خورنا | فرهنگی : احمد اعطا(همان احمد محمودِ خودمان) در سال ۱۳۱۰ در اهواز دیده به جهان گشود. پدر ومادر وی اصالتا دزفولی بودند و شاید به همین دلیل رد وپای دزفول را در آثاری چون همسایه ها و مدارصفر درجه با واژه ها و جملاتی که به کار می برد می بینیم.

وی پس از سپری کردن دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه در اهواز به دانشکده افسری ارتش راه پیدا می کند.
او از جمله دانشجویانی بود که پس از کودتای ۲۸ مردادماه ۱۳۳۲ بازداشت شد و چون توبه نامه ای را امضا نکرد وتن به همکاری با حکومت پهلوی نداد مدت بیشتری را در زندان به سر برد.
از آثار وی می توان به “همسایه ها,مدارصفر درجه, داستان یک شهر, زمین سوخته و درخت انجیر معابد” اشاره کرد که شاید هر یک از آن ها را بتوان نمونه درخشانی در ادب داستانی معاصر دانست.
سبک نویسندگی احمد محمود رئالیسم اجتماعی است.(توضیح بیشتر آن که مکتب رئالیسم اجتماعی بر اساس حقیقت جویی و واقع بینی در قرن ۱۸ در اروپا متولد شد و در قرن ۱۹ به شدت هر چه بیشتر پیش رفت و به یکی از بزرگترین مکاتب ادبی دنیا تبدیل شد. واژه رئل real به معنای واقع و واقعیت است و در مجموع معنای حقیقت جویی و واقع بینی هنری و علمی است)
داستان های محمود توصیف زندگی مردم,شرایط میان فرد وجامعه و نیازها و نگرانی هایشان را به خوبی نشان می دهد.این نوع داستان پردازی وی را در میان نویسندگان معاصر ممتاز کرده است.فضای داستان هایش بر سه عنصر
درون مایه ,شخصیت و حادثه استوار است و پرداخت جذابی که در فضای داستان ایجاد می کند هر خواننده ای را مجذوب و مشتاق تا پایان نگاه می دارد.
معروف ترین رمان او همسایه ها در زمره آثار برجسته ادبیات معاصر ایران شمرده میشود. وی در کارنامه خود جایزه “پکا” برای مجموعه آثار و جایزه “هوشنگ گلشیری” برای “درخت انجیر معابد” را به عنوان بهترین رمان دارد.
احمد محمود تا پایان عمر به نوشتن مشغول بود او در اواخر عمر به علت بیماری تنگی نفس که یادگار روزهای دور زندان بوددر بیمارستان بستری شد ودر ۱۲ مهرسال ۱۳۸۱ دیده از جهان فرو بست. پیکر وی در امام زاده طاهر در کرج به خاک سپرده شد.

میلاد موحدی راد
شاعر، فعال ادبی