خورنا|یادداشتی به قلم دکتر ولی‌الله شجاعپوریان: ﺩﻭﻣﯿﻦ ﻣﺠﻤﻊ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﺍﺻﻮﻝ ﮔﺮﺍﯾﺎﻥ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ‏« ﺟﺒﻬﻪ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺏ ‏» ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪ ﯾﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻤﻨﺎ ﻫﻔﺘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﺪ . ﺍﯾﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻧﮕﺎﻩ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﻭﻥﺩﺍﺩ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺁﻥ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻣﻨﻈﺮ ﺣﺎﺋﺰ ﺍﻫﻤﯿﺖﺍﺳﺖ :

۱)ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﺩﻫﻤﺎﯾﯽ، ﻫﺠﻮﻡ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍﯾﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻘﺸﯽ ﺟﺪﯼ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ۸ ﺳﺎﻝ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺘﺒﻮﻉﺷﺎﻥ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻠﺖ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺑﯽﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺧﺒﺮﯼ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺭﻭﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﻫﺠﻤﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺭﺍ ﻋﻠﯿﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽﺳﺘﯿﺰﯼ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺍﯾﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﻮﺩ . ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﻣﺤﻮﺭ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﻣﻌﯿﺸﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍﯾﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﻌﻀﻼﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯾﯽ ﻃﻔﺮﻩ ﺭﻓﺘﻪﺍﻧﺪ . ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺣﺘﯽ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﺩﺍﻧﺎﻥ ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍﯾﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺗﻮﮐﻠﯽ ﻭ ﺧﻮﺵﭼﻬﺮﻩ ﻧﯿﺰ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺭﺍ ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﺒﺐ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻥ ﻓﻀﺎﯼ ﻧﺎﻣﺴﺎﻋﺪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ، ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﺩﻭﻟﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻘﺪﯼ ﺑﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺿﻌﻒ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﯾﺸﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭﻟﯽ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﺟﻤﻨﺎ ﺑﺎ ﺭﻭﯾﮑﺮﺩﯼ ﻃﻠﺒﮑﺎﺭﺍﻧﻪ ﻭ ﺗﻐﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻭ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺭﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ .
۲) ﺟﻤﻨﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻤﻌﯽ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍﯾﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻝﻫﺎﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺎﻣﯽ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﭼﻮﻥ ﺁﺑﺎﺩﮔﺮﺍﻥ ﯾﺎ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻣﻮﺗﻠﻔﻪ ﻭ … ﺩﻫﻪﻫﺎ ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﺘﻮﺍﻟﯽ ﺍﮐﺜﺮﯾﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ‌ ﻭ ﺿﻌﻒ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻊ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﯽ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺎﻣﺰﺩﻫﺎﯼ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ . ﻣﺤﻤﺪﺑﺎﻗﺮ ﻗﺎﻟﯿﺒﺎﻑ ﺑﺎ ﮐﻮﻟﻪﺑﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﻭ ﺿﻌﻒ، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ۱۲ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺮ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﯼ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﯽﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍﯾﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﻣﻨﺘﻘﺪﺍﻥ ﺟﺪﯼ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺣﺘﯽ ﺟﻤﻨﺎﯾﯽﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ۱۰ ﻧﺎﻡ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺎﻡ ﻗﺎﻟﯿﺒﺎﻑ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩﻩ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ . ﻧﻔﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﺯﺍﮐﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﻭ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ، ﮐﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﻣﺒﻬﻢ ﻭ ﻧﺎﻣﻮﻓﻘﯽ ﺩﺍﺭﺩ . ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺑﺬﺭﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﺩﺍﻧﺶ ﻓﻨﯽ ﻭ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ ﺧﻮﺩﺭﻭﯾﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺍﺯ ﻣﺪﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻗﺪ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﭘﯿﺸﺒﺮﺩ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﺧﻮﺩﺭﻭﯾﯽ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﺍﺗﯽ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺍﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﺯ ﻧﺎﺭﺿﺎﯾﺘﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﻣﺒﻬﻢ ﺑﺎﻧﮏﻫﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﻻﺕ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺑﺎﻧﮑﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻫﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭼﻬﺎﺭﺳﺎﻟﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩ . ﻧﯿﮑﺰﺍﺩ ﻭﺯﯾﺮ ﺭﺍﻩ ﺩﻭﻟﺖ ﺳﺎﺑﻖ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻤﺎﺕ ﻏﯿﺮﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﯽ ﺍﻭ ﺑﻪﻭﯾﮋﻩ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﺴﮑﻦ ﻣﻬﺮ ﺑﺎﺭ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩﯼ ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﻣﻨﺘﻘﺪﺍﻥ ﺍﺻﻠﯽ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻊ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ، ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﻟﺰﺍﯾﻤﺮ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﯿﻨﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ !
۳) ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍﯾﺎﻥ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺟﻤﻨﺎﯼ ﻓﻌﻠﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺣﺪﺍﺩ ﻋﺎﺩﻝ، ﻗﺎﻟﯿﺒﺎﻑ، ﺑﺬﺭﭘﺎﺵ، ﺯﺍﮐﺎﻧﯽ، ﻧﯿﮑﺰﺍﺩ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻨﺘﻘﺪﺍﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﺭ ﻧﺸﺴﺖ ﺟﻤﻨﺎ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﻧﻘﺶ ﺍﭘﻮﺯﯾﺴﯿﻮﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮﺩﺍﻥ ﺍﺻﻠﯽ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺿﻌﻔﯽ ﺩﺭ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﮐﺸﻮﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﺳﻬﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﺮﺩﯼ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﮐﺸﻮﺭ، ﻧﻘﺶ ﺍﭘﻮﺯﯾﺴﯿﻮﻥ ﺭﺍ ﺍﯾﻔﺎ ﮐﻨﻨﺪ . ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍﯾﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ۸۴ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﺑﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻗﺒﺎﻟﯽ ﻧﺴﺒﯽ ﺩﺭ ﺟﺬﺏ ﺁﺭﺍﯼ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻭﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺣﻨﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﻧﮕﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ .
۴)ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﻭﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﺟﻤﻨﺎ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺟﺪﯼ ﺩﺭ ﺑﺪﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻊ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﯿﺰ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍﯾﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﮊﺳﺘﯽ ﻣﺪﻧﯽ ﻭ ﻣﺮﺩﻡﺳﺎﻻﺭﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﻨﺪ . ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﻧﻘﻄﻪ ﺛﻘﻞ ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍﯾﯽ ﺑﻮﺩ، ﻫﯿﭻ ﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﻤﻨﺎ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺳﻌﯿﺪ ﺟﻠﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ . ﻣﯿﺮﺳﻠﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﯼ ﭘﯿﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪﺍﯼ ﺣﺰﺏ ﻣﻮﺗﻠﻔﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ۱۰ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺟﻤﻨﺎ ﻏﺎﯾﺐ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﻣﺤﺴﻦ ﺭﺿﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﺧﺮ ﺷﺪﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺟﻤﻨﺎ ﺍﺯ ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﺑﺮﺧﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪﺍﻫﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ . ﺍﺯ ﺍﯾﻦﺭﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻧﺸﺴﺖ ﺩﻭﻡ ﺟﻤﻨﺎ ﮔﺬﺷﺖ، ﺍﺟﻤﺎﻉ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍﯾﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺩﻭﺭﻩﻫﺎﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ . ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍﯾﺎﻥ ﺗﻼﺵ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﯾﮑﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﯿﮏ، ﻧﺎﻣﺰﺩ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻊ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﯾﺪﻩ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ .
۵) ﺍﺳﺎﺳﺎ ﺍﺻﻮﻝﮔﺮﺍﯾﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻣﮑﺮﺍﺳﯽ ﺭﺍﺑﻄﻪﺍﯼ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﯿﻮﻩﻫﺎﯼ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﯿﮏ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ . ﺷﯿﻮﻩ ﻭ ﻣﺸﯽ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻏﻠﺐ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﯿﮏ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺣﺬﻑ ﻭ ﺭﺩ ﺭﻗﯿﺐ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺗﮑﺎ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﯼ ﺟﻤﻌﯽ . ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﯿﻮﻩ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﺗﺸﺘﺖ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ . ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ۹۲ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﻭ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﯿﺰ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎ ﯾﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻣﻮﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺳﺖ . ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺭﺿﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﺑﯽﺍﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻃﯿﻒ ﺟﻠﯿﻠﯽ ﭘﺎﯾﻪﻫﺎﯼ ﺟﻤﻨﺎ ﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﮐﻨﺪ، ﺳﺴﺖﺗﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ .

دکتر ولی‌الله شجاعپوریان