نوشتاری پیرامون فیلترینگ تلگرام به قلم فرزاد شعبانی

عدم فیلترینگ فضای مجازی یکی از عمده ترین شعارهای رئیس جمهور در بحبوحه شعارهای رنگین انتخاباتی سال گذشته بود.
گذشته از جنبه شعاری این موضوع و استفاده ابزاری از آن توسط کاندیداهای ریاست جمهوری، انسان معمولا درباره موضوعاتی وعده می دهد که در دایره اختیارات او باشد.
همه مردم فکر می کردند موضوع فیلترینگ تحت اختیار دولت و مستقیما زیرنظر وزیر ارتباطات است.
وزیر ارتباطات با سلب مسئولیت از خود (حالا یا قانونی یا بر اساس نیاز وقت و تسکین اوضاع) گفت که موضوع فیلترینگ بهیچوجه به وزارت ارتباطات مربوط نمی شود! مردم هم این مساله را پذیرفتند و جناب وزیر برای جلب اعتماد تا آنجا پیش رفتند که گفتند: اصلا انگشتی ندارند!
مساله از این هم فراتر رفت و رئیس جمهور بعنوان شخص دوم مملکت ( و بین خودمان بماند؛ بعنوان رئیس شورای عالی فضای مجازی) نقش خود را در فیلترینگ تلگرام بطور کامل نفی کرد!
دولت، صمیمی ترین قوه از بین سه قوای حاکم بر کشور است. مردم هر چه نق دارند بر جان دولت می زنند. رئیس جمهور بعنوان کسی که با پشتوانه رای ۲۴میلیونی برای بار دوم بر کرسی این قوه تکیه زد چاره کار را در این دید تا دکمه فیلترینگ را کنده بر کیبورد مانیتورهای دادستانی کشور بیندازد!
یک روز که همه مردم طبق معمول از فیلتر تلگرام به ستوه آمده به جان دولت و شخص وزیر ارتباطات نق می زدندند ناگهان دیدند که اصلا کل این ماجرا زیرنظر دادستانی کشور و انحصارا به دستور یک قاضی در تهران در فلان دادگاه است که هیچکس هم نمی داند نامش چیست و چرا تلگرام را فیلتر کرده است!
هفته هاست که تلگرام فیلتر شده. با گذشت زمان نه چندان کمی از این اقدام مردم اندک اندک پی به این موضوع بردند که وعده رئیس جمهور مبنی بر نرفتن انگشت روی دکمه فیلترینگ کاملا درست بوده چرا که دولت، که متشکل از شخص ریاست جمهوری و ده ها وزیر است نه با انگشت بلکه با مشت بر دکمه فیلترینگ کوبیده اند!