خورنا -” هنوز هم که هنوز است درد دامنه دارد ”
هنوز هم که هنوز است عده ای می سوزند تا دیگران روشن بمانند
هنوز هم که هنوز است عده ای می سازند تا دیگران ساخته شوند
و هنوز هم که هنوز است چشم انتظاریم تا شاید، شاید و شاید خواب های بد چند روزه مان تعبیر به خیر شود!
” و من آن روز را انتظار می کشم. حتی روزی که دیگر نباشم ”
زبانمان قاصر است از گفتن و هنوز می گوییم کاش صبح فردا جور دیگری باشد. کاش سایه این دود که ایرانمان را عزادار کرده هرچه زودتر کنار رود و هنوز امید داریم که زنده باشند!
باری! آتشنشانانمان رفتند اما کاش غائله این آتش با عزای عمومی و مراسم ختم، ختم نشود. کاش به داد پلاسکوهای دیگری برسیم که در خیابانهای دیگر تهران، که نه، در شهرهای دیگر ایران، که نه، در خانه های بسیاری از هموطنان سالهای سال است مانده است و خاموشانه می سوزند! “پلاسکو” تمام بی خیالی های ما و سلفی گرفتنهای ما و اقدام نکردنهای ماست! “پلاسکو” به داد جوانان نرسیدن است! “پلاسکو” دردهای من، تو، دردهای ماست که هرلحظه بیم شعله ور شدنشان می رود و هیچ آتشنشانی، که نه، گویی هیچ نهاد و سازمانی در اندیشه خاموش کردنش نیست! آری! “پلاسکو” ها بسیارند! چه با آتش و چه بی آتش می سوزند و عده ای همچنان در اندیشه دیگری می تازند! باشد که شعله های پلاسکو بر فراز آسمان تهران چشمهایمان را دگرباره بگشاید و توان دیدنمان دهد! توان یاری دادن و دست به کاری زدن!

ما نیز همراه و همدل با تمام هموطنان در غم از دست دادن عزیزانمان شریکیم و برای همگان آرزوی صبر داریم!

سازمان مردم نهاد فانوس