرد. کامیون داران اعتصاب کردند و حقیقتا این امر موجب فلج شدن سیستم حمل ونقل کلان در تمام شئون زندگی مردم و دولت شد.

گام اول دولت در واکنش به اعتصاب کامیون داران بی توجهی به خواسته های آنان بود. مساله ای که در ادامه موجب خشم آن ها شد و به رفتارهای ناهنجاری هم چون تعمیم اعتصاب به کل کشور و تهدید و ارعاب سایر کامیون داران مشغول بکار در سطح جاده ها انجامید!

تشکیل جلسه وزیر کار با انجمن های مربوط به کامیون داران و یک جلسه دیگر در وزارت صنعت و معدن نخستین اهتمام دولت در حل مشکلات کامیون داران بود. در نتیجه این جلسات دولت در اقدامی ضربتی قول افزایش ۲۰ درصدی کرایه ها در اولین شنبه پس از اعتراضات سراسری را به کامیون داران داد؛ قولی که نه موجبات دلگرمی رانندگان را فراهم آورد و نه هیچگاه اعمال شد!

برخورد با دلال ها و حذف کمیسیون های خارج از قاعده از دیگر قول هایی بود که دولت بمنظور دلگرمی کامیون داران در هفته اول اعتصابات مطرح کرد. در ادامه چرخ کامیون ها به مجلس نیز رسید و نمایندگان بسیاری در احقاق حقوق رانندگان کامیون دادِ سخن سر دادند. این امر علاوه بر نمایش اهتمام نمایندگان مردم نسبت به حل معضلات صنف کامیون داران، اهمیت و نقش این صنف در حمل و نقل کلان جاده ای و وابستگی اقتصاد کشور به آن ها را نشان داد؛ اما باز هم موجب نشد تا چرخ کامیون ها به جاده ها باز شود.

هفته ها از اعتصاب سراسری کامیون داران می گذرد. مساله ای که لاینحل باقی ماند و بدنبال خود اعتراض حمل و نقل ریلی و جدیدا اعتصاب تاکسی داران کرمانشاه را نیز در احقاق حقوق صنوف مختلف رانندگان بدنبال داشت. حال باید دید چرخ اعتصاب رانندگان در جاده مطالبات به حق خود، آن ها را به کجا سوق خواهد داد و فشارهای ناشی از تعطیلی حمل و نقل، دولت را به ارائه چه راهکارهایی وادار خواهد کرد؟!