صدا و سیما و بازیکنان تیم ملی، ما را سیبزمینی فرض کردهاند
خورنا: سعید اکبری۱-بابت پخش نشدن بازی، زیاد «گز گز» نکنید. اتفاقی بود که افتاد. هر چقدر هم فحش بدهیم، تمام شد و رفت. با آنکه وعده داده بودند بازی ساعت ۱۸:۳۰ روی آنتن می رود، مردم سرکار ماندند و کامنت هایشان نیز، در خبرآنلاین، گویای همین است.
بابت پخش نشدن بازی، زیاد «گز گز» نکنید… اتفاقی نیفتاده! یک بازی بوده که پخش نشده. دنیا که به آخر نرسیده. از مبدا تصویر مشکل داشته، فرت و فرت نیز پارازیت می انداختند، به همین دلیل سر موقع پخش نشد. چندان تفاوتی هم نمی کرد. حالا تیم ملی، ۳۰ دقیقه دیرتر باخت!
۲-فلاسفه تیم ملی به لطف تصمیم معقولانه و کارساز «سکوت مقابل رسانه ها» که کلی تنش ایجاد کرد، چنین بلایی سر تیم ملی آوردند. یکی نیست در فدراسیون فوتبال، یکی که بزرگتر باشد و عقلش کمی بیشتر کار کند، به این دوستان فلاسفه بگوید مگر نمی فهمید بازی لبنان در پیش است؟ در روزهایی که رسانه ها نیز سکوت کرده بودند و تیترهای «گل من گلی» برای تیم ملی می زدند و از بلبل و سنبل می گفتند، دوستان در اردوی تیم ملی غیبت گویی شان به راه بود. به این خبرنگار فحش می دادند به آن روزنامه پیغام. گویا مسابقه ای در پیش نیست و مردم چشم به راه نیستند که این فلاسفه، زحمتی بدهند و از پس لبنانی برآیند که به قطرهم باخته بود. تا الان تصور می کردیم مسئولان ورزش ایران، ما را سیب زمینی فرض می کنند، حالا این جمع ملی پوش ها را هم اضافه می کنیم. کسی در آن خنده بازار (فدراسیون فوتبال) نیست که به دوستان ملی پوش عرض کند، به جای اینکه بیانیه بدهید و علیه رسانه ها شوید، اندکی تعصب به خرج داده و کیفیت فنی خود را بالا ببرید.
۳-اصولا ما ایرانی ها آدم های مهربانی هستیم. برادران و خواهران لبنانی را شاد کردیم. البته چه ایرادی دارد؟ این بازیکنان میلیاردی که فکر میکنند بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران هستند، باخت مقابل لبنان را هم تجربه کنند تا کلکسیون افتخاراتشان پر شود. لبنان که سرمربیاش قبل از بازی گفته بود ما حتی نباید به بردن ایران فکر کنیم، حالا ایران را شکست داده و این افتخاری که برای فوتبال لبنان ثبت شده، حاصل زحمات ملیپوشان غیور ایران است؛ ملیپوشان میلیاردی و نازک نارنجی.
۴-دوستان معترض! ای که از صدا و سیما ایراد می گیرید و از تیم ملی ایران توقع دارید که تیم بزرگ لبنان را شکست دهد و به جام جهانی برود… پیش خود چه فکر کرده اید؟ ایران فقط یک اسم است. یک اسم خشک و خالی در فوتبال آسیا. اگر بنا به قیاس فنی باشد که ما تیم دهم آسیا هم نیستیم. مگر اینکه بخواهیم همچنان به خودمان دروغ بگوئیم؛ درست مثل مجری اخبار ورزشی ۲۰ دقیقه بعد از شروع بازی تیم ملی که به صورت مبهم گفت: «نمی دانیم بازی شروع شده یا نه!» یا دوستان عزیز در شبکه سوم، برای آنکه خود را تبرئه کنند و ببیندگان تلویزیونی را فریب بدهند، بعد از بازی چنان به کارلوس کروش تاختند که گویا این یک نفر عصای جادویی دارد و می تواند یک نفره، چنین فوتبال درپیتی را با چنین بازیکنانی، درست کند. از این شفافتر دروغ به خود بخورانیم؟ گویا باید مسئولان صدا و سیما را به جمع سایر دوستان اضافه کنیم که ما را سیب زمینی فرض می کنند.
۵-از همین جا اعلام می داریم، به جمع ما سیب زمینی ها، بازیکنان تیم ملی را نیز اضافه کنید. چه حس مشترک زیبایی…